Κι όμως, τους διώχναμε Δεν είναι άδικη η επισήμανση ότι ένα από τα σοβαρότερα δεινά που έχει προκαλέσει η κρίση στη χώρα μας είναι η φυγή των νέων στο εξωτερικό για αναζήτηση των ευκαιριών που δεν είναι πια σε θέση να tous προσφέρει ο τόπος μας. Οταν η ανεργία των νέων έχει εκτοξευτεί στα απίστευτα σημερινά ύψη, τα περιθώρια των επιλογών δεν στενεύουν απλώς, κυριολεκτικά εξαφανίζονται. Και όσο η κρίση θα παρατείνεται, τόσο το πρόβλημα θα διογκώνεται και τόσο η στρατιά των μεταναστών θα διευρύνεται.

ΩΣΤΟΣΟ, καλό θα είναι να μην ξεχνάμε πως δεν είναι μόνο η κρίση που υποχρεώνει την Ελλάδα να διώχνει τα παιδιά της. Πάντα έτσι συνέβαινε. Οχι σε τέτοιο βαθμό βέβαια, αλλά ακόμη και στις ευτυχέστερες μέρες τής ήταν αδύνατο να κρατήσει στην αγκαλιά της όλα της τα παιδιά και ιδιαίτερα εκείνα με τις αντικειμενικά μεγαλύτερες ικανότητες και τις καλύτερες σπουδές. Μπορεί να το ήθελε, αλλά δεν είχε να τους προσφέρει τις ευκαιρίες που αποζητούσαν ή τις θέσεις εργασίας που ανταποκρίνονταν στις σπουδές τους και στα προσόντα τους.

ΔΕΝ ΓΕΜΙΣΑΝ αυτή την τετραετία με Ελληνες και Ελληνίδες τα πανεπιστήμια, τα ερευνητικά κέντρα, τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, τα μεγάλα νοσοκομεία και κάθε είδους οργανισμός σε Ευρώπη και Αμερική που απασχολεί υψηλού επιπέδου επιστημονικό προσωπικό. Διαχρονικό ήταν το φαινόμενο. Και ευεξήγητο. Το επιστημονικό δυναμικό μας αυξανόταν πολύ ταχύτερα από τις εκπαιδευτικές και επιχειρηματικές δυνατότητές μας.

ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ, δεν ήταν μόνο αυτό. Ηταν και η νοοτροπία της επικράτησης των ημετέρων που κυριάρχησε στην κοινωνία μας. Η απουσία της αξιοκρατίας που καπάρωνε την κάθε σημαντική θέση για λογαριασμό των κομματικά ή κοινωνικά ευνοούμενων και απέκλειε όποιους έτρεφαν την ψευδαίσθηση ότι ο ανταγωνισμός γινόταν επί ισοις όροις.

ΓΙ ΑΥΤΟ και ένα από τα πολλά που θα πρέπει να αφήσουμε πίσω μας όταν, με το καλό, ξαναδημιουργηθούν προϋποθέσεις ζήτησης στελεχών θα είναι να αποδείξουμε ότι κάτι διδαχτήκαμε από τα διαχρονικά λάθη μας. Γιατί δεν γίνεται να θρηνούμε για το επιστημονικό δυναμικό που χάνουμε, όταν το μόνο που κάνουμε είναι να το διώχνουμε με τις πρακτικές μας. 

Πηγή: ΕΘΝΟΣ