Της Νελλης Aμπραβανελ

Τόσο οι ενήλικες όσο και τα παιδιά της ελληνικής οικογένειας καλούνται να αντιμετωπίσουν καθημερινά τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης. Τα αποτελέσματα έρευνας της Διεύθυνσης Ψυχικής Υγείας του Ινστιτούτου του Παιδιού, δείχνουν ότι ένα στα δύο Ελληνόπουλα δηλώνει πως έχει υποστεί σωματική βία, το 70% ότι έχει εκτεθεί σε κάποιας μορφής ψυχολογική βία, ενώ το 28% ότι νιώθει παραμελημένο. Τα ποσοστά είναι ανησυχητικά από μόνα τους, και αν λάβουμε υπόψη την οικονομική ύφεση και τις συνέπειες που μπορεί να έχει για την οικογένεια, ξαφνικά, το θέμα της πρόληψης και της αντιμετώπισης αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία. Πόσο απαραίτητη κρίνεται η υποστήριξη της οικογένειας σε ψυχολογικό επίπεδο και πού μπορεί να βρεθεί;

«Οταν κάποιος χάνει τη δουλειά του,» λέει στην «Κ» η κ. Μαρία Κορρέ, ψυχολόγος και οικογενειακή θεραπεύτρια, συνεργάτις της Μονάδας Εφηβικής Υγείας (ΜΕΥ) του Νοσοκομείου Παίδων «Π. & Α. Κυριακού», «χρειάζεται ψυχολογική και συμβουλευτική υποστήριξη, ώστε να μην αισθανθεί πως δεν αξίζει. Βάλλεται η αυτοεκτίμησή του. Τα παιδιά από την άλλη, καταλαβαίνουν τι συμβαίνει. Καλό είναι λοιπόν να μην μένει κανείς έξω από αυτή την ιστορία (της υποστήριξης). Γιατί αντί να ανοίγεσαι, αποκόβεσαι, νιώθεις εκτεθειμένος, ένοχος».

Στα δημόσια νοσοκομεία

Για το όλο θέμα η Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων φιλοξένησε την ημερίδα «Η ελληνική κρίση: στοχασμοί και αναστοχασμοί, ψυχαναλυτικοί προβληματισμοί», που διοργάνωσε η Ελληνική Εταιρεία Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας. Κοινή ωστόσο είναι η αίσθηση ότι η ψυχολογική υποστήριξη στην ελληνική οικογένεια που προσφέρεται από το κράτος, είναι διάσπαρτη, χωρίς να εντάσσεται σε ένα ενιαίο πρόγραμμα που να προωθεί συνεργασίες της επιστημονικής κοινότητας, των δήμων, των τοπικών φορέων και των σχολείων. Στην πράξη, μια οικογένεια που πλήττεται από την οικονομική ύφεση και κρίνει πως χρειάζεται ψυχολογική ή συμβουλευτική στήριξη, αυτό που μπορεί να κάνει είναι να απευθυνθεί σε μονάδες και τμήματα δημοσίων νοσοκομείων, όπως τη Μονάδα Εφηβικής Υγείας (ΜΕΥ) του Νοσοκομείου Παίδων «Π. & Α. Κυριακού», ή τη Μονάδα Οικογενειακής Θεραπείας του Αιγινήτειου.

Μια άλλη επιλογή είναι να απευθυνθεί στον δήμο όπου ανήκει. Αν και τα πράγματα διαφέρουν από δήμο σε δήμο, υπάρχει μια πιο άμεση ανταπόκριση για αιτήματα συνεδρίας με κοινωνικούς λειτουργούς ή ψυχολόγους, που, αν δεν μπορούν να βοηθήσουν, αναλαμβάνουν να παραπέμψουν σε αρμόδιους φορείς ψυχικής υγείας. Τέτοιες υπηρεσίες ψυχολογικής στήριξης και συμβουλευτικής εντάσσονται στις δραστηριότητες του τμήματος κοινωνικής αλληλεγγύης και πρόνοιας του κάθε δήμου, και προσφέρονται στους δημότες είτε δωρεάν, είτε με ελάχιστο κόστος.

Στον Δήμο Καλλιθέας, για παράδειγμα, μια συνεδρία με τους υπευθύνους του Συμβουλευτικού Κέντρου Οικογένειας, κοστίζει 5 ευρώ (παλαιότερα ήταν δωρεάν), αλλά σε μία εβδομάδα το πολύ, μπορεί να εξασφαλίσει κανείς μια συνάντηση. Το κέντρο συνεργάζεται με Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων, με καθηγητές και λυκειάρχες και ενώ οι υπηρεσίες του απευθύνονται κυρίως σε παιδιά και εφήβους έως 18 ετών, προσφέρει και συμβουλευτική γονέων.

Στους γονείς δίνει έμφαση φέτος και ο Δήμος Χαλανδρίου, όπου λειτουργούν «σχολές», στο πλαίσιο των προγραμμάτων που προτείνει στους δήμους η Γενική Γραμματεία Διά Βίου Μάθησης. Σύμφωνα με την υπεύθυνη κοινωνικής υπηρεσίας του δήμου, κ. Χατζηγεωργίου, η κρίση αποτελεί θέμα που απασχολεί αυτές τις συναντήσεις που λειτουργούν σε τμήματα 18 τουλάχιστον ατόμων. «Οι νεόπτωχοι είναι ένα γεγονός και στο Χαλάνδρι», όπου από την 1η Νοεμβρίου, ο δήμος έχει εξασφαλίσει κοινωνικό παντοπωλείο, κοινωνικό φαρμακείο και κέντρο στήριξης κακοποιημένων γυναικών, δείχνοντας να αφουγκράζεται την οικονομική δυσχέρεια των δημοτών του, αλλά και το τι μπορεί να σημαίνει αυτό σε ψυχολογικό επίπεδο για όλη την οικογένεια.

Πηγή: kathimerini.gr