Το ντοκιμαντέρ Βρετανικής παραγωγής του 2017 «Το Άσπεργκερ και εγώ» (Chris Packham: Asperger’s and Me) μιλάει για τον αυτισμό στο πρώτο πρόσωπο. Ο Chris Packham έκρυβε τη διαφορετικότητά του σε κοινή θέα για τριάντα χρόνια, αφού είναι γνωστό τηλεοπτικό πρόσωπο στη μεγάλη Βρετανία με εκπομπές σχετικές με τη φύση και τα ζώα.
Γιατί είμαι διαφορετικός;
Αυτό είναι το ερώτημα που βασάνιζε για χρόνια τον Chris, αφού έμαθε μετά τα 40 ότι είναι αυτιστικός. Το ντοκιμαντέρ κάνει ένα ταξίδι στο χρόνο, στα παιδικά και στα εφηβικά χρόνια του και βλέπουμε πόσο τραυματική ήταν η απόρριψη από τους συνομηλίκους του και η προσπάθεια του να φαίνεται «κανονικός» για να σπουδάσει και να εργαστεί. Η διάγνωση του αυτισμού για εκείνον ήταν λυτρωτική και ένα εργαλείο να να καταλάβει και να αποδεχτεί τον εαυτό του.
Υπερ -πραγματικότητα…
Έχουμε την ευκαιρία να δούμε μέσα από την αφήγηση του Chris πώς βιώνει ένας αυτιστικός τον κόσμο. Αυτό που φαίνεται σαν μία ήρεμη μέρα σε ένα εξοχικό τοπίο, για έναν αυτιστικό μπορεί να είναι μία εκρηκτική μίξη ερεθισμάτων: ήχων, μυρωδιών, εικόνων που διεγείρουν όλες τις αισθήσεις του. Όλα είναι πιο έντονα και πιο δυνατά δημιουργώντας μία αίσθηση υπέρ-πραγματικότητας όπως τη περιγράφει ο ίδιος. Σε μία τέτοια πραγματικότητα το αυτιστικό άτομο εστιάζει σε ασχολίες, καταστάσεις ή ακόμα και γεύσεις που, για τους άλλους, μοιάζουν ασήμαντες ή και αλλόκοτες, γιατί είναι μοναδικός ο τρόπος που προσλαμβάνει, αξιολογεί και επεξεργάζεται την πληροφορία γύρω του.
«Εκπαιδευτική χημειοθεραπεία»;
Ο πρωταγωνιστής του ντοκιμαντέρ φτάνει μέχρι την Αμερική για να γνωρίσει νέες ή και καθιερωμένες θεραπευτικές προσεγγίσεις στον αυτισμό.
Ανατριχιαστική είναι η στιγμή που ο διευθυντής ενός ειδικού σχολείου αναφέρεται σε μία δημοφιλή θεραπευτική μέθοδο, τόσο στην Αμερική όσο και στην Ελλάδα που εστιάζει στην τροποποίηση της συμπεριφοράς των αυτιστικών. Την χαρακτηρίζει ως «εκπαιδευτική χημειοθεραπεία» και ισχυρίζεται ότι ένα ποσοστό παιδιών θα «χάσει τη διάγνωση» με την πρώιμη παρέμβαση. Ο Chris γνωρίζοντας ότι ο ίδιος έχει υψηλότερη λειτουργικότητα από πολλούς αυτιστικούς, κατανοεί την αγωνία των γονέων τους να βρουν μία λύση σε περιπτώσεις όπου ο αυτισμός είναι όντως μια «δύσκολη» αναπηρία, αλλά από την άλλη δεν μπορεί να αποδεχτεί τον παραλληλισμό του αυτισμού με τον καρκίνο και την προσπάθεια διαγραφής της αυτιστικής ταυτότητας.
Μία διαφορετική ζωή…
Ο Chris Packham επέλεξε να μείνει μόνος του, σε ένα πανέμορφο σπίτι, στη μέση ενός δάσους μακριά από τον κόσμο.
Το έκανε συνειδητά γιατί τον δυσκολεύει η κοινωνική αλληλεπίδραση. Η μεγάλη του αγάπη είναι ο σκύλος του και το γεγονός που τον σημάδεψε περισσότερο από όλα στην ζωή του είναι ο θάνατος ενός βραχοκιρκίνεζου, ενός πτηνού!
Κι όμως έχει σύντροφο (σε μια τελείως διαφορετική σχέση), εργάζεται με επιτυχία πάνω από τρεις δεκαετίες μπροστά από τον τηλεοπτικό φακό και λειτουργεί ως γονική φιγούρα για μία νεαρή γυναίκα. Για αυτήν θα δείτε ότι έχει το πιο αυθόρμητο και ζεστό χαμόγελο του στην ταινία.
Υπάρχει λοιπόν κι άλλος τρόπος να ζήσεις και όχι μόνο αυτός που έχουμε συνηθίσει.
Για να είναι όμως αυτό εφικτό,πρέπει η κοινωνία να προσπαθήσει να προσαρμοστεί στην νευροδιαφορετικότητα και όχι να πιέζει τους αυτιστικούς να προσπαθούν να γίνουν κάτι που δεν είναι.
Εργασιακή ένταξη…
Ένα πολύ ενδιαφέρον κομμάτι του ντοκιμαντέρ είναι η επίσκεψή στη Silicon Valley που δείχνει ότι ένας κόσμος χωρίς αυτισμό θα ήταν ένας ένας κόσμος που θα ήταν 100 χρόνια πίσω τεχνολογικά. Η επiμονή, η διορατικότητα, η σκέψη έξω από το συνηθισμένο, η μεθοδικότητα και η οξύνοια των αυτιστικών, είναι τεράστιο πλεονέκτημα στο χώρο των σύγχρονων τεχνολογιών, αρκεί να μπορέσουν να εκπαιδευτούν και να αξιοποιηθούν κατάλληλά σε ένα περιβάλλον φιλικό στην νευροδιαφορετικότητα.
Δωρεάν στο Ertflix μέχρι τις 16/3/2023
Είναι μία ευκαιρία να δούμε τον αυτισμό μέσα από την εμπειρία ζωής ενός ανθρώπου που τον έχει βιώσει με όλες τις δυσκολίες αλλά και τα θετικά του.
Από την μία, η μαρτυρία μητέρας που αναφέρει ότι ο αυτισμός σε πολλές οικογένειες φέρνει διαζύγια, χρεοκοπίες και πάρα πολύ πόνο και από την άλλη τα άτομα που έχουν ένα υψηλότερο βαθμό λειτουργικότητας όπως ο Chris που έζησαν το bullying, την απομόνωση, την δυσκολία να προσαρμοστείς σε ένα κόσμο που νιώθεις ότι δεν είναι φτιαγμένος για σένα. Ο Κρις όμως επιβίωσε και έδειξε ότι έχει αποδεχτεί τον εαυτό του και τον αυτισμό και τον αξιοποίησε για να φτιάξει μία ζωή που του ταιριάζει και είναι καλύτερη για εκείνον.
Πηγή: nevronas.gr