Τα δύο από τα τρία παιδιά, επέστρεψαν μάλιστα πρόσφατα από την Αμερική όπου συμμετείχαν στον διεθνές συνέδριο του ιδρύματος Κλίντον (CGIU) όπου μίλησαν για την ιδέα τους, γνώρισαν σημαντικούς ανθρώπους και είναι έτοιμοι από τον ερχόμενο Σεπτέμβρη να ξεκινήσουν την σχολή τους.
“Στόχος μας είναι να εκπαιδεύσουμε και να ενδυναμώσουμε τη νέα γενιά Ελλήνων αλιέων. Με αυτό τον τρόπο επιχειρούμε από τη μία να μειώσουμε την ανεργία που μαστίζει τους νέους στην Ελλάδα και από την άλλη να ενισχύσουμε τον κλάδο της αλιείας, που τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε μία πτωτική τάση”, μας λέει ο Λευτέρης Αραπάκης, φοιτητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος της ομάδας.
Ανάγκη για εργατικά χέρια
Τις τελευταίες δεκαετίες, ο αριθμός των Ελλήνων αλιέων έχει μειωθεί δραματικά, για αυτό και οι πλοιοκτήτες αναζήτησαν εργατικά χέρια σε τρίτες χώρες που έρχονται στην Ελλάδα με ειδικές εποχιακές συμβάσεις. Με λίγα λόγια, υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός θέσεων εργασίας που περιμένει όσους ζουν στην Ελλάδα και έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με τον εφιάλτη της ανεργίας. “Ένα λάθος που έγινε στις δεκαετίες του '80 του '90 και ίσως και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2.000, ήταν ότι όλοι ψάχναμε μια θέση δουλειάς σε γραφείο” μας λέει οΛευτέρης.
“Θέλουμε να δείξουμε είναι ότι αυτό είναι ένα διαφορετικό επάγγελμα, μια εναλλακτική λύση με την οποία μπορείς να είσαι έξω, να μην περιορίζεσαι από τοίχους. Ουσιαστικά τα σύνορα του γραφείου σου είναι ο ορίζοντας, είσαι κάθε μέρα στη θάλασσα με τον ήλιο, ζεις την περιπέτεια και ουσιαστικά ψαρεύεις και εργάζεσαι. Αυτό είναι το ένα. Το δεύτερο κομμάτι είναι αυτό του μισθού. Στην Ελλάδα έχουμε τεράστια ανεργία ιδίως στου νέους αυτή την εποχή. Δεν νομίζω ότι θα ήταν πολύ νέοι που δεν θα ήθελαν να κάνουν μια εργασία που να τους δίνει σαν πρώτο μισθό 900 ή 1000 ευρώ το μήνα”.