Με αφορμή λοιπόν τα παραπάνω, αλλά και παρά πολλά βίντεο που δημοσιεύτηκαν στο διαδίκτυο, πολλές διαμαρτυρίες φοιτητών για αυτό το θέμα (μέχρι και παιχνίδι, φοιτητή της Λαμίας ανέβηκε στο internet) και αρκετές συζητήσεις στην παρέα θα ήθελα να θίξω κι εγώ με την σειρά μου το απαράδεκτο κι όπως θεωρώ, από δική μου πλευρά, απάνθρωπο σχέδιο «Αθηνά», γιατί εναντιώνεται στις σπουδές, άρα και στην μόρφωση, που σε κάνει ολοκληρωμένο άνθρωπο.

Αρχικά δείλιαζα να δημοσιεύσω αυτές μου τις σκέψεις γιατί πλέον η φοιτητική ιδιότητα έχει διαβληθεί από την κοινωνία: θεωρείται μόνο ως διέξοδος καλοπέρασης κι αποφυγής του κηδεμονικού ελέγχου (κάτι που ασφαλώς σε αρκετές περιπτώσεις συμβαίνει). Όμως πέρα από αυτά και λόγω αυτών, είναι άδικο να απαξιώνεται ο κάθε φοιτητής, η προσπάθειά του στην κατάκτηση γνώσεων, η υπευθυνότητα που αποκτά, καθώς αναγκάζεσαι να ζήσεις σε μια ανοιχτή κοινωνία, διαφορετική από αυτήν που είχες συνηθίσει τη μαθητική περίοδο της ζωής σου. Χωρίς τις πλάτες της μαμάς και του μπαμπά, να μάθεις να ζεις μόνος ώστε να είσαι έτοιμος αργότερα να βγεις στην σκληρή πραγματικότητα. Κάτω από αυτό το σκεπτικό σημειώνω αυτές τις σκέψεις, κι όχι από ένα  ωφελιμιστικό ενδιαφέρον, όπως εύκολα οι συμβιβασμένοι (ακόμα και τώρα) με την δουλική συμπεριφορά στο ΔΝΤ εξουσιαστές καλοθελητές θα έλεγαν, πως τάχα δηλαδή, οι διαμαρτυρίες μας ξεκινάνε μόνο και μόνο από την επιθυμία μας να καλοπερνάμε σαν φοιτητές, χωρίς προβλήματα και σκοτούρες.

Είμαι κι εγώ φοιτήτρια στο ΤΕΙ φυσικοθεραπείας Αιγίου (παράρτημα Πατρών) και σπουδάζω στην πόλη που μεγάλωσα. Για μένα δεν ήταν η πρωταρχική επιλογή μου, γιατί όπως όλα τα παιδιά ήθελα να φύγω από την πόλη μου για να είμαι μακριά από κάτι συνηθισμένο που είναι πλέον ρουτίνα. Όμως οι δύσκολες οικονομικές καταστάσεις κι οι περσινές, κατά πολύ, άνοδοι των βάσεων με ανάγκασαν να φοιτήσω στην πόλη μου. για να μην επιβαρύνω περισσότερο οικογένεια μου. Κι από το πουθενά, στην μέση της εξεταστικής μας περιόδου ανακοινώνεται το σχέδιο «Αθηνά», που αψυχολόγητα ανατρέπει κάθε προγραμματισμό μας. Σύμφωνα με αυτό, γίνονται αρκετές συγχωνεύσεις των ΤΕΙ σε μεγαλύτερες πόλεις για αποφυγή των εξόδων, κυρίως, αλλά ως επιχείρημα πρόβαλλαν την αναδιοργάνωση και την συγκρότηση, με σκοπό την αποτελεσματική είσοδο των επόμενων γενιών σε ένα πιο οργανωμένο ΤΕΙ με καλύτερη μόρφωση και πρόσφορα εργασίας  στην αγορά.

Ας μην σχολιάσω την ξαφνική ανακοίνωση του σχεδίου εν καιρώ «οικονομικής κρίσης», αφού είναι πασιφανές ότι άλλοι λόγοι κρύβονται από πίσω του, κι ας αναφερθώ στην αντικειμενικά απαράδεκτη αυτή κίνηση, επισημαίνοντας 3 μόνο σημεία:

Πρώτον:  ένα σχέδιο για να εφαρμοστεί θα έπρεπε να συζητηθεί με τους άμεσα εμπλεκομένους και να ειπωθούν τα υπέρ και τα κατά. Και δεν εννοώ μόνο με τους ενδιαφερόμενους φοιτητές του κάθε ΤΕΙ που επιλέχτηκε να μεταφερθεί, αλλά και τους εκπροσώπους των φοιτητών ή ακόμα με τους αντίστοιχους διευθυντές των σχολών. Αυτό δείχνει την αντιδημοκρατικότητα των κρατούντων και την κρίση σε όλους τους τομείς της κοινωνία μας.

Δεύτερον: έστω ότι είναι απαραίτητο για να μειωθούν τα έξοδα, να εφαρμοστεί σε μικρές σχολές με ελάχιστο αριθμό εισακτέων (εξ αιτίας του κορεσμού του συγκεκριμένου επαγγέλματος), ή της δυσαρέσκειας της εισόδου των μαθητών στην συγκεκριμένη σχολή. Θα πρέπει, αν θέλουμε να είμαστε σωστοί, να βγει ανακοίνωση που θα ενημερώνει ότι σε 3 χρόνια από τώρα (ή περισσότερα ανάλογα με το όριο χρονικής περιόδου κάθε σχολής για την φοίτηση) η σχολή αυτή θα μεταφερθεί σε άλλη πόλη ή το τμήμα θα κλείσει. Αυτό δείχνει κράτος-διοίκηση σοβαρή, που γνωρίζει να προγραμματίζει επιτυχώς κι όχι να συνθλίβει σαν οδοστρωτήρας όνειρα και συνειδήσεις. Τι πιο λογικό από αυτό τον προγραμματισμό; Έτσι ώστε αυτοί που είναι στο πρώτο έτος να γνωρίζουν ότι έχουν μόνο όσα χρόνια επιτρέπει ο νόμος για να αποφοιτήσουν κι οι επόμενοι να έχουν επίγνωση της κατάστασης αυτής. Όπως είναι παράλογο ένας γιατρός να ανακοινώνει στον ασθενή, του οποίου έχει αναλάβει την αποθεραπεία, ότι παύει να τον δέχεται λόγω οικονομικών δυσκολιών, και ότι διακόπτει ανάλγητα την θεραπεία, πριν ο ασθενής θεραπευθεί, έτσι συμβαίνει και με αυτήν την ξαφνική απόφαση.

Τρίτον : είναι αδιανόητο ένας σπουδαστής να κατανοεί τις οικονομικές δυσκολίες της εποχής καλύτερα από τους εγκεφάλους της «υπεύθυνης» πολιτείας. Και ενώ αυτός, παρά την επιθυμία του να σπουδάσει κάπου αλλού, για να συμβάλλει στην μείωση των οικογενειακών εξόδων, μένει στην πόλη του, έρχεται το επίσημο κράτος να του αλλάξει τελείως τα οικογενειακά, τα προσωπικά και τα επαγγελματικά σχέδια. Ο κάθε φοιτητής έχει αποκτήσει τις παρέες του, τα στέκια του την δουλεία του, ακόμα και τις γνωριμίες -που μπορούν αργότερα να τον βοηθήσουν να προσαρμοστεί πιο ομαλά στην κοινωνία- κι έχει καθορίσει στην πόλη που ζει τα έξοδα του. Δεν μπορεί μια σχολή π.χ. στο Αίγιο μια τόσο μικρή πόλη να έχει τα ιδία έξοδα με την Πάτρα ή την Αθήνα. Ούτε η σχολή αρχιτεκτονική εσωτερικού χώρου να έχει το ίδιο αντικείμενο με το σχέδιο μόδας και το σχέδιο επίπλου. Υποχρεώνετε έναν φοιτητή να διαλέξει ανάμεσα σε ένα αντικείμενο που δεν έχει καμία σχέση με αυτό που σπουδάζει ή αυτό που διάλεξε και του αρέσει.

Ή το πιο σοβαρό κατά την γνώμη μου: είναι παράλογο ο συγκεκριμένος φοιτητής λόγω οικονομικών δυσκολιών να έχει διαλέξει την πόλη στην όποια κατοικεί μόνιμα, ή κάποια κοντινή για να σπουδάσει, για να μην επιβαρύνει την οικογένεια του με άλλα έξοδα, και η πολιτεία να μεταφέρει τη σχολή του 100 με 300 χιλιόμετρα μακριά, με αποτέλεσμα να  αναγκαστεί να νοικιάσει σπίτι ή να διακόψει τις σπουδές του. Αυτό αποτελεί δολιοφθορά στην παιδεία και στην μόρφωση.

Θα πρέπει να ντρέπονται αυτοί που παίζουν με το μέλλον της χώρας, που μπαίνουν εμπόδιο και γίνονται ανασταλτικός παράγοντας στο μέλλον μας. Που προκαλούν προβλήματα και με ανεδαφικές και ολοφάνερα απαράδεκτες αποφάσεις μας δυσχεραίνουν στο να αποκτήσουμε τα κατάλληλα επαγγελματικά εφόδια. Που συντελούν να αποκτήσουμε τη γνώση (και εμπειρίες της επαγγελματικής μας πραγματικότητας) όχι με ηρεμία, αλλά με αγανάκτηση και θυμό προς τους φορείς της εξουσίας. Με αυτόν τον τρόπο, μόνο τη σωστή μάθηση δεν προάγουν, αλλά αντίθετα, βοηθούν στην υπόβάθμιση της μόρφωσης και επιπλέον προκαλούν αντίδραση κι αναβρασμό στον φοιτητικό κόσμο κι όχι δημιουργική δράση (πράξη) για ένα καλύτερο αύριο.

Αν λοιπόν επιμείνετε στην πραγματοποίηση του σχεδίου σας αυτού, να ξέρετε ότι πέρα από την καταστροφή της παιδείας δημιουργείτε αντιπάλους και αυξάνετε τη διαπάλη των γενεών. Πόσα άραγε μέτωπα αντιπαλότητας θα ανοίξετε; Ήδη ο αναβρασμός της κοινωνίας αυξάνει και σε αυτό το πεδίο.

Κ. Σ., σπουδάστρια, Αίγιο