Η ΥΠΟΥΡΓΟΣ Παιδείας ατύχησε όταν παρουσιάσθηκε η δύσκολη στιγμή. Η ευθύνη για την επιλογή της Κεντρικής Επιτροπής δεν ανήκει στην ίδια, η διαχείριση της κρίσης όμως ούτως ή άλλως την παρέσυρε. θεσμικό πλαίσιο που προβλέπει την αλλαγή της σύνθεσης.

 ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ πρέπει να χυθεί άπλετο φως σε ό,τι αφορά την επιλογή των μελών της Κεντρικής Επιτροπής ανά ειδικότητα.  ΣΤΑ ΕΛΑΦΡΥΝΤΙΚΑ της όποιας επιτροπής επιλέγει τα θέματα είναι οι περιορισμένες δυνατότητες που έχει, καθώς η ύλη δεν έχει υποστεί θεαματικές αλλαγές. Με λίγα λόγια, η γκάμα των θεμάτων διαρκώς φτωχαίνει, στην πράξη τα περισσότερα έχουν μπει στη διάρκεια μιας δεκαετίας, εξ ου και ορισμένα επαναλαμβάνονται.

 ΟΠΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ κάθε φορά που δημιουργείται πρόβλημα στις πανελλαδικές, αρκετοί γονείς υπό την εύλογη και δικαιολογημένη (η μνήμη για τα μαθηματικά και τη μουσική που είχαμε αποκαλύψει είναι νωπή) φόρτιση σπεύδουν να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη. Η ιστορία λέει ότι στην πορεία πολλοί εγκαταλείπουν, λόγω και της χρονοβόρας διαδικασίας, ενώ τα αποτελέσματα είναι πενιχρά. ΠΑΙΔΕΙΑ Συζητήσιμη η κατάργηση των εξετάσεων, αλλά το χούι της Ιατρικής και της Νομικής πώς θα βγει

ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΤΑ EURO ΠΡΟΣΟΝΤΑ

Οι επτά πληγές των οκτώ επιπέδων οι βάσιμες εκτιμήσεις για τα πάνω κάτω που θεωρητικά θα έφερναν στο καυτό δίπολο τίτλοι εκπαίδευσης κατάρτισης για την αγορά εργασίας η θέσπιση του Ευρωπαϊκού Πλαισίου Επαγγελματικών Προσόντων (ΕΠ ΕΠ) και τα συνδεόμενα με αυτό εθνικά πλαίσια προς το παρόν παραμένουν στο κενό.

Η καθυστέρηση υλοποίησης του εγχειρήματος για μετά το 2013 εμφανίζεται πλέον ως το πιο πιθανό σενάριο. Τα εμπόδια που έχουν ανακύψει, τέσσερα χρόνια μετά την επίσημη πρώτη του ΕΠΕΠ, διαγράφονται ανάγλυφα σε μια πρόσφατη έκθεση που εκπονήθηκε για λογαριασμό του Ευρωκοινοβουλίου. Ειδικότερα, η καθιέρωση του ΕΠΕΠ και η αντιστοίχηση των εθνικών, ήτοι και του ελληνικού, πλαισίων μαζί του αποτελεί εκ προοιμίου μια δύσκολη προσπάθεια εναρμόνισης τυπικής, μη τυπικής και άτυπης μάθησης. Ο καθρέφτης αυτής της προσπάθειας αντανακλάται στην κατηγοριοποίηση των προσόντων σε οκτώ επίπεδα αναφοράς (από την πρωτοβάθμια μέχρι το διδακτορικό).

Υψηλά εμπόδια

Με βάση τα μέχρι σήμερα συμφωνηθέντα, θα έπρεπε ήδη να βρισκόμαστε σε τροχιά υλοποίησης, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο, όπως προκύπτει από την έκθεση που δημοσιεύθηκε πρόσφατα. Τα εμπόδια δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητα, ας δούμε επτά από αυτά:

α) Κοινωνικοί εταίροι και εργοδότες, που διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στην τελική διαμόρφωση και προώθηση του εγχειρήματος, επέδειξαν μια αρνητική στάση μέχρι σήμερα. Η απροθυμία συμμετοχής ήταν χαρακτηριστική.

β) Δεν υπάρχει σαφής σύνδεση του ΕΠΕΠ με τη γενικότερη ευρωπαϊκή εκπαιδευτική οτρατηγική, όπως εξειδικεύεται στο πρόγράμμα Ευρώπη 2020 .

γ)Υπάρχουν μεγάλες και σοβαρές διαφορές από χώρα σε χώρα, ανάμεσα στις οποίες και η ορολογία σε κομβικές πτυχές του πλαισίου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η έννοια της ικανότητας .

δ) Σημαντικές αποκλίσεις προκύπτουν και για το μείζον στην πράξη θέμα του προσδιορισμού του επιπέδου ή τη θέσπιση διαδικασιών για την επικύρωση άτυπων μορφών μάθησης. Παράδειγμα ενδεικτικό εδώ το απολυτήριο, το οποίο άλλοι το εντάσσουν στο 4ο και άλλοι στο 5ο επίπεδο!

ε) Καίριας σημασίας ζήτημα αποτελεί η σαφής ασυμφωνία του ΕΠΕΠ με τα πέντε επίπεδα προσόντων που περιλαμβάνει η περίφημη κοινοτική οδηγία 2005 36, που βρίσκεται στο στάδιο του εκσυγχρονισμού της.

στ) Ανυπαρξία συντονισμού και κοινής αφετηρίας μεταξύ των χωρών, καθώς ορισμένες είχαν ξεκινήσει πριν από το 2008, άλλες είχαν ήδη εθνικά πλαίσια,

ζ) Τελευταία και με ιδιαίτερη σημασία επισήμανση: η απροθυμία συμμετοχής και συνεργασίας επεκτείνεται και σε ενδοκοινοτικό επίπεδο, μεταξύ των γενικών διευθύνσεων. Στην έκθεση διατυπώνονται και άλλα σχόλια, όπως το ότι προβλήματα δημιουργούνται καθώς σε ορισμένες χώρες την αρμοδιότητα εκπόνησης του εθνικού πλαισίου έχει το υπουργείο Παιδείας, όπως στην Ελλάδα, και σε άλλες το υπουργείο Εργασίας, η επιλογή του οποίου, κατά τους συντάκτες, φαίνεται να επιφέρει καλύτερα αποτελέσματα.

Συμπερασματικά, οι όποιες εξελίξεις που συνδέονται με την υλοποίηση του ΕΠΕΠ θα δρομολογηθούν την περίοδο μετά τον Απρίλιο του 2013. Η καθυστέρηση ανοίγει προφανώς πεδίο δόξης λαμπρό για τη διοργάνωση ημερίδων για τους καθ'ημάς επιτήδειους...

Ως πότε η αβάστακτη ελαφρότητα

ΣΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ φύλλα του Ε είχαμε διατυπώσει ορισμένες επισημάνσεις επιφυλάξεις σε σχέση με τις ιδιότυπες συνθήκες κάτω από τις οποίες επρόκειτο να διεξαχθούν οι φετινές πανελλαδικές εξετάσεις. Υπενθυμίζουμε ενδεικτικά: α) Την απουσία πολιτικής ηγεσίας και κατά συνέπεια γραμμής , β) Το πολιτικό κλίμα και την αυξημένη πίεση που διαχέεται εντός του οικογενειακού περιβάλλοντος λόγω των επιπτώσεων της κρίσης, γ) Την επιλογή ρίσκου που σηματοδότησε η τοποθέτηση μιας άπειρης υπηρεσιακής υπουργού, εν όψει μιας δυνάμει απρόβλεπτης διαδικασίας, με τους κινδύνους να ελλοχεύουν, δ) Την παιδεία, που βρέθηκε στα αζήτητα του προεκλογικού διαλόγου και θα επέστρεφε με μαθηματική ακρίβεια στο προσκήνιο, διότι οποιαδήποτε νέα αρχή από εκεί θα ξεκινήσει. Λαμβάνοντας υπόψη τις παραμέτρους αυτές και προσμετρώντας το γεγονός της περσινής δυσκολίας των θεμάτων, που οδήγησαν σε θεαματικές πτώσεις των βάσεων, ήταν εύλογο να εικάσει κανείς ότι η φετινή Κεντρική Επιτροπή θα απέφευγε τις ακρότητες . Εξ ου και η εκτίμηση για άνοδο των βάσεων υπό φυσιολογικές συνθήκες.

Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ Επιτροπή των εξετάσεων κινήθηκε σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση, αγνόησε επιδεικτικά την πραγματικότητα, τον κοινό τόπο . Η εμμονή στη δυσκολία όχι εννοείται τη διαβάθμισή της που φάνηκε σε αρκετά μαθήματα (η δήλωση της κυρίας Αρβελέρ για το κείμενό της ήταν χαρακτηριστική) τι (και ποιους ) εξυπηρετεί Το επίπεδο των μαθητών δεν αλλάζει εύκολα από χρονιά σε χρονιά, τα μέλη της επιτροπής το γνωρίζουν. Τα συγκριτικά στοιχεία των βαθμολογιών της τελευταίας δεκαετίας στη φυσική, για παράδειγμα, είναι εύγλωττα. Το 25% κατά μέσο όρο γράφει κάτω από 10, άλλο ένα 25% κινείται μεταξύ10 και 15. Τα ποσοστά αυτά, όπως όλοι γνωρίζουν και όλοι προσπερνούν υποκριτικά για ευνόητους λόγους, θα ήταν κατά πολύ υψηλότερα εάν δεν υπήρχε εξωσχολική βοήθεια.Όποιο παιδί περάσει στο πανεπιστήμιο μόνο με τα εφόδια του σχολείου είναι πλέον δακτυλοδεικτούμενο.

Η ΤΡΟΠΗ που πήρε η υπόθεση της φυσικής εξέθεσε και την επιτροπή και την πολιτική ηγεσία, που λόγω απειρίας δεν μπόρεσε να διαχειριστεί την κρίση. Το πρόβλημα θα μπορούσε να είχε αντιμετωπισθεί με συγκεκριμένη διευκρινιστική οδηγία ακόμη και στη διάρκεια της εξεταστικής διαδικασίας, έχει συμβεί ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν. Οι υποψήφιοι για μια ακόμη φορά έγιναν πειραματόζωα, ανάλωσαν τον πολύτιμο χρόνο, αποπροσανατολίστηκαν, τα αποθέματα νηφαλιότητας εξαντλήθηκαν. Η ΛΥΣΗ του γόρδιου δεσμού που τελικά επελέγη μετά τον σάλο προφανώς δεν μειώνει τα θύματα, ανεξαρτήτως αν επιδοκιμάζει την προσπάθεια των παιδιών που έλυσαν το επίμαχο θέμα. Η ανάγκη αναπροσανατολισμού του εκπαιδευτικού συστήματος δεν γίνεται με προσχηματικούς διαλόγους, αλλά με διαυγή πολιτική βούληση, συστράτευση, ευκρινή στοχοθεσία. επιστημονική τεκμηρίωση, αξιοποίηση της διδακτικής εμπειρίας, διοικητική οικονομική υποστήριξη και έξυπνα, καινοτόμα, τολμηρά μέτρα που μπορεί να καλύψουν το χαμένο έδαφος, αμβλύνοντας τις ανισότητες. 

Του ΦΑΝΗ ΚΑΛΑΝΤΖΗ

Πηγή ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ