Αναβρασμός στην επαρχία, φουντώνει το φοιτητικό κίνημα

Μην αφήνοντας λεπτό να πάει χαμένο, η σπουδάζουσα νεολαία, έχοντας στο πλευρό της σημαντικά κομμάτια των εργαζόμενων στα πανεπιστήμια και τους πανεπιστημιακούς δασκάλους που δεν σκύβουν το κεφάλι , βγαίνει ξανά στους δρόμους ενάντια στο σχέδιο Αθηνά . Αρχής γενομένης από τις σχολές και τα τμήματα που πλήττονται άμεσα, το μεγάλο και βροντερό όχι στο σχέδιο Αθηνά ακούγεται πια απ' άκρη σ' άκρη της Ελλάδας και κρύβει μέσα του τη δυναμική, τους προβληματισμούς αλλά και τις αντιφάσεις του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος. Και είναι απ' τις λίγες στιγμές στην ιστορία του φοιτητικού κινήματος που ο αναβρασμός ξεκινάει από την επαρχία για να καταλήξει στην κινηματική καρδιά των γεγονότων, την Αθήνα.

Με έναν εξαιρετικά αφαιρετικό συλλογισμό, θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε αυτή την κίνηση με τα αυθόρμητα ξεσπάσματα των από κάτω , που φτάνουν με τη δυναμική τους να τραντάξουν κυβερνήσεις. Σε αντίθεση με τις προηγούμενες εμπειρίες του φοιτητικού κινήματος, αυτές τις μέρες η επαρχία ζει μια δική της άνοιξη και δείχνει το δρόμο στη σπουδάζουσα νεολαία. Και όπως σε κάθε τέτοια περίπτωση, η αντίδραση στον οδοστρωτήρα που έρχεται να ξεσπιτώσει τόσους χιλιάδες φοιτητές είναι πολύμορφη.

Από τα πρωτότυπα βιντεάκια διαμαρτυρίας των φοιτητών στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, μέχρι τις εξορμήσεις ενημέρωσης και τις πορείες χιλιάδων φοιτητών στη Θεσσαλονίκη. Τη σκυτάλη παίρνουν οι φοιτητές του Πύργου που κινητοποιούνται ενάντια στον αυταρχισμό κυβέρνησης και τρόικας που τους στέλνουν να σπουδάσουν στην Πάτρα, χωρίς να ξέρουν τι τους ξημερώνει . Όμως τα πιο καλά νέα μάλλον έρχονται από την άλλη άκρη της Ελλάδας, από την Ιεράπετρα, εκεί που οι φοιτητές κατάφεραν να κάνουν το πιο μεγάλο βήμα μπροστά . Απηύθυναν κάλεσμα αγώνα στους εργαζόμενους της πόλης και διαδήλωσαν με τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού της Ιεράπετρας, ενάντια όχι απλώς στο σχέδιο Αθηνά , αλλά απέναντι στην κυβέρνηση του κοινωνικού πολέμου και την πολιτική της που πάει χέρι χέρι με την EE, το ΔΝΤ, το κεφάλαιο.

Σε αυτό τον αγώνα το κυρίαρχο προς το παρόν στίγμα, συμπυκνώνεται στην άρνηση αποδοχής του σχεδίου Αθηνά απ' τη μεριά της σπουδάζουσας νεολαίας αλλά και των εργαζόμενων στα ιδρύματα. Η εν λόγω άρνηση έρχεται να απαντήσει σε μια (ακόμα) εξαιρετικά βίαιη επίθεση απ' τη μεριά της κυβέρνησης και ως τέτοια αναμένεται να απελευθερώσει ένα σημαντικό δυναμικό από τη λογική του ατομικού δρόμου. Χιλιάδες νέοι ρίχνονται για πρώτη ίσως φορά στο δρόμο του αγώνα, επικοινωνούν και συμμετέχουν στις διαδικασίες του κινήματος, συμβάλλουν ατομικά και συλλογικά στο δυνάμωμα της φωνής αυτών που αντιστέκονται.

Σε αυτό το φόντο, η ΕΑΑΚ, έχοντας επεξεργαστεί ένα συνολικό σχέδιο ρήξης και ανατροπής, έρχεται να επικοινωνήσει με τα επιμέρους ρυάκια του αγώνα για να αναδείξει το ποτάμι του παλλαϊκού ξεσηκωμού που θα πάρει σβάρνα την κυβέρνηση, την EE και το μεγάλο αφεντικό τους, το κεφάλαιο. Αναγνωρίζοντας το σχέδιο Αθηνά όχι σαν κεραυνό εν αιθρία αλλά ως φυσικό επακόλουθο και συμπλήρωμα των προηγούμενων νόμων Διαμαντοπούλου Αρβανιτόπουλου, του σχεδίου απασχόλησης των νέων κ.λπ. μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι επιχειρείται ένα κομβικής σημασίας βήμα μπροστά από μεριάς υπουργείου και κυβέρνησης στην ανάπτυξη του επιχειρηματικού πανεπιστημίου. Επιχειρείται μια συνολική αναδιάταξη του πανεπιστημιακού χάρτη που εξυπηρετεί την περαιτέρω σύνδεση των πανεπιστημίων με την αγορά εργασιάς, οξύνοντας παράλληλα τους ταξικούς φραγμούς.

Χρησιμοποιείται σαν δημοσιονομικό εργαλείο στην κατεύθυνση αποπληρωμής του χρέους και ταυτόχρονα, μέσω των υπερδιοικήσεων γίνεται τομή στη δημοκρατική λειτουργία των ιδρυμάτων. Έχοντας σαν βάση αυτή την ανάλυση, το σχέδιο αντεπίθεσης της νεολαίας δεν μπορεί παρά να έρχεται σε σύγκρουση με συντεχνιακές λογικές που αναδεικνύουν σε κυρίαρχο το δέντρο , χάνοντας το δάσος (βλ. λογικές τύπου να σώσω τη σχολή μου και ας κλείσει η δίπλα ). Άλλωστε, στη σημερινή, κοινωνική και πολιτική συγκυρία, αν θέλουμε να μιλάμε για νικηφόρους αγώνες και όχι τουφεκιές στον αέρα, απ' αυτές που σκορπάνε ηττοπάθεια και αυταπάτες, ο δρόμος της σύμπραξης των αγώνων λαού και νεολαίας είναι αυτονόητος και αναγκαίος όρος για να προχωρήσουμε.

Το φοιτητικό κίνημα έχει μπροστά του μια σημαντική ευκαιρία να ξαναβγεί στο προσκήνιο, ορίζοντας με τους δικούς του όρους την πολιτική ατζέντα. Με παντιέρα το τρίπτυχο μόρφωση για όλους δουλειά με δικαιώματα σύγχρονα δημοκρατικά δικαιώματα , μπορεί να συσπειρώσει την πληττόμενη νεολαία και να απευθύνει κάλεσμα αγώνα στους εργαζόμενους και τον λαό που αγωνίζονται από τη ίδια μεριά του χαρακώματος !

Έχοντας στην καρδιά του ένα τέτοιο περιεχόμενο, το πρωτοπόρο και ανασυγκροτημένο φοιτητικό κίνημα μπορεί να αγκαλιάσει τους επιμέρους αγώνες που αναπτύσσονται, να δώσει νέα πνοή και διάρκεια σε όλα τα μικρά και μεγάλα ξεσπάσματα. Η ΕΑΑΚ θα είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Για να μη δούμε μια ακόμα χαμένη άνοιξη αλλά την πρώτη νικηφόρα, αυτή που θα χαράξει το δρόμο της συνολικής και οριστικής πια ανατροπής του συρφετού κυβέρνησης EE ΔΝΤ κεφαλαίου. 

Πηγή: ΠΡΙΝ