Δεδομένου ότι οι περισσότεροι Λιβεριανοί στερούνται χρημάτων και δεν έχουν πρόσβαση σε κάθε είδους ενημέρωση, η διαφορετική αυτή εφημερίδα έμελλε να γίνει η πιο πολυδιαβασμένη έκδοση στη Λιβερία.
Στο δυτικό κόσμο, πολλοί ήδη μιλούν για το «θάνατο» εφημερίδων και περιοδικών με την έννοια του γραπτού κειμένου, καθώς η ενημέρωση πλέον γίνεται on-line. Σε ορισμένες, όμως, χώρες η παλιά «μόδα» των εφημερίδων εξακολουθεί να βρίσκεται στο προσκήνιο. «Πολλοί κάτοικοι της πόλης δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά ούτε την αγορά μιας εφημερίδας αλλά ούτε και την ηλεκτρική ενέργεια για να έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο, έτσι σκέφτηκα έναν διαφορετικό τρόπο μεταφοράς της είδησης στον κόσμο με εντελώς ανέξοδο τρόπο από την πλευρά τους», λέει ο Alfred J. Sirleaf, εμπνευστής της πρωτότυπης αυτής ιδέας.
Με το σκεπτικό ότι οι καλά πληροφορημένοι άνθρωποι είναι το «κλειδί» για την αναγέννηση της Λιβερίας, ο Alfred ξεκίνησε να εφαρμόζει την ιδέα του, αναγράφοντας τις ειδήσεις σε έναν μαυροπίνακα με κιμωλία, τον οποίο ενημερώνει ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Για τις τοπικές ειδήσεις βασίζεται σε μια ομάδα εθελοντών «ρεπόρτερ» που έρχονται σ’ αυτόν καθημερινά με τα θέματά τους, ενώ για τη διεθνή θεματολογία πηγαίνει ο ίδιος σε ένα Ιnternet cafe προκειμένου να αποκτήσει πρόσβαση σε διάφορους δικτυακούς τόπους, όπως το BBC για παράδειγμα, αφού δεν διαθέτει υπολογιστή.
Στη συνέχεια μπαίνει στο «newsroom», ένα μικρό ξύλινο υπόστεγο στο πίσω μέρος του μαυροπίνακα, για να βγει λίγο μετά έτοιμος να γράψει με κιμωλία τα πιο σημαντικά νέα της ημέρας. Είναι ο συντάκτης, ο σχεδιαστής αλλά και ο μοναδικός υπάλληλος της «εφημερίδας», που καταφέρνει, όμως, να μεταφέρει τις ειδήσεις σε όλη την πόλη. Αξίζει να σημειώσουμε ότι επειδή το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων της πόλης είναι αγράμματοι, ο Alfred επινόησε διάφορες εικόνες και αντικείμενα που συμβολίζουν μια είδηση. Για παράδειγμα, ένα μπλε κράνος συμβολίζει τον ΟΗΕ, ένα λευκό μαντίλι τον Ομπάμα αλλά και ένα μπουκάλι χρωματιστό νερό για τη βενζίνη!