Απαντώντας στον Στέφανο Κασσελάκη που κατηγόρησε τον  Κυριάκο Μητσοτάκη ότι δεν πραγματοποίησε την δημόσια υπόσχεσή του στους ακρίτες της Γαύδου σύμφωνα με την οποία «τα δύο γυμνασιόπαιδα του νησιού θα έχουν τηλεκπαίδευση, ώστε να μπορούν μένοντας στον τόπο τους, να λαμβάνουν από το Κράτος την εκπαίδευση που λαμβάνουν όλοι οι συνομήλικοί τους», ο υπουργός Παιδείας Κυριάκος Πιερρακάκης προανήγγειλε ψηφιακό σχολείο από τον Σεπτέμβριο για  μαθητές των πλέον απομακρυσμένων περιοχών της χώρας, ορεινών και νησιωτικών.

Συγκεκριμένα ο υπουργός Παιδείας σημείωσε ότι  «τον Σεπτέμβριο του 2024 οι μαθητές των πλέον απομακρυσμένων περιοχών της χώρας, ορεινών και νησιωτικών, θα μπορούν να έχουν πρόσβαση σε ένα ολοκληρωμένο ψηφιακό σχολείο. Η προετοιμασία του από το υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού βρίσκεται σε φάση ολοκλήρωσης. Οι μαθητές θα διδάσκονται από καθηγητές όλα τα μαθήματα, όπως αυτά αποτυπώνονται στο ωρολόγιο πρόγραμμα κάθε σχολείου. Η πρωτοβουλία αυτή έρχεται να προστεθεί σε εκείνη της ψηφιακής ενισχυτικής διδασκαλίας, που ξεκινά σε λίγες εβδομάδες για τους μαθητές του γυμνασίου στα μαθήματα της γλώσσας και των μαθηματικών»

Πέρα από το αξιοσημείωτο γεγονός ότι και η πολιτική αντιπαράθεση πλέον γίνεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (στο facebook η απάντηση Πιερρακάκη, στο Χ (πρώην Τουίτερ) οι αιχμές Κασσελάκη!) πέρασε ασχολίαστη η εξαγγελία του Κυριάκου Πιερρακάκη για  ψηφιακό σχολείο από τον Σεπτέμβριο για  μαθητές των πλέον απομακρυσμένων περιοχών της χώρας, ορεινών και νησιωτικών.

Δεν έχει περάσει καιρός από τότε που η Μυκονιάτισσα βουλευτίνα της Ν.Δ, Κατερίνα Μονογυιού πρότεινε αντί για σχολεία να γίνουν μόνιμες δομές τηλεκπαίδευσης στα μικρά νησιά («μόνιμες δομές τηλεκπαίδευσης»).

Μάλιστα η βουλευτής απεύθυνε ερώτηση προς την τότε υπουργό Παιδείας κ. Νίκη Κεραμέως εάν με βάση και την εμπειρία που έχει αποκτηθεί κατά τη διάρκεια της τηλεκπαίδευσης στη χώρα μας θα δημιουργηθούν μόνιμες δομές τηλεκπαίδευσης για τη Δευτεροβάθμια για τα μικρονήσια.

Δεν γνωρίζουμε αν η βουλευτής της ΝΔ λειτουργούσε τότε σαν προάγγελος των σχεδίων της κυβέρνησης να καθιερώσει σιγά σιγά σε μικρά μέρη και αργότερα σε λιγότερα μικρά την λεγόμενη τηλεδιδασκαλία αντί για την υποχρέωση παροχής ζωντανής εκπαίδευσης που απαιτεί κτίρια και κυρίως προσωπικό, νηπιαγωγούς, δασκάλους και καθηγητές.

Γνωρίζουμε όμως ότι με έναν αθέατο τρόπο έχουμε δοκιμαστικές εφαρμογές της λεγόμενης τηλεδιδασκαλίας. Για παράδειγμα στην έναρξη της προπέρσινης σχολικής χρονιάς ανακοινώθηκε ότι το 3ο Δημοτικό Σχολείο Ευκαρπίας εξαιτίας τεχνικών έργων πρόκειται να λειτουργήσει με WEBEX έως τον Νοέμβριο, σύμφωνα με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου του δήμου Παύλου Μελά και της  διεύθυνσης πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης δυτικής Θεσσαλονίκης.

Το β΄εξάμηνο του 2022, η Χαρά Κεφαλίδου, βουλευτής τότε Δράμας και Τομεάρχης Παιδείας και Θρησκευμάτων του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής, με αφορμή την απάντηση του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει το ακριτικό Γυμνάσιο Γαύδου με 2 μαθητές, έκανε την παρακάτω δήλωση:

«Η απάντηση του Υπουργείου Παιδείας, ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει το ακριτικό Γυμνάσιο Γαύδου με 2 μαθητές, δεν γίνεται αποδεκτή.

Η συμπεριφορά αυτή οδηγεί στην αναγκαστική μετακίνηση της οικογένειας με τα 2 παιδιά από την ακριτική Γαύδο σε άλλη περιοχή της Κρήτης. Αυτή δεν είναι πολιτική υποστήριξης της μικρο – νησιωτικότητας.

Το Υπουργείο Παιδείας οφείλει να αναθεωρήσει την απόφαση του και να υιοθετήσει τις καλές πρακτικές που ισχύουν στα ψαροχώρια της Σκανδιναβίας, στις ορεινές περιοχές της Ευρώπης, στις απομακρυσμένες περιοχές του Καναδά και της Αυστραλίας, με τη λειτουργία της ηλεκτρονικής τάξης-σχολείου.

Η τοποθέτηση ενός εκπαιδευτικού, που εκτός από το μάθημα της ειδικότητας του/της, θα εποπτεύει και τα άλλα μαθήματα που θα γίνονται εξ αποστάσεως, είναι η σωστή απάντηση του Υπουργείου Παιδείας. Δικαιολογίες δεν μπορεί να υπάρχουν.

Το Υπουργείο Παιδείας όφειλε και οφείλει να έχει προτεραιότητες. Να μεριμνήσει πρώτα για τη δημιουργία υποδομών για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση σε όλα τα παραμεθόρια και δυσπρόσιτα σχολεία και να αναβαθμίσει τις υποδομές των σχολικών μονάδων. Η πολιτική επικοινωνίας με το μοίρασμα voucher δεν αρκεί για να λύσει τα πραγματικά προβλήματα της εκπαίδευσης.

Το Υπουργείο Παιδείας έχει το χρόνο, πριν την έναρξη του σχολικού έτους, να αναθεωρήσει την αρνητική τοποθέτηση και να λειτουργήσει, με τη χρήση της νέας τεχνολογίας και των καλών διεθνών πρακτικών, το Γυμνάσιο της ακριτικής Γαύδου.».

Τι μας λέει η αξιότιμη Τομεάρχης Παιδείας και Θρησκευμάτων του ΠΑΣΟΚ; Όχι απλά να λειτουργήσει το Γυμνάσιο στη Γαύδο με τηλεκπαίδευση αλλά το Υπουργείο Παιδείας "να υιοθετήσει τις καλές πρακτικές που ισχύουν στα ψαροχώρια της Σκανδιναβίας, στις ορεινές περιοχές της Ευρώπης, στις απομακρυσμένες περιοχές του Καναδά και της Αυστραλίας, με τη λειτουργία της ηλεκτρονικής τάξης-σχολείου".

Πραγματικά η πρόταση της Βουλευτίνας του ΠΑΣΟΚ ξεπέρασε και την πρόταση της Μυκονιάτισσας βουλευτίνας της Ν.Δ, Κατερίνα Μονογυιού!

Θυμίζουμε, επίσης, ότι δεν έχουν περάσει πολλοί μήνες που υφυπουργός Παιδείας  είχε δηλώσει ότι είναι απολύτως ισάξιοι οι δυο τρόποι διδασκαλίας («Άλλοι μαθητές διδάσκονται δια ζώσης και άλλοι μαθητές διδάσκονται εξ αποστάσεως. Είναι δύο διαφορετικοί τρόποι διδασκαλίας απολύτως ισοδύναμοι»).

Γύρω γύρω συζητήσεις και στη μέση...τηλεκπαίδευση!

Θυμίζουμε ότι τα δυο τελευταία χρόνια το υπουργείο Παιδείας χρησιμοποίησε την τηλεκπαίδευση ως «φάρμακο διά πάσαν νόσον». Χιονίζει; Τηλεκπαίδευση!  Προβλήματα στα σχολικά κτίρια; τηλεκπαίδευση! Λουκέτο λόγω κατάληψης; Τηλεκπαίδευση! Κρούσμα κορονοϊού; Τηλεκπαίδευση! Η λύση για όλα τα προβλήματα!

Θυμίζουμε επίσης ότι με μια απαράδεκτη τροπολογία, που κατατέθηκε αιφνιδιαστικά το Μάιο του 2020 σε νομοσχέδιο και ενσωματώθηκε τελικά ως άρθρο 63 του ν. 4686/2020, οριζόταν ότι «είναι δυνατή» η παροχή τηλεκπαίδευσης ταυτόχρονα με το μάθημα μέσα από τις σχολικές τάξεις. Η διατύπωση «είναι δυνατή», με τη νέα τροποποίηση του υπουργείου Παιδείας έγινε: «Παρέχεται (...) σύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση με χρήση μέσων τεχνολογίας σε μαθητές Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης που δεν δύνανται να παρακολουθήσουν διά ζώσης την εκπαιδευτική διαδικασία».

Ομως είναι γνωστό ότι ο εκπαιδευτικός είναι αναντικατάστατος. Καμία οθόνη δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη φυσική παρουσία του εκπαιδευτικού στο σχολείο, τη ζωντανή σχολική ζωή, το μάθημα, την πραγματική επαφή μαθητή και δασκάλου, την ουσία της εκπαιδευτικής διαδικασίας και πράξης, την ανάγκη των μαθητών να μάθουν, να επικοινωνήσουν, να αισθανθούν, να αλληλεπιδράσουν.

Αλήθεια  μήπως με αργά αλλά σταθερά βήματα το υπουργείο Παιδείας επιχειρεί να παγιώσει την αντικατάσταση ενός τμήματος της ζωντανής διδασκαλίας με τηλεδιδασκαλία;  Μήπως πριμοδοτεί τελικά την τηλεδιδασκαλία ως μια «νέα κανονικότητα» στον χώρο της εκπαίδευσης, εκεί όπου οι μαθητές είναι ελάχιστοι ή εκεί που για εβδομάδες υπάρχουν κενά εκπαιδευτικών;

Πηγή : alfavita.gr