Το email ήταν μακροσκελές -ολοφάνερη η διάθεση να ειπωθούν όλα σε λίγες γραμμές, να βγει και η πίκρα μαζί, να δοθεί το στίγμα. Πάει πολύς καιρός που δεν έχουν δεχθεί μήνυμα από την Ελλάδα, παρά τις συνεχείς δικές τους οχλήσεις προς την ελληνική κυβέρνηση, με τις οποίες εκφράζουν τον μεγαλύτερο φόβο του Ελληνα του εξωτερικού, τον φόβο της εγκατάλειψης, της οριστικής απομάκρυνσης από την πατρίδα. «Με χαρά διάβασα στο μήνυμά σας ότι ενδιαφέρεστε για την ελληνόφωνη παιδεία στη Γαλλία», ξεκινούσε η απάντηση του κ. Κώστα Μάρκου, εκπροσώπου του συλλόγου γονέων του ελληνικού σχολείου Bergson του Παρισιού. «Στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, η ελληνική παιδεία στο εξωτερικό θεωρείται “πολυτέλεια” από πολιτικούς και δημοσιογράφους. Θεωρείται κυρίως μια “δεξαμενή” ελάττωσης εκπαιδευτικού προσωπικού, παρά τα μεγάλα προβλήματα που αυτή η ελάττωση προκαλεί στην Ομογένεια και τελικά στην Ελλάδα μας».

Η ανακοίνωση πέρυσι του υπουργείου Παιδείας ότι δεν θα διεξαχθούν οι εξετάσεις γλωσσομάθειας, «καθώς δεν θα πραγματοποιηθούν νέες αποσπάσεις εκπαιδευτικών στο εξωτερικό για το σχολικό έτος 2010-2011» στην Ελλάδα, πέρασε στα ψιλά - τα ομογενειακά φύλλα όμως έκρουσαν άμεσα τον κώδωνα του κινδύνου. Για πρώτη φορά άλλωστε πέρυσι, το υπουργείο δεν έδωσε παράταση σε μια σειρά ήδη αποσπασμένους εκπαιδευτικούς (η απόσπαση γίνεται για τρία χρόνια συν δύο της παράτασης), ενώ άλλαξε αίφνης και ο νόμος που επέτρεπε στους εκπαιδευτικούς που συζούν με μόνιμο κάτοικο εξωτερικού, να παρατείνουν την παραμονή τους.

Τα αποτελέσματα είναι ήδη εμφανή. Το σχολικό έτος 2009-2010 δίδασκαν στη Γαλλία 57 αποσπασμένοι Ελληνες εκπαιδευτικοί (οι 30 από τους οποίους στο Παρίσι). Φέτος, έμειναν μόλις 39 (23 στη γαλλική πρωτεύουσα), μείωση της τάξης του 31,6%. «Οι καθηγητές γύρισαν στην πατρίδα. Σαν αποτέλεσμα, σχολεία που έως πέρυσι είχαν πλήρη δομή (δύο τάξεις νηπιαγωγείου, έξι δημοτικού, έξι δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης), να λειτουργούν σήμερα με συνδιδασκαλία. Η Β΄ και η Γ΄ Γυμνασίου μαζί, η Α΄ και η Β΄ Λυκείου μαζί και ούτω καθεξής», λέει ο κ. Μάρκου στην «Κ». «Οι ίδιοι οι καθηγητές μας λένε ότι παρά τις φιλότιμες προσπάθειές τους, δουλειά δεν γίνεται έτσι. Τα παιδιά είναι διαφορετικού επιπέδου, όχι μόνο στις γνώσεις, αλλά και στα ελληνικά τους».

Στη Γαλλία από το 1979, ο κ. Μάρκου γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα πόσο σημαντικό ρόλο έχουν τα ελληνικά σχολεία στη συνοχή της ελληνικής κοινότητας, στην επαφή με την Ελλάδα. «Οι Ελληνες που ζούμε εδώ είμαστε ενταγμένοι στη γαλλική κοινωνία και για τα περισσότερα παιδιά, τα ελληνικά είναι πια η δεύτερη γλώσσα. Πηγαίνουν στο γαλλικό σχολείο και μετά πηγαίνουν για τρεις ώρες την εβδομάδα στο ελληνικό». Το σχολείο Bergson έχει φέτος 122 μαθητές. «Λόγω της αναστάτωσης που προκλήθηκε με την απόφαση του υπουργείου Παιδείας, 34 παιδιά εγκατέλειψαν το σχολείο γιατί δεν ήταν ικανοποιημένα από το επίπεδο της διδασκαλίας. Εφτασαν να θεωρούνται από τους γονείς χάσιμο χρόνου ακόμα και αυτές οι τρεις ώρες του Σαββάτου...».

Ο κίνδυνος κάποια από τα 23 ελληνικά σχολεία της Γαλλίας (επτά λειτουργούν στο Παρίσι) να κλείσουν οριστικά είναι πια ορατός. Στο πλαίσιο των περικοπών, καταργήθηκε και η θέση του συντονιστή εκπαίδευσης στη Γαλλία. Πλέον, υπάρχει ένας για επτά ευρωπαϊκές χώρες... Την ίδια ώρα, η είδηση ότι καταργείται το ελληνικό προξενείο στο Παρίσι ήρθε σαν δεύτερο καίριο πλήγμα για την κοινότητα των 16.000 Ελλήνων της πόλης.

«Λυπάμαι που το λέω, αλλά τα παιδιά μας δεν μαθαίνουν πια ελληνικά. Κι όχι μόνο αυτό. Το ελληνικό σχολείο μάς επιτρέπει να βρισκόμαστε σαν Ελληνες. Είναι το κέντρο της ελληνικής κοινότητας στο Παρίσι», λέει ο κ. Μάρκου. «Τα παιδιά μου νιώθουν Ελληνες. Ζούμε εδώ, αλλά κάθε καλοκαίρι επιστρέφουμε στην Ελλάδα, όχι για τον ήλιο, αλλά γιατί η χώρα μάς λείπει οργανικά, επειδή δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς». Κάπως έτσι, ανασηκώνοντας τους ώμους, απαντά και η ελληνική πολιτεία. «Δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς...».

Της Λινας Γιανναρου (Καθημερινή)