Όπως σε όλα τα επαγγέλματα υπάρχουν οι άνθρωποι που είναι παθιασμένοι με την εργασία τους, που τιμούν τη λέξη λειτούργημα γιατί αυτό ακριβώς επιτελούν.

Για παράδειγμα αυτή η δασκάλα και η γλυκύτητα και η προσοχή που διορθώνει τα γραπτά των μαθητών της προσπαθώντας να μην τα αποθαρρύνει, να μην τραυματίσει τις ευαίσθητες παιδικές ψυχές τους, το αντίθετο μάλιστα να τονώσει την αυτοπεποίθησή τους, οδηγώντας τα να μάθουν από τα λάθη τους.

Το διαβάσαμε από το fb Κλεμάνς Ζαβιτσάνου

Πως να το κάνει όμως σήμερα ο δάσκαλος αυτό όταν το υπουργείο Παιδείας του έχει στην τάξη 25 παιδιά και τον αναγκάζει όλη την μέρα να ασχολείται με πλατφόρμες και με άπειρες εξωδιδακτικές εργασίες;

ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ !

 Στη διάρκεια της μαθησιακής διαδικασίας, ο μαθητής, αρκετές φορές, είναι υποχρεωμένος να απαντήσει στις ερωτήσεις του εκπαιδευτικού που αφορούν κατά βάση το περιεχόμενο του μαθήματος. Η όχι εύστοχη απάντηση του μαθητή, γίνεται αρκετές φορές αντικείμενο επικρίσεων, γεγονός που προετοιμάζει το έδαφος για «αφοπλισμό» του μαθητή. Αντίθετα μια λειτουργική εκμετάλλευση του λάθους, μια δυναμική κατανόησή του μέσα από την οποία δε νοείται πλέον ως αποτυχία, η αναδόμηση του σωστού μέσα από την ευκαιρία του λάθους μπορεί όχι μόνο να μην απογοητεύσει το μαθητή αλλά και να ανοίξει το σύνθετο δρόμο της μάθησης. Η γνώση είναι και αποτέλεσμα σύγκρουσης του σωστού με το λαθεμένο και ακριβώς το λαθεμένο είναι απαραίτητο για τη διατύπωση του ορθού και του κοινωνικά αναγκαίου.