Αίσθηση προκαλεί το γεγονός ότι τεχνικά επαγγέλματα, όπως χειριστές μηχανημάτων, υδραυλικοί και ψυκτικοί και ειδικότητες στις υπηρεσίες, όπως οι σερβιτόροι και οι ρεσεψιονίστ, είναι δυσεύρετα.

Είναι ενδεικτικό ότι το διάστημα Απριλίου – Ιουνίου ο αριθμός των κενών θέσεων εργασίας, εξαιρουμένου του πρωτογενούς τομέα και των δραστηριοτήτων των νοικοκυριών, αυξήθηκε σε ετήσια βάση κατά 117,8%, δηλαδή σε 12.180 από 5.600.

Αυτό είναι ένα φαινόμενο που δεν καλείται μόνο η Ελλάδα να αντιμετωπίσει αλλά και ολόκληρος ο ανεπτυγμένος κόσμος. Τι είναι όμως αυτό που κάνει το πρόβλημα στη χώρα μας να γιγαντώνεται;

Όπως αναφέρουν στην εφημερίδα «Καθημερινή» στελέχη ορισμένων από τις μεγαλύτερες εταιρείες της χώρας, το πρόβλημα εντοπίζεται κυρίως στην πανδημία και τον κατ’ οίκον περιορισμό, μέσω των οποίων άλλαξαν ορισμένες παλιές συνήθειες.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την εργασία τους ή να αναζητήσουν εναλλακτικές πηγές εισοδήματος μιας και κατά τη διάρκεια της πανδημίας τους δόθηκε η ευκαιρία να απασχοληθούν σε κλάδους που γνώρισαν άνθηση. Κάποιοι άλλοι επέλεξαν να βιοποριστούν με τα χρήματα της κρατικής στήριξης μιας και η διαφορά από τον χαμηλό μισθό τους ήταν μικρή.

Άλλοι εργαζόμενοι άρχισαν να γίνονται πιο επιλεκτικοί καθώς αντιλαμβάνονται πως πλέον η διαπραγματευτική δύναμή τους μεγαλώνει μπροστά στην έλλειψη ταλέντων στην αγορά. Επίσης, αναζητούν εταιρείες με ξεκάθαρη εταιρική κουλτούρα και ταυτότητα που προσφέρουν ευκαιρίες προσωπικής και επαγγελματικής ανέλιξης.

Εξάλλου, οι εργαζόμενοι φαίνεται πως θέλουν να διατηρήσουν την ευελιξία στον τόπο και χρόνο εργασίας και αναζητούν ευκαιρίες που θα τους δώσουν αυτή την ισορροπία προσωπικής και επαγγελματικής ζωής.

Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την ελλιπή διασύνδεση της εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας και τη διατήρηση σε χαμηλά επίπεδα των απολαβών, ιδίως σε κλάδους όπως ο τουρισμός, τροφοδοτούν τη διαρθρωτική ανεργία.

Για πολλούς η απάντηση στο πρόβλημα εξεύρεσης εργαζομένων βρίσκεται στη βελτίωση των προσφερόμενων αποδοχών. Την ίδια στιγμή, όμως, υπάρχουν αντικίνητρα και προς αυτή την κατεύθυνση, όπως το ακόμη υψηλό μη μισθολογικό κόστος ή η επιδότηση των εποχικά απασχολουμένων.

Πηγή: Καθημερινή