Είσαι γονιός; 10 Τρόποι για να μεγαλώσεις παιδιά που μισούν το σχολείο

1. Μόλις βγαίνει από το σχολείο το ρωτάς «πώς έγραψες στο τεστ», «σε εξέτασε ο κύριος; Απάντησες σωστά;»
2. Μόλις φθάνει στο σπίτι τού λες «Ξεκίνα τα μαθήματά σου για να τελειώνεις» (ποιος θέλει να τελειώσει κάτι ευχάριστο; Συνεπώς το μήνυμα είναι πως τα καθήκοντα του σχολείου είναι ΑΓΓΑΡΕΙΑ)
3. Σχολιάζεις μπροστά στο παιδί τον εκπαιδευτικό «Δάσκαλος/Δασκάλα είναι αυτός/αυτή ….»; (Κανένα παιδί δε σέβεται τον εκπαιδευτικό που κατακρίνεται από τον γονιό)
4. Συγκρίνεις το παιδί σου με άλλα παιδιά «Η Ελενίτσα πώς τελειώνει τόσο γρήγορα τα μαθήματά της;», «Ο Παύλος διαβάζει πολλά βιβλία, δεν κάθεται μπροστά στην τηλεόραση» (Εσύ σύγκρινες τον εαυτό σου με τον γονιό της Ελενίτσας και του Παύλου;)
5. Συγκρίνεις το παιδί σου με άλλα σου παιδιά «Δε βλέπεις τον αδερφό σου/την αδερφή σου πώς διαβάζει;», «Ο αδερφός σου/η αδερφή σου στην ηλικία σου…» (Δύο παιδιά της ίδιας οικογενείας δεν έχουν μεγαλώσει στο ίδιο περιβάλλον μιας και οι γονείς, μέσα στα χρόνια – ίσως και νωρίτερα-  αλλάζουν. Επιπλέον, κάθε άτομο φέρει άλλη ιδιοσυγκρασία. Θυμήσου πως κάθε άνθρωπος έχει το ΔΙΚΟ ΤΟΥ, ΜΟΝΑΔΙΚΟ, δακτυλικό αποτύπωμα)
6. Έχεις εμμονή με τη βαθμολογία και δεν εξετάζεις τον βαθύτερο λόγο που οδηγεί σε χαμηλές επιδόσεις το παιδί σου.
7. Θεωρείς πως δεν είσαι καθόλου πιεστικός γονιός και κάθε τόσο εξωτερικεύεις το πόσο ευτυχισμένος θα ήσουν εάν το παιδί σου γινόταν σημαιοφόρος, απουσιολόγος κ.λ.π.
8. Θεωρείς πως το παιδί σου μεγάλωσε πια και δε χρειάζεται να το βοηθάς στα μαθήματα.
9. Παραπονιέσαι στους πάντες για τον χρόνο που σπαταλά το παιδί σου μπροστά στο κινητό που ΕΣΥ του αγόρασες. Θεωρείς πως εσύ έχεις δικαίωμα να περνάς πολύ χρόνο στην οθόνη ενώ εκείνο όχι (Τα παιδιά διδάσκονται από το παράδειγμα και όχι από τα λόγια).
10. Αγκαλιάζεις το παιδί σου, του μιλάς τρυφερά, το πηγαίνεις βόλτα, το κερνάς γλυκά ΜΟΝΟ όταν σου φέρνει καλούς βαθμούς. Το παιδί θεωρεί πως η αγάπη σου είναι αλληλένδετη με την επίδοση στο σχολείο  και φθάνει να αγαπά τον εαυτό υπό την προϋπόθεση των καλών επιδόσεων. Όταν όμως έρχεται κάποια αποτυχία, το παιδί συντρίβεται και αποκτά ψυχαναγκαστική σχέση με το σχολείο ενώ αυτή θα έπρεπε να είναι πηγή χαράς. Δυστυχώς, με αυτόν τον τρόπο το παιδί δε συγχωρεί στον εαυτό του τα λάθη και εξελίσσεται σε έναν φοβικό, μη δημιουργικό και μη καινοτόμο νου που δεν τολμά και δε δοκιμάζει. Αλήθεια, ποιος έμαθε ποτέ κάτι χωρίς πρώτα να έχει κάνει λάθη;

Της Μίρκας Καμά, εκπαιδευτικού

Πηγή: alfavita.gr