Το πρόβλημα που υπάρχει είναι ότι συγκρίνονται οι βαθμοί που έγραψαν υποψήφιοι που διαγωνίστηκαν σε διαφορετικά μαθήματα και μετά συγκρίνονται ως προς τα μόριά τους, για να εισαχθεί στο Τμήμα αυτός που έχει τα περισσότερα μόρια, έχοντας εξεταστεί σε διαφορετικά μαθήματα.

Τα μαθήματα έχουν διαφορετικό βαθμό δυσκολίας, με συνέπεια οι επιδόσεις των μαθητών να είναι διαφορετικές. Στον πίνακα 1 βλέπουμε τα εξεταζόμενα μαθήματα κάθε Πεδίου. Αν εξαιρέσουμε τη Νέα Ελληνική Γλώσσα και Λογοτεχνία που είναι κοινή και στα 4 Πεδία τα άλλα μαθήματα είναι διαφορετικά. Πώς θα συγκρίνουμε τους βαθμούς ενός υποψηφίου που εξετάστηκε στα Αρχαία Ελληνικά, την Ιστορία και τα Λατινικά με τους βαθμούς ενός υποψηφίου που εξετάστηκε στη Φυσική, τη Χημεία και τα Μαθηματικά; Από το Δημοτικό οι μαθητές διδάσκονται ότι δεν μπορούμε να συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα. Δεν μπορούμε να συγκρίνουμε μήλα με πορτοκάλια. Αυτό που το μαθαίνουν οι μαθητές από το Δημοτικό το Υπουργείο Παιδείας δεν το γνωρίζει, περισσότερα από 40 χρόνια τώρα, και από ό,τι φαίνεται δεν έχει καμία διάθεση να το μάθει.

Η βασική αρχή ενός δίκαιου εξεταστικού συστήματος είναι ότι όσοι διεκδικούν θέση σε μία σχολή πρέπει να έχουν μετρηθεί με το ίδιο μέτρο. Να έχουν, δηλαδή, εξεταστεί στα ίδια μαθήματα ακριβώς και όχι απλά σε 4 μαθήματα στις Πανελλαδικές, όποια να ναι. Το Υπουργείο Παιδείας όχι μόνο δεν τηρεί αυτή την αρχή, αλλά κάθε χρόνο τα πράγματα γίνονται και χειρότερα, καθώς όλο και περισσότερα Τμήματα, που δεν θέλουν να αδειάσουν από φοιτητές ζητούν να ενταχθούν και σε άλλο Πεδίο. Η καθιέρωση της ΕΒΕ από το 2021 άδειασε από φοιτητές δεκάδες περιφερειακά Τμήματα. Φέτος στην τέταρτη εφαρμογή της ΕΒΕ θα υπάρχουν τμήματα με λιγότερους από 100 φοιτητές και στα 4 έτη μαζί. Ένας τρόπος να αποκτήσουν φοιτητές είναι να ενταχθούν και σε ένα δεύτερο Πεδίο, ώστε να αυξηθεί ο αριθμός των φοιτητών που μπορεί να τα δηλώσει, με αποτέλεσμα να έχουν λιγότερες κενές θέσεις.

Τα Τμήματα Μαθηματικών για παράδειγμα είναι ενταγμένα στο 2ο Πεδίο. Οι κενές θέσεις ήταν φέτος περισσότερες από τους εισακτέους. Λογικό θα ήταν να ζητήσουν να ενταχθούν και στο 4ο Πεδίο, διότι τα Οικονομικά και η Πληροφορική έχουν μεγαλύτερη σχέση με τα Μαθηματικά από τη Χημεία, την οποία κανείς μαθηματικός δεν συναντά ποτέ στη ζωή του από τη στιγμή που θα τελειώσουν οι Πανελλαδικές. Αν εντάσσονταν και στο 2ο και στο 4ο Πεδίο πιθανόν θα γέμιζαν οι θέσεις τους, αλλά θα υπήρχε το πρόβλημα που υπάρχει με τη σύγκριση ανόμοιων πραγμάτων: Η πληροφορική και η οικονομία είναι ευκολότερες από τη Φυσική και τη Χημεία, πράγμα που θα αδικούσε τους υποψηφίους του 2ου Πεδίου, οι οποίοι θα έπρεπε να διαβάσουν πολύ περισσότερο από τους υποψηφίους του 4ου Πεδίου για να γράψουν τους ίδιους βαθμούς και να πετύχουν την εισαγωγή τους σ’ αυτά τα Τμήματα. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Αν θέλεις να γεμίσεις με φοιτητές τα Τμήματα θα αυξήσεις τις αδικίες. Αν δεν θέλεις να αυξήσεις τις αδικίες τότε θα ξεμείνεις από φοιτητές.

Τα κοινά Τμήματα αυξάνονται συνεχώς. Το 2017 αποτελούσαν το 27,39% του συνολικού αριθμού Τμημάτων, όπως βλέπουμε στον πίνακα 2. Το 2024 το ποσοστό έφτασε το 36,20%. Ενώ, λοιπόν, ο στόχος θα έπρεπε να είναι να μην υπάρχουν Τμήματα ενταγμένα σε περισσότερα από ένα Πεδίο, αντίθετα αυτά αυξάνονται.

Οι θέσεις σε όλα τα Τμήματα που δηλώνονται μόνο από ένα Πεδίο, που διεκδίκησαν μέσω των Πανελλαδικών Εξετάσεων το 2023, ήταν 38.468, ενώ οι θέσεις στα Τμήματα που ανήκουν σε περισσότερα από ένα Πεδία ήταν 23.048, ποσοστό 37,46% των συνολικών θέσεων εισακτέων. Αυτό σημαίνει ότι όσες από το 37,46% των θέσεων εισακτέων στα ΑΕΙ καλυφθούν, αυτό θα έχει γίνει με άδικο τρόπο και κανείς δεν κάνει τίποτα γι’ αυτό. Το να υποχρεώνεις τα παιδιά μας να συμμετέχουν σε ένα μη δίκαιο διαγωνισμό για να σπουδάσουν είναι απαράδεκτο. Πέρα από τον προφανή λόγο της αδικίας είναι και το μάθημα που παίρνουν ότι η αδικία μπορεί να είναι αποδεκτή και θεσμοθετημένη, πράγμα δύσκολο για την εφηβεία.

www.stadiodromia.gr