Ομως αυτό δεν συνέβη. Αντίθετα, πριν καταστρωθούν τα σχέδια για παραταξιακές συμμαχίες ώστε «να μας βγουν τα επιθυμητά ποσοστά νίκης», το συνέδριο αναλώθηκε σε αντιπαράθεση –εν πολλοίς ρητορική– περί μισθών και περικοπών και περί αγώνων που εξαγγέλλονται αλλά ποτέ δεν γίνονται. Η αντιπαράθεση, μάλιστα, διανθίστηκε από αντεγκλήσεις, στριγκλιές και ύβρεις α λα Βουλή (π.χ. Τσολάκογλου, μπούληδες). Και φυσικά, στο αμφιθέατρο Aula της Φιλοσοφικής δεν έλειψαν τα θεατρινίστικα καγχάσματα, στα οποία κατέφυγαν σύνεδροι για να κατατροπώσουν με ειρωνεία τον «αντίπαλο». Αλλωστε, είναι γνωστή η θεατρικότητα που υιοθετούν πολλοί πανεπιστημιακοί με στόχο να ενισχύσουν το κουλτουριάρικο προφίλ τους, αλλά κυρίως να κρύψουν τον λαϊκισμό τους... Αντί, λοιπόν, η ερώτηση του καθηγητή από την Κρήτη να προκαλέσει περισυλλογή, ο σκυλοκαβγάς που είχε στηθεί στην Aula πυροδοτήθηκε ακόμη περισσότερο.

Τι είπε ο καθηγητής από την Κρήτη; Περιέγραψε την περιπέτεια ορισμένων καθηγητών του Φυσικού που κρατήθηκαν όμηροι από λίγους φοιτητές τους, οι οποίοι ήθελαν οι καθηγητές να αποφασίσουν αυτό που συνέφερε τους κομματικούς φοιτητές. Μετά τη λήξη της ιδιότυπης ομηρίας οι διδάσκοντες, αντί να δώσουν τόπο στην οργή σκύβοντας το κεφάλι, άσκησαν δίωξη στους φοιτητές.

Το ζήτημα, λοιπόν, όπως το έθεσε ο ομιλητής στο συνέδριο ήταν ο τρόπος με τον οποίο ενήργησε μερίδα διδασκόντων του Φυσικού. Καταδίκασαν τους συναδέλφους τους και υπερασπίστηκαν τους φοιτητές. Δεν είναι θέμα ιδεολογικό, ταύτισης απόψεων. Το ερώτημα είναι εάν οι πανεπιστημιακοί αποδέχονται τη βία που άσκησαν οι φοιτητές κρατώντας ομήρους καθηγητές. Ευρύτερα, το ερώτημα είναι εάν το πανεπιστήμιο, που επαναστατεί σε όποια μορφή κρατικής «παρέμβασης», μπορεί να ανέχεται μορφές βίας που ασκούν τα ίδια τα μέλη του. Αυτή η διάκριση είναι που ακυρώνει και το ψευδεπίγραφης ευαισθησίας επιχείρημα (το υποστήριξε στην «Κ» καθηγήτρια της Φιλοσοφικής Αθηνών) ότι μέσα σε ένα ΑΕΙ οι ισορροπίες είναι ευαίσθητες και οι καθηγητές πρέπει να δείχνουν ωριμότητα και σύνεση. Ή μήπως είναι κριτική αυτό που συζητιόταν σε πηγαδάκι στο ισόγειο της Φιλοσοφικής ότι «οι πανεπιστημιακοί που έθεσαν υποψηφιότητα για τα Συμβούλια Ιδρύματος είναι επιστημονικά νούλες»;

«Επιστήμη σημαίνει διάλογος και ορθός λόγος. Επιχειρήματα και όχι πολωτικός λόγος και βία», φώναζε ο φυσικός από την Κρήτη, προσπαθώντας να ακουστεί εν μέσω των κραυγών αντίδρασης της αντίπαλης ομάδας πανεπιστημιακών. Και ας κρατήσουμε το καλύτερο για το τέλος. Εν έτει 2013, στο συνέδριο της ΠΟΣΔΕΠ κρίθηκε, δυστυχώς, απαραίτητο να ειπωθεί ότι «όποιος διαφωνεί δεν είναι ούτε προδότης ούτε πουλημένος». Πόσα γράμματα, είπαμε, έχει η αλφαβήτα των πανεπιστημιακών;

Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ