Είναι λογικό οι γονείς να προσπαθούν να αποτρέψουν τα παιδιά τους από το να πέσουν και να χτυπήσουν, όμως αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν επιπτώσεις από αυτή τη συμπεριφορά. 

 Είναι απόλυτα φυσιολογικό ένας γονιός να νοιάζεται ιδιαίτερα για τα παιδιά του και να τα προστατεύει όσο μπορεί, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να του περνάει τις φοβίες του. Το παιδί και θα πέσει και θα χτυπήσει. Είναι κάτι αναπόφευκτο εφόσον τα παιδιά έχουν μεγάλη ενέργεια και πρέπει να τη διοχετεύσουν στο παιχνίδι το οποίο μπορεί κάποια στιγμή να είναι πραγματικά επικίνδυνο. Όμως, αυτό δεν σημαίνει πως πάντα θα έρχεται η κακιά στιγμή και πως πρέπει τα παιδιά να ζουν μόνιμα υπό καθεστώς… τρομοκρατίας. Μη αυτό και μη το άλλο. Ο διευθυντής του Play England (τµήµατος της Εθνικής Παιδικής Οµάδας που ασχολείται µε τους νέους στη Βρετανία) αναφερόμενος στο θέμα είπε μεταξύ άλλων σε κάποια διάλεξή του: 

 «τα παιδιά που οι γονείς τους τους απαγορεύουν να παίζουν επικίνδυνα παιχνίδια, είναι πιθανόν να αντιµετωπίσουν µελλοντικά προβλήµατα στη διαχείριση του άγχους τους και δύσκολων καταστάσεων». Κάτι που σημαίνει πως οι γονείς, ακόμα και αν είναι φοβισμένοι για την υγεία των παιδιών τους, θα πρέπει να διαχειρίζονται τους φόβους τους ώστε να μην επηρεάσουν τα παιδιά τους. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι οι γονείς είναι ο καθρέφτης του παιδιού τους όταν αυτό θα μεγαλώσει. Αν λοιπόν θέλετε να μην μεγαλώσετε φοβισμένα παιδιά, θα πρέπει να μάθετε να διαχειρίζεστε τους φόβους σας και να ρισκάρετε –αν έτσι νιώθετε- με την τύχη προκειμένου τα παιδιά σας να μην είναι φοβισμένα. Αν πέσει ένα παιδί, δεν σημαίνει ότι θα χτυπήσει κιόλας, οπότε καλό είναι να είστε πιο cool στις αντιδράσεις σας.