Νέοι που εργάζονται για να συμβάλουν στα έξοδα των σπουδών, παραμελώντας τα μαθήματά τους, ακόμη και παιδιά που... σπουδάζουν εξ αποστάσεως, καθώς άφησαν τα σπίτια τους στην Καλαμάτα και επέστρεψαν στις πόλεις που ζει η οικογένειά τους για οικονομικούς λόγους…

Για τέτοιες περιπτώσεις μάς μίλησαν φοιτητές της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών και Πολιτισμικών Σπουδών Καλαμάτας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Αφορμή του ρεπορτάζ, στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής που παρουσίασε πριν από λίγες μέρες η κρατική τηλεόραση της ΝΕΤ. Σύμφωνα με αυτά, μέσα σε ένα χρόνο η αύξηση των φοιτητών που οφείλουν μαθήματα έφτασε στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου το 52,2% (πρώτο στη συγκεκριμένη λίστα), στο Δυτικής Μακεδονίας το 19,9% και στο Δημοκρίτειο το 14,7%.

Αθανασία Φωτοπούλου
«Ξέρω δύο περιπτώσεις από το τρίτο έτος, το δικό μου, που είναι από την Αθήνα. Άφησαν τα σπίτια τους εδώ στην Καλαμάτα, για να μην πληρώνουν ενοίκιο και γύρισαν στην οικογένειά τους. Τώρα έρχονται μόνο για τις εξετάσεις. Εγώ είμαι από Καλαμάτα και δεν έχω ενοίκιο κ.λπ. Μικροέξοδα κάνω μόνο, οπότε με κάποια οικονομία βγαίνει. Για ορισμένους, όμως, είναι δύσκολα. Το συζητάμε το θέμα μεταξύ μας και σκεφτόμαστε ότι “τη βγάζουμε, δεν τη βγάζουμε”, αλλά εντάξει το παλεύουμε ακόμα».

Κωνσταντίνος Τσούφης
«Δε θα έλεγα ότι τα παιδιά εγκαταλείπουν τις σπουδές, αλλά τις παραμελούν. Ειδικά στις μέρες μας. Κι εγώ αναγκάζομαι να δουλεύω βράδυ σε μαγαζί για τα προσωπικά μου έξοδα, ώστε να βοηθάω την οικογένεια. Είναι δύσκολοι οι καιροί. Όλα τα παιδιά που ξέρω ασχολούνται με μια δουλειά, τώρα όμως που έρχεται η εξεταστική, μαζευόμαστε κάπως να διαβάσουμε, δίνουμε περισσότερη σημασία σ’ αυτό για να πάρουμε το πτυχίο μας, να βρούμε μια δουλειά επιτέλους. Εγώ είμαι από το Αγρίνιο. Έχω και τον αδελφό μου που σπουδάζει σε άλλη πόλη και είναι δύσκολα. Πήγε στην Πάτρα γιατί ήθελε Παιδαγωγικό και, δυστυχώς, η Καλαμάτα δεν έχει. Είναι δύσκολα, όπως σε όλες τις οικογένειες πιστεύω, αλλά υπάρχει αισιοδοξία, εγώ είμαι αισιόδοξος για το μέλλον. Ευτυχώς οι γονείς μου εργάζονται, γιατί αρκετών παιδιών οι γονείς είναι άνεργοι».

Ιωάννα Ζαΐμη
«Φυσικά και εργάζονται πολλά παιδιά. Εγώ, βέβαια, δε χρειάστηκε να το κάνω, ακόμα τουλάχιστον, αλλά σίγουρα υπάρχει το θέμα της οικονομικής κρίσης που μας βασανίζει κι εμάς. Τα παιδιά που εργάζονται δυσκολεύονται να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Εγώ είμαι από την Κόρινθο, οπότε εδώ πληρώνω ενοίκιο κ.λπ. Οι γονείς μου εργάζονται, αλλά τους έχουν μειώσει αρκετά το μισθό, ενώ από την άλλη το ενοίκιο ή τα έξοδα δε μειώνονται».

Σταύρος Πετρόπουλος
Ο Σταύρος Πετρόπουλος είναι δικηγόρος στην Καλαμάτα και παράλληλα φοιτητής στο Τμήμα Φιλολογίας. «Σίγουρα τα παιδιά που εργάζονται, κυρίως σε καφετέριες, δεν έχουν χρόνο να διαβάσουν και αφήνουν μαθήματα πίσω» μας λέει. «Επίσης, κάποια παιδιά δεν παρακολουθούν, έρχονται μόνο στις εξεταστικές, για να μην πληρώνουν ενοίκια κ.λπ., έτσι δεν είναι επαρκώς προετοιμασμένα, δεν μπορούν να βρουν σημειώσεις και συχνά δεν τα καταφέρνουν στις εξετάσεις, “κόβονται” και πρέπει να ξαναδώσουν. Είναι πολύ πιο εύκολο να περάσεις, εάν έχεις παρακολουθήσει τα μαθήματα».

Μένια Παπαδοπούλου, Γεωργία Στούπη
Από την Καβάλα είναι η Μένια Παπαδοπούλου, ενώ η Γεωργία Στούπη από τα Καλάβρυτα. Οι ίδιες δεν εργάζονται, αλλά ξέρουν άλλους φοιτητές που το κάνουν, με αποτέλεσμα «να αφήνουν μαθήματα πίσω». Ωστόσο και τα δύο κορίτσια θεωρούν, όπως μας είπαν, πιθανό το να χρειαστεί να εργασθούν, καθώς από τους γονείς τους εργάζεται πλέον μόνο ο ένας, αφού ο άλλος έχασε τη δουλειά του, κάτι το οποίο συνέβη μέσα στην κρίση.

Μάνος Ραπανάκης
Ο Μάνος Ραπανάκης, ο οποίος φοιτά στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών, είναι από την Κρήτη. «Τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί το να αφήνουν τα παιδιά μαθήματα. Πολλοί φοιτητές αναγκάζονται από το πρώτο κιόλας έτος να δουλέψουν σε μπαρ και καφετέριες, μερικοί με πλήρη απασχόληση, αδήλωτα, χωρίς ένσημα. Το ποσοστό έχει αυξηθεί λόγω της κρίσης και επειδή πολλοί γονείς έχουν χάσει τη δουλειά τους. Κάποιοι έχουν και ένα ή δύο αδέλφια ακόμη. Τα παιδιά που αναγκάζονται να δουλέψουν, ιδίως σε καφετέριες πρωί και απόγευμα, χρωστάνε πολλά μαθήματα. Υπάρχουν περιπτώσεις που έχουν φτάσει στο τέταρτο έτος και χρωστάνε 30 μαθήματα, σχεδόν τα μισά. Μιλάμε για παιδιά από άλλες πόλεις, αυτά που είναι από εδώ δεν έχουν αυτό το πρόβλημα, γιατί δεν έχουν τα επιπλέον έξοδα. Υπάρχουν παιδιά που ξενοικιάζουν το σπίτι, γυρνούν πίσω στην πόλη τους και έρχονται μόνο για εξετάσεις. Όμως, έτσι χάνεις την επαφή. Περνάς το μάθημα οριακά. Εγώ είμαι τρία χρόνια στην Καλαμάτα και προσπαθώ να συγκρατήσω όσο γίνεται τα έξοδά μου. Η μητέρα μου ήταν συμβασιούχος στο Δημόσιο, δεν εργάζεται πια, μόνο ο πατέρας μου δουλεύει. Υπάρχουν και περιπτώσεις που δεν εργάζεται κανένας από τους δύο γονείς και εκεί είναι το τραγικό. Έχουμε, επίσης, άγχος για το τι θα γίνει με τα βιβλία, εάν θα τα αγοράζουμε, και εάν θα κοπεί η δωρεάν σίτιση των φοιτητών. Αυτά είναι σοβαρά θέματα που μας απασχολούν».

Γεωργία Ξανθάκη Πρόεδρος Τμήματος Φιλολογίας
Από την πλευρά της, η καθηγήτρια Γεωργία Ξανθάκη - Καραμάνου, η οποία βρίσκεται στην Πανεπιστημιακή Σχολή Καλαμάτας από την ίδρυσή της, σημειώνει ότι δε βλέπει κάποια ιδιαίτερη αλλαγή ή αύξηση των μαθημάτων που χρωστούν οι φοιτητές στη Σχολή της Καλαμάτας. Όσο για τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, υποθέτει ότι μπορεί να αφορούν ίσως άλλα τμήματα του Πανεπιστημίου και όχι αυτά της Καλαμάτας. Επισημαίνει δε ότι ορκωμοσίες γίνονται συνεχώς στην καλαματιανή Σχολή και ότι τα παιδιά που ολοκληρώνουν με επιτυχία τις σπουδές τους και παίρνουν πτυχίο είναι πολλά.

Πηγή: tharrosnews.gr