Έτσι 1 μήλο ≠ 1 πορτοκάλι  και  1 μήλο+1 πορτοκάλι δεν μας κάνει 2.

 Στην λογική αυτή όταν έχουμε ανόμοια αντικείμενα, τα οποία όμως πρέπει να συγκρίνουμε ή να αθροίσουμε, τα ανάγουμε προηγουμένως στην ίδια μονάδα μέτρησης. Στην κατάλληλη μονάδα μέτρησης αναλόγως το σκοπό που έχουμε.

 Έτσι στο προηγούμενο παράδειγμα, ένας διατροφολόγος θα σύγκρινε τις θερμίδες, ενώ ένας έμπορος το κέρδος από κάθε είδος.

 Η διαδικασία της αναγωγής χρησιμοποιείται όπως ξέρουμε, με την ισοτιμία των νομισμάτων.

 Έστω δύο άτομα Α και Β με τα εξής χρήματα:

Ο Α έχει 10 λίρες Αγγλίας ( £ ) και 15 δολλάρια Αμερικής ( $ ) και

ο Β έχει  14 λίρες Αγγλίας ( £ ) και 10 δολλάρια Αμερικής ( $ )  .

Η αξία των χρημάτων τους σε ευρώ ( €  ) είναι:

 Α101,11 €  + 150,85 €   11,10 €  + 12,75 €  23,85 €  και

 Β141,11 €  + 100,85 €   15,54 €  +  8,50 €  24,04 €.

 Η σύγκριση των αξιών των χρημάτων τους είναι εφικτή , μαθηματικά σωστή και αξιόπιστη διότι έγινε αναγωγή στην ίδια κατάλληλη μονάδα μέτρησης και δείχνει ότι Α < Β.

 Αν η πρώτη πρόσθεση έδινε 25 και η δεύτερη 24 θα φτάναμε στο λανθασμένο συμπέρασμα ότι Α > Β .

 Φανταστείτε τώρα δύο μαθητές, υποψήφιους για οικονομική σχολή να διεκδικούν μία θέση για το πανεπιστήμιο. Έστω ο Α και ο Β όπως στο προηγούμενο παράδειγμα όπου αντί για χρήματα τα ποσά των νομισμάτων αντιστοιχούν στις επιδόσεις τους σε εξέταση 2 μαθημάτων. Ποιός πρέπει να προκριθεί ; Ο Β φυσικά.

 Όμως στο δικό μας εκπαιδευτικό σύστημα η πόρτα του πανεπιστημίου ανοίγει για τον Α. Δεν ανοίγει για τον Β διότι είναι λανθασμένο το κριτήριο εισαγωγής.

 Δεν αποκτήθηκε με την ίδια δυσκολία το 15 σε δύο διαφορετικά μαθήματα και έτσι δεν είναι ίσης αξίας μεταξύ τους οι δύο αυτοί ίδιοι βαθμοί.

 Γίνεται πρόσθεση ανόμοιων αντικειμένων όταν προσθέτουμε τους βαθμούς γλώσσας, μαθηματικών, φυσικής και χημείας. Ναι μεν είναι τέσσερις βαθμοί από 0 έως 20 αλλά όχι ισότιμης αξίας.

 Πρέπει προηγουμένως να γίνει αναγωγή των βαθμών σε κατάλληλη κλίμακα, και κατόπιν βάσει των ανηγμένων βαθμών, να υπολογιστεί ο βαθμός πρόσβασης του υποψηφίου.

 Η αναγωγή των βαθμών διαφορετικών μαθημάτων στην ίδια κλίμακα μπορεί να γίνει με το εξής σκεπτικό:

 Οι πανελλήνιες δεν είναι απλώς εξετάσεις. Είναι διαγωνισμός, και αυτό που ενδιαφέρει είναι η σχετική θέση του μαθητή ως προς τους υπόλοιπους.

 Αυτό που μετράει είναι η ´´σειρά τερματισμού ´´ στο κάθε μάθημα. Δεν μας ενδιαφέρει η επίδοση. Μας ενδιαφέρει η σειρά κατάταξης που θα μας δώσει η επίδοση.

 Αν κάποιος πάρει βαθμό 16 στο μάθημα Α σε μέτρια θέματα μπορεί να έχει τη θέση 72%, ενώ αν πάρει 14 στο μάθημα Β σε δύσκολα θέματα μπορεί να έχει τη θέση 78%.

 Με βάση το 72% (δηλαδή 14,4/20), ή το 78% (δηλαδή 15,6/20) υπολογίζουμε το νέο βαθμό πρόσβασης.

 Τα στατιστικά του υπουργείου είναι αυτά που μας δίνουν τον ανηγμένο βαθμό.

Οι νέοι αυτοί βαθμοί είναι ένα δίκαιο μέτρο σύγκρισης και αποδίδουν ένα πιο αξιοκρατικό βαθμό πρόσβασης.

 Με τα φετινά δεδομένα ας δούμε ένα ολοκληρωμένο παράδειγμα.

 Η οποιαδήποτε αναντιστοιχία οφείλεται στο διαφορετικό βαθμό δυσκολίας που έχουν τα θέματα μεταξύ διαφορετικών μαθημάτων.

 Ο τρόπος αυτός υπολογισμού του βαθμού πρόσβασης αποτελεί εξέλιξη προς το αντικειμενικότερο και το αξιοκρατικότερο. Στο μαθητή αποδίδεται η σχετική του επίδοση σε κάθε μάθημα και έτσι εισάγεται στο πανεπιστήμιο με πιο δίκαιο τρόπο. (προσωπική άποψη).

  Θα ήταν ωφέλιμο να αρχίσει μία συζήτηση γύρω από τον τρόπο αναγωγής, εφ όσον βέβαια αποδεχτούμε ότι η αναγωγή είναι απαραίτητη. Η εμπειρία από άλλους χώρους (π.χ. αθλητισμός) θα ήταν χρήσιμη.

 Η κάθε πρόταση κατασκευής ενός νέου δείκτη, η οποία θα τεκμηριωθεί επιστημονικά και θα δοκιμαστεί αν είναι αποδοτική θα προσφέρει στο θεσμό των πανελληνίων εξετάσεων.

Αλέκος Δεσποτάκης ,  Μαθηματικός.