Δε χρειαζόταν η οικονομική κρίση για να αποδεχθούμε ως μεγαλύτερη αποτυχία του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος τη δυσκολία των νέων να βρουν δουλειά. Η αποσύνδεση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης από την αγορά εργασίας ήταν και είναι τόσο προφανής όσο η απουσία συναίνεσης των πολιτικών δυνάμεων στην κατεύθυνση της όποιας μεταρρυθμιστικής προσπάθειας. Ωστόσο, ο κομματισμός, παρέα με τους βολεμένους αυτού του συστήματος, δεν είναι και ο μόνος υπεύθυνος αυτής της κατάστασης.

Οι κρεμασμένοι στα κάγκελα των εξεταστικών κέντρων, γονείς που πίστευαν (και, ίσως πιστεύουν ακόμη) ότι με ένα βραχιόλι (διάβαζε: πτυχίο) στο χέρι τους τα παιδιά τους θα είχαν καλύτερη τύχη, υπήρξαν η τρίτη πλευρά του αμαρτωλού τριγώνου που εγγυήθηκε διαχρονικά την εκπαιδευτική υπανάπτυξη της χώρας μας. Για όσους η κρίση είναι ευκαιρία , το σχέδιο Αθηνά , με το οποίο, έστω ετεροχρονισμένα, επιχειρείται να συμμαζευτεί η άναρχη ανάπτυξη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, συνιστά ουσιαστική δυνατότητα προκειμένου να επανασυζητηθεί και να επανασχεδιαστεί ο ακαδημαϊκός χάρτης της χώρας. Μπορεί το σχέδιο Αθηνά να μην έχει στον πυρήνα του τον ανασχεδιασμό της ανώτατης εκπαίδευσης ως μοχλό της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης όπως αυτόν στον οποίον η Φινλανδία οφείλει το οικονομικό της θαύμα.

Μπορεί αιτία και αφορμή να είναι απλώς το συμμάζεμα των οικονομικών των ανώτατων και ανώτερων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Μπορεί να μην έχει άλλο σημείο εκκίνησης από τις επιταγές της τρόικας για περικοπές. Χιλιάδες τα μπορεί , εάν μάλιστα λάβουμε υπόψη μας τις διά γυμνού οφθαλμού, ορατές αστοχίες ή και υστεροβουλίες του. Σε κάθε, όμως περίπτωση, μπορεί να αποτελέσει την ουσιαστική ευκαιρία για το άνοιγμα της συζήτησης που θα αφορά τον επανασχεδιασμό της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και την οργάνωσή της σε τμήματα και σχολές που θα ανταποκρίνονται στη ζήτηση της αγοράς και στις ανάγκες της χώρας και όχι στην πελατειακή λογική που ήθελε: κάθε χωριό και ΤΕΙ, κάθε πόλη και πανεπιστημιακή σχολή.

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα (εφημ. Τα Νέα ), από το 1993, μέσα σε είκοσι δηλαδή χρόνια, ιδρύθηκαν πέντε νέα πανεπιστήμια και καμιά διακοσαριά, επιπλέον των υφισταμένων, τμήματα. Με τη μέθοδο τηςδιάσπασηςτωνπαλαιών τμημάτων είχαμε περισσότερους καθηγητές περισσότερους εισακτέους περισσότερους φοιτητές περισσότερους ευτυχείς γονείς και, φυσικά, περισσότερους βουλευτές εμπόρους και ιδιοκτήτες διαμερισμάτων να πλέουν σε πελάγη ικανοποίησης Επρόκειτο για την αποθέωση του πελατειακού κράτους το οποίο, με πρώτο τον Γεράσιμο Αρσένη, υπηρέτησαν όλοι οι υπουργοί Παιδείας των τελευταίων ετών, με εξαίρεση τον Α. Σπηλιωτόπουλο και τον Γ. Μπαμπινιώτη.

Και για να εξυπηρετηθεί αυτό το κράτος , έπρεπε να αυξάνονται οι εισακτέοι, με αποτέλεσμα οι βάσεις να κατρακυλούν και υποψήφιοι που δεν έπιαναν καν το 10 να αποκτούν τη φοιτητική ιδιότητα εις υγείαν των κορόιδων, αφού αυτήν την παραγωγή σχολών και τμημάτων κάποιοι την πλήρωναν και την πληρώνουν ακόμη. Και τώρα τι γίνεται Τώρα, για μία ακόμη φορά, η ευκαιρία για την τριτοβάθμια εκπαίδευση που προσφέρει το σχέδιο Αθηνά κινδυνεύει να χαθεί. Αντί της συζήτησης για τον επανασχεδιασμό του ακαδημαϊκού χάρτη, έχουμε τις τοπικές και κλαδικές αντιδράσεις.

Αντί του προβληματισμού, ώστε να υπάρξουν, ενδεχομένως μεταβατικές περίοδοι εφαρμογής οι οποίες όμως δε θα ακυρώνουν την ουσία της μεταρρύθμισης έχουμε οργισμένα ξεσπάσματα των τοπικών συμφερόντων με πρώτους (ποιους άλλους) αυτούς που αγωνιούν για την κομματική και προσωπική πελατεία τους. Δήμοι κλείνουν τις υπηρεσίες τους. Περιφερειάρχες καλούν σε δυναμικές αντιδράσεις. Συλλαλητήρια διοργανώνονται. Δικαστικές διώξεις απειλούνται. Καταλήψεις βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Παραιτήσεις εξαγγέλλονται. Το σχέδιο Αθηνά κινδυνεύει να εξανεμιστεί στην εξυπηρέτηση ενός μοναδικού σκοπού: αυτού της εξοικονόμησης κάποιων πόρων.

Και όμως κάποιοι θα έπρεπε να νοιάζονται για τον εξορθολογισμό ενός συστήματος που είναι ασύμφορο για τη χώρα, την ελληνική οικογένεια, την κοινωνία ολόκληρη και πρώτα από όλους για τους νέους που βγαίνουν από ανώτατες και ανώτερες σχολές οι περισσότεροι με χίλια βάσανα και ένα πτυχίο στο χέρι που δεν έχει πέραση. Και σε αντίθεση με τους θιγόμενους δημάρχους ή κάποιους καθηγητές, θα πρέπει να νοιάζονται γιατί αυτή η κατάσταση δεν πάει άλλο. Οχι επειδή το λέει η τρόικα. Επειδή το λέει και η λογική. 

Πηγή: ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ