Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας νέας ευρωπαϊκής επιστημονικής έρευνας που βασίστηκε στη μελέτη των απολιθωμάτων ενός αρχαίου μαλάκιου της Ύστερης Κρητιδικής Περιόδου. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον γεωχημικό Νιλς ντε Βίντερ του Ελευθέρου Πανεπιστημίου των Βρυξελλών, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό παλαιοωκεανογραφίας και παλαιοκλιματολογίας "Paleoceanography & Paleoclimatology".

Το αρχαίο μαλάκιο σαν αχιβάδα, που βρέθηκε στα σημερινά βουνά του Ομάν (μια περιοχή που τότε ήταν τροπικά ρηχά νερά) αναπτυσσόταν γρήγορα και κάθε μέρα πρόσθετε στο σώμα του δακτυλίους ανάπτυξης, όπως συμβαίνει με τους κορμούς των δέντρων, κάτι που επιτρέπει τη δενδροχρονολόγηση. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν λέιζερ για να μετρήσουν με ακρίβεια τους δακτυλίους αυτούς και να κάνουν νέες εκτιμήσεις για τη διάρκεια της μέρας πριν 70 εκατ. χρόνια.

Επιπλέον, η ανάλυση δείχνει ότι οι θερμοκρασίες των ωκεανών εκείνης της εποχής ήσαν πολύ υψηλότερες από τις σημερινές, φθάνοντας ακόμη και τους 40 βαθμούς Κελσίου τα καλοκαίρια και ξεπερνώντας τους 30 βαθμούς το χειμώνα. Τα εν λόγω μαλάκια εξαφανίστηκαν μαζί με τους δεινόσαυρους της ξηράς μετά την πτώση μεγάλου αστεροειδούς στην περιοχή του Μεξικού πριν 66 εκατομμύρια χρόνια.

Η διάρκεια του έτους δεν έχει αλλάξει στην εξέλιξη της Γης, όμως ο αριθμός των ημερών του έτους συνεχώς μικραίνει, καθώς οι μέρες μεγαλώνουν, κάτι που οφείλεται στην επιβράδυνση της περιστροφής του πλανήτη μας, καθώς η Σελήνη απομακρύνεται με ρυθμό 3,82 εκατοστών ετησίως. Όσο πιο μακριά βρίσκεται το φεγγάρι, τόσο πιο αργά κινείται η Γη γύρω από τον εαυτό της και άρα τόσο μεγαλώνει η διάρκεια μιας πλήρους περιστροφής, δηλαδή μιας μέρας.

Πηγή:  www.newsbeast.gr