Το φαινόμενο δεν είναι τωρινό. Το όνομα ήταν πάντα σημαντικό για Tis ορ γανωμένες κοινωνικές ομάδες. Είναι μια απλή λέξη που όμως μαρτυράει πολλά. Αρκεί να σκύψουμε σ'αυτό και να ακούσουμε την αφήγηση του. Είναι ένα σύμβολο που μπορεί να μιλήσει για τις κοινωνικές σχέσεις, για τον τρόπο που οι άνθρωποι κατανοούν κι ερμηνεύουν τον κόσμο. Πίσω από το όνομα κρύβονται φόβοι και προκαταλήψεις. Συγκρούσεις κι ελπίδες. Είναι,χρησιμοποιώντας την ορολογία της τεχνολογίας, ένα μικροτσίπ που χωράει πληροφορίες για πολλές επόχες.

Συχνά, το όνομα επιχειρούσε να προστατεύσει τον άνθρωπο από tous cp ous του. Τότε, ανέσυρε από το γλωσσικό του οπλοστάσιο τον ευφημισμό. Ηταν ένα εκφραστικό μέσο που τον βοηθούσε να παρακάμψει την αλήθεια. Ετσι, η Μαύρη θάλασσα, η αφιλόξενη, που απειλούσε να καταπιεί τους ονομάστηκε Εύξεινος Πόντος. Το ίδιο και το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας στην Αφρική. Σε κάθε γωνιά της οι άνθρωποι ξορκίζουν τους φόβους τους. Προτιμούν τα ονόματα μπούργκες. Αποφεύγουν να πουν τα πράγματα με το όνομά τους. Πιστεύουν πως το όνομα κουβαλάει μια μαγική δύναμη, θετική ή αρνητική. Είναι μια πρακτική που επικράτησε σε κάθε εποχή. Ακόμη και σήμερα, υπάρχουν λέξεις που δεν ονοματίζονται. Οι άνθρωποι φοβούνται, ακόμη και τώρα, να εκστομίσουν τη λέξη Kαρκίνος. Είναι η λέξη που τρομοκρατεί.

Κρύβει μια άνιση μάχη και γι' αυτό αποφεύγουν να την πουν. Νομίζουν neos, με τον τρόπο, αυτό, μπορούν να κερδίσουν τη μάχη. Τον τελευταίο καιρό, κάτι ανάλογο συμβαίνει με την ονοματοδοσία των διαφόρων νομοσχεδίων και δράσεων που αναλαμβάνουν να κάνουν πράξη πολιτικές αποφάσεις. Το φθινόπωρο πρωταγωνίστησε ο Ξένιος Zεύς . Ηταν η φράση που λειτούργησε ως ευφημισμός. Η πολιτική απόφαση ήταν σε ευθεία αντίθεση με τον Ξένιο Δία. Αυτός πρέσβευε τη φιλοξενία. Το νομοσχέδιο σκόπευε να περιορίσει τη μη νόμιμη μετανάστευση. Το ίδιο συνέβη και με το νομοσχέδιο Αθηνά .

Δανείστηκε το όνομά του από τη θεά της Σοφίας, ίσως γιατί φιλοδοξούσε να φέρει μεγαλύτερη σοφία στην ανώτατη εκπαίδευση. Για να γίνει αυτό, χρειάστηκε να μεγαλοποιηθούν τα υπαρκτά προβλήματα στην εκπαίδευση, να απαξιωθούν συνολικά όλοι οι πανεπιστημιακοί ως χαραμοφάηδες που ο νους τους ολημερίς, αντί να δουλέψουν, απεργάζεται την καταστροφή των πανεπιστημίων και της χώρας. Βαθμιαία, ο ακαδημαϊκός χώρος έγινε στη συνείδηση των πολιτών ο έξω από δω .

Ταυτίστηκε με τη ρεμούλα, την ανομία. Μέσα στον χώρο των πανεπιστημίων κυριαρχούσαν οι δυνάμει του σκότους. Με κάποια δόση υπερβολής θα μπορούσε κάποιος να βρει αντιστοιχία με το κυνήγι των μαγισσών στον Μεσαίωνα. Το όνομα Αθηνά αντιπαραθέτει τη σοφία με το σκότος. Συνδέει το μεγαλείο των αρχαίων Ελλήνων με τους ανεπρόκοπους Νεοέλληνες. Eνας επικίνδυνος διπολισμός που έβαλε συνολικά το ελληνικό πανεπιστήμιο στην πλευρά του κακού.

Αναμφίβολα, η πανεπιστημιακή εκπαίδευση έχει σοβαρές δομικές αδυναμία, που γεννήθηκαν απ' αυτούς που παράγουν πολιτική με τη συνδρομή των καθηγητών κομματικών φίλων που βρήκαν επωφελή γι' αυτούς τη στενή σχέση με τα κομματικά επιτελεία. Το σχέδιο Αθηνά είναι ένα όνομα μπούργκα. Εχει ως αφετηρία του το βάλτωμα της ελληνικής κοινωνίας και τον πελατειακό σχεδιασμό όλης της εκπαίδευσης.

Όμως, δεν αφηγείται όλη την ιστορία του ελληνικού πανεπιστημίου. Παραβλέπει, ή υποτιμά, το σοβαρό ερευνητικό και διδακτικό έργο που παράγεται από εηιστήμονες αφοσιωμένους στο καθήκον τους. Τελικά, το σχέδιο Αθηνά λειτουργεί ως ευφημισμός. Επιλέχθηκε ένα όνομα που συνειρμικά ανακαλεί στο μυαλό όλων των Ελλήνων και όχι μόνο τα κλέη μιας ένδοξης ιστορικής περιόδου. Ο τρόπος που υλοποιείται ωστόσο αποκαλύπτει ότι δεν είναι η σοφία στη βάση του νομοσχεδίου αλλά η λογιστική πρόθεση. Το συμμάζεμα χρειαζόταν.

Αρκεί αυτό να συνοδευόταν από μια διαφορετική αντίληψη για την εκπαίδευση. Αν με άλλα λόγια το σχέδιο αντιμετώπιζε την πανεπιστημιακή εκπαίδευση ως ατμομηχανή για το μέλλον της χώρας. Τελικά, η Αθηνά εξελίσσεται σε Ποσειδώνα, που γίνεται ο πραγματικός πρωταγωνιστής σ' αυτή τη δεύτερη μονομαχία τους. Μακάρι να μην αναδειχθεί αυτός νικητής. Ως τώρα πάντως, φαίνεται πως με την τρίαινα του έχει προκαλέσει πρωτίστως αναταραχή και σύγχυση. 

Του Ευάγγελου Γρ. Αυδίκου καθηγητή πανεπιστημίου Λευκωσίας 

Πηγή: Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ