economic flights cheap flights
🕛 χρόνος ανάγνωσης: 9 λεπτά ┋ 🗣️ Ανοικτό για σχολιασμό
Πολέμησε τους Ρώσους με τη Μεγάλη Στρατιά του Ναπολέοντα, αργότερα πολέμησε τον Ναπολέοντα με τους Πρώσους και ήρθε και πέθανε άδοξα στην Ελλάδα: ήταν ένας ξεχασμένος Γερμανός Φιλέλληνας
Η ζωή του ήταν πόλεμος. Κοιμόταν με τον αχό στο σούρουπο της μάχης, ξυπνούσε με την τύρβη το χάρμα της μάχης… Γεννήθηκε πολεμιστής και πολεμιστής πέθανε.
Παιδί του σχολείου ήταν, λένε, όταν άκουσε έξω από το παραθύρι του να παρελαύνει ένας λόχος Αυστριακών γρεναδιέρων. Το θέαμα του έκανε τόση εντύπωση που κάθε βράδυ μιλούσε στον πατέρα του γι’ αυτό το γεγονός.
Κι από τότε πόλεμος και πόλεμος και πόλεμος: Σιλεσία κατά των Πρώσων, με το Βασίλειο της Βυρτεμβέργης στο πλευρό του Ναπολέοντα. Εισβολή στην αχανή Ρωσία το 1812 κι ο Νόρμαν εκεί, με το σπαθί και το τουφέκι του, αντισυνταγματάρχης και διοικητής του 2ου Συντάγματος Ελαφρών Ιππέων της Βασιλικής Φρουράς (496 στρατιώτες, 22 αξιωματικοί), υπό τον θρυλικό Στρατάρχη Νέι.
Αμέσως, ο Νόρμαν έδειξε τη στρατιωτική του ικανότητα, όταν οι Τούρκοι επιτέθηκαν στο Νεόκαστρο, στις 30 Ιανουαρίου του 1822· τους απέκρουσε με ιδιαίτερη επιτυχία. Το αποτελεσματικό πυροβολικό του Νόρμαν ανάγκασε τον τουρκικό στόλο να υποχωρήσει. Τις επόμενες ημέρες, ο Γερμανός φιλέλλην επισκέφθηκε την Πελοποννησιακή Γερουσία στην Τρίπολη, όπου έγινε δεκτός με τιμές. Ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, τότε πρόεδρος της ελληνικής κυβέρνησης, σχεδίαζε εκστρατεία στην Ήπειρο από τον Ιανουάριο του 1822, με σκοπό να καταλάβει την Άρτα και να βοηθήσει τους Σουλιώτες· επιδίωξε να οργανώσει ένα τακτικό Σώμα Στρατού και η παρουσία του Γερμανού ήταν εξαιρετική ευκαιρία.
Ο Νόρμαν αντιμετώπισε αρκετά προβλήματα από την αρχή: οι στρατιώτες κινούνταν αργά, ενώ ο εκείνος ήθελε να αιφνιδιάσει τους Οθωμανούς. Επιπλέον, οι άτακτοι δεν έπαιρναν εντολές από κανέναν στο πεδίο της μάχης... Παρά τα προβλήματα, ο Νόρμαν και ο τακτικός στρατός του νίκησαν τους Τούρκους στο Κομπότι στις 22 Ιουνίου του 1822 και τους απώθησαν προς την Άρτα. Τις επόμενες μέρες, ωστόσο, τα προβλήματα φάνηκαν μεγαλύτερα: ο (ελεεινός) Μαυροκορδάτος δεν άκουγε τις συμβουλές του Νόρμαν και οι ελληνικές δυνάμεις είχαν διασπαστεί σε πολλά κομμάτια, όταν αποφασίστηκε η τελική σύγκρουση να γίνει στο χωριό Πέτα στις 16 Ιουλίου 1822. Ο Μαυροκορδάτος- υποτίθεται ο αρχιστράτηγος της εκστρατείας- βρισκόταν έξι ώρες μακριά από το πεδίο της μάχης! Τακτικές και άτακτες ελληνικές δυνάμεις κινούνταν σαν μπουλούκι δίχως τάξη και προορισμό. Όλα αυτά έφεραν την καταστροφή για τους Έλληνες και την άγρια σφαγή του Φιλελληνικού Σώματος. Ο Μαυροκορδάτου, που ποτέ δεν είχε κρατήσει στο χέρι του, όχι καν σπαθί, αλλά ούτε ακόμα μαχαίρι γύρισε πίσω με μόνο 25 ζωντανούς Φιλέλληνες ανάμεσά τους και ο Νόρμαν που βλαστημούσαν την ώρα και τη στιγμή που τον ακολούθησαν.
Γράφει ο Δημήτριος Βερναρδάκης: «Ο ανήρ ούτος ουδέποτε πρότερον εκράτησεν ου εδιδάχθη να κρατεί ξίφος άλλ’ η πάντολμος δοξομανία του ώθησε αυτόν, την Ελλάδα, και στύφος όλον ευγενών φιλελλήνων εις την καταστροφή του Πέτα». Ο Μαυροκορδάτος πήρε στον λαιμό του τον Νόρμαν! Τα ελληνικά στρατεύματα υποχώρησαν προς το Αγρίνιο και το Μεσολόγγι μετά την καταστροφή στο Πέτα. Ο Νόρμαν είχε πολεμήσει γενναία, αλλά τραυματίστηκε σοβαρά. Από το σώμα των φιλελλήνων μόνο 25 άνθρωποι κατάφεραν να σπάσουν τις γραμμές του εχθρού και να μπουν στο Μεσολόγγι.
Γράφει στην «Ιστορία του τακτικού στρατού, 1821-1833» του, ο Χρήστος Βυζάντιος: «Ο αρχηγός Νόρμαν, οι συνταγματάρχαι Δάνιας και Ταρέλλας και το τακτικόν σύνταγμα, ως και άπαντες οι Φιλέλληνες και οι Επτανήσιοι, οίτινες είχον ορκισθή τη προτεραία το σπαρτιατικόν απόφθεγμα "ή ταν ή επί τας" έμενον ακλόνητοι εις τας τάξεις των και μαχόμενοι καρτερώς απέκρουον τας εχθρικάς προσβολάς· ότε ο στρατηγός Νόρμαν, βλέπων ότι πάσα αντίστασις απέβαινεν εις μάτην, διότι άπαντα τα άτακτα στρατεύματα είχον αναχωρήσει, διέταξε την υποχώρησιν· αλλ’ η διαταγή αύτη εδόθη λίαν βραδέως, διότι ο τουρκικός στρατός, ωφελούμενος και εκ της φυγής των ατάκτων στρατευμάτων, ήρχισεν ήδη να υπερφαλαγγίζει όλον το ελληνικόν στρατόπεδον. Ενώ λοιπόν το τακτικόν σώμα, οι Φιλέλληνες και οι Επτανήσιοι ήρχισαν να υποχωρώσιν, ο τουρκικός στρατος προσέβαλεν αυτούς πανταχόθεν. Ενταύθα εγένετο τρομερά συμπλοκή, των μεν επιτιθεμένων μετά λύσσης ως εκ των προτέρων συμφορών αυτών, των δε αμυνομένων ως εκ του πατριωτισμού και ηρωισμού των. Εν δε τη συμπλοκη ταύτη τα αμυνόμενα ταύτα σώματα διηρέθησαν δίχα, και το μεν, έχον επικεφαλής τον στρατηγόν Νόρμαν, πληγωμένον όντα, και τον συνταγματάρχην Ταρέλλαν, συγκείμενον δ’ εκ των τακτικών, Επτανησίων και ολίγων Φιλελλήνων, διασχίζον τα εχθρικά στίφη δια της λόγχης, φονεύον και φονευόμενον και εις παν βήμα εγκαταλείπον εν θύμα τού ηρωισμού του, εν οις και τον ανδρείον διοικητήν συνταγματάρχην Ταρέλλαν, διέρχεται του χωρίου Πέτα, διαβαίνει τας ακρωρείας του έμπροσθεν αυτού όρους, και εκείθεν υποχωρεί εις Λαγκάδαν, σώζον τας σημαίας του και την τιμήν του, και αναδειχθέν άξιον των εξαιρετικών νόμων, ους εψήφισε το ελληνικόν έθνος δι’ αυτό το τακτικόν σώμα».
Πηγή:www.ethnos.gr