Οι απαράδεκτες αυτές καθυστερήσεις έχουν πολλές φορές αποτέλεσμα τα εν λόγω παιδιά να μην κατορθώνουν να παρακολουθήσουν τα μαθήματα και να δημιουργούνται τραυματικές εμπειρίες, οι οποίες πιθανόν θα επηρεάσουν τη μετέπειτα ζωή τους.

Είναι παιδιά που πάσχουν από δυσλεξία, αυτισμό, μαθησιακές δυσκολίες, συναισθηματική ανωριμότητα και άλλες αναπτυξιακές διαταραχές και χρήζουν ειδικής αντιμετώπισης από τους δάσκαλους τους. Ωστόσο δεν κατορθώνουν να αποκτήσουν το πολυπόθητο χαρτί όπου αξιολογείται το πρόβλημά τους και προτείνεται μια λύση.

Οι καθυστερήσεις οφείλονται στο γεγονός ότι αρμόδια για τη διαδικασία αξιολόγησης των μαθητών είναι αποκλειστικά τα ΚΔΑΥ και κάποια Ιατροπαιδαγωγικά Κέντρα που, λόγω του περιορισμένου αριθμού τους και της έλλειψης προσωπικού, δεν είναι σε θέση να εξυπηρετήσουν τον όλο και αυξανόμενο αριθμό παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες.

Τα ΚΕΔΔΥ

Τα Κέντρα Διάγνωσης, Διαφοροδιάγνωσης και Υποστήριξης (ΚΕΔΔΥ), που το 2008 αντικατέστησαν τα ΚΔΑΥ (Κέντρα Διάγνωσης, Αξιολόγησης και Υποστήριξης), λειτουργούν στις έδρες των νομών και νομαρχιών ως αποκεντρωμένες δημόσιες υπηρεσίες, οι οποίες υπάγονται απευθείας στον υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Σκοπός των ΚΕΔΔΥ είναι η προσφορά υπηρεσιών διάγνωσης, αξιολόγησης και υποστήριξης των μαθητών, και κυρίως εκείνων που έχουν ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, καθώς και υποστήριξης, πληροφόρησης και ευαισθητοποίησης των εκπαιδευτικών, των γονέων και της κοινωνίας.

Σύμφωνα με το γράμμα του νόμου, η αξιολόγηση και η διάγνωση των μαθητών πρέπει να γίνονται από μια ομάδα ειδικών και όχι από ένα άτομο μόνο, γιατί οι μαθησιακές δυσκολίες είναι πολυσύνθετες καταστάσεις και, για την ολοκληρωμένη αξιολόγησή τους, απαιτείται η συμβολή διαφόρων ειδικοτήτων (γιατροί, εκπαιδευτικοί, ψυχολόγοι, εργοθεραπευτές κ.λπ.). Οι διαδικασίες αυτές, όμως, λόγω έλλειψης προσωπικού, πολλές φορές δεν τηρούνται.

Θεολόγοι, Γεωπόνοι!

«Στην περίπτωση π.χ. των εργοθεραπευτών», όπως είπε στην «Ε» ο εργοθεραπευτής Παναγιώτης Τζουβελέκης, «ενώ σύμφωνα με το νόμο 449/3.4.2007 περιγράφονται ως απαραίτητοι για την ολοκλήρωση των διαδικασιών αξιολόγησης των μαθητών, αφού είναι σε θέση να αξιολογήσουν τις αναπτυξιακές λειτουργίες και τις λειτουργικές και αισθητικοκινητικές δεξιότητές τους, δεν συμμετέχουν στα ΚΔΑΥ, ενώ στη θέση τους καθηγητές Θεολογίας ή ακόμη και Γεωπονικής αξιολογούν τα παιδιά».

Την Οδύσσειά της περιγράφει στην «Ε» η Μαρία Κ., μητέρα μιας εντεκάχρονης μαθήτριας που αντιμετωπίζει δυσκολίες στο σχολείο: «Απευθύνθηκα πρόσφατα στο ιατροπαιδαγωγικό Κέντρο της Νέας Σμύρνης, ζητώντας αξιολόγηση για το μαθησιακό πρόβλημα του παιδιού μου. Εκεί με πληροφόρησαν ότι αναλαμβάνουν πλέον μόνο παιδιά Δημοτικού με ψυχολογικά προβλήματα. Γι' αυτό το λόγο με παρέπεμψαν στο Δ' ΚΕΔΔΥ Αθηνών. Τηλεφώνησα λοιπόν στο ΚΕΔΔΥ και... ήμουν τυχερή που μου απάντησαν, αφού η υπηρεσία λειτουργεί μόνο για δύο ώρες, δύο φορές την εβδομάδα. Στο ΚΕΔΔΥ μού είπαν να συμπληρώσω μια αίτηση για ραντεβού στα γραφεία τους προσωπικά (δεν υπάρχει τρόπος η διαδικασία να διεκπεραιωθεί ηλεκτρονικά). Με πληροφόρησαν, επίσης, ότι ο χρόνος αναμονής για το ραντεβού θα είναι ένα με δύο έτη... Και εγώ αναρωτιέμαι τι να κάνω τώρα, αφού μόνο από τα ΚΕΔΔΥ μπορώ να πάρω ένα χαρτί που θα έχει ισχύ στα δημόσια σχολεία».

Για τις συνέπειες αυτών των απαράδεκτων καθυστερήσεων μίλησε στην «Ε» και ο δάσκαλος Σπύρος Κονταράκης:

«Σε περίπτωση που ένα παιδί παρουσιάζει μαθησιακές δυσκολίες, την παραπομπή του στα ΚΕΔΔΥ την κάνει ο δάσκαλος της τάξης έπειτα από συνεννόηση με το γονέα και παρέμβαση του συμβούλου Ειδικής Αγωγής. Ο χρόνος αναμονής για την αξιολόγηση των παιδιών στα ΚΕΔΔΥ είναι δύο έτη. Το να περιμένει ένας δάσκαλος μέχρι και δύο χρόνια για να οριστεί το υποστηρικτικό πλαίσιο, το οποίο θα επιτρέψει σε ένα παιδί να αντεπεξέλθει στη μαθησιακή διαδικασία, έχει ως συνέπεια το παιδί αυτό να μην υποστηρίζεται κατάλληλα και σε πολλές περιπτώσεις να αντιμετωπίζει πολύ μεγάλες δυσκολίες μέσα στην τάξη. Αυτό συμβαίνει, βέβαια, μόνο στα σχολεία όπου δεν υπάρχουν τμήματα ένταξης για παιδιά με ειδικές δυσκολίες». 

(Εφημερίδα Ελεθεροτυπία)