Αναγνώριση μέσω μεσοπρόθεσμου

Νέο μέτωπο με τους πανεπιστημιακούς και τους φοιτητές θα ανοίξει από το Σεπτέμβριο το υπουργείο Παιδείας, όχι μόνο εξαιτίας των αλλαγών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά και γιατί αναμένεται η πλήρης αναγνώριση των Κέντρων Μεταλυκειακής Εκπαίδευσης (κολέγια) που συνεργάζονται με ευρωπαϊκά πανεπιστήμια. 

Το υπουργείο Παιδείας άφησε να περάσει χωρίς αντίδραση, στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, η απλούστευση όλων των διαδικασιών που οδηγούν και στην ακαδημαϊκή αναγνώριση των τίτλων των κολεγίων, είτε οι σπουδές έγιναν στην Ελλάδα είτε όχι.

Στην ουσία καταστρατηγείται το άρθρο 16 του Συντάγματος, αφού νομιμοποιούνται πλήρως τα ιδιωτικά πανεπιστήμια την ώρα που όπως λένε οι πανεπιστημιακοί- τα δημόσια ιδρύματα υποβαθμίζονται.

Ο ιδιοκτήτης κολεγίου Μ. Αμαργιανάκης λέει στην «Κ.Ε.» ότι «η κυβέρνηση πρέπει έως το Σεπτέμβριο να επικαιροποιήσει τις πληροφορίες σχετικά με τον αριθμό των εκκρεμών αιτήσεων για αναγνώριση επαγγελματικών προσόντων. Να παρουσιάσει σχέδιο για την τροποποίηση του νόμου 3328/2005 σχετικά με τον Διεπιστημονικό Οργανισμό Αναγνώρισης Τίτλων Ακαδημαϊκών και Πληροφόρησης (ΔΟΑΤΑΠ), με σκοπό την άρση της απαγόρευσης της αναγνώρισης των επαγγελματικών προσόντων που προέρχονται από πτυχία παραρτημάτων ξένων ΑΕΙ στην Ελλάδα. Οι κάτοχοι αυτών των πτυχίων πρέπει να έχουν το δικαίωμα να εργάζονται στην Ελλάδα υπό τους ίδιους όρους με τους κατόχους ελληνικών πτυχίων».

Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι η αναγνώριση θα γίνεται χωρίς να εξετάζεται πλέον ο τόπος όπου έγιναν οι σπουδές.

Ιδιαίτερα επικριτικός είναι ο πρόεδρος των Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών και γραμματέας Εκπαίδευσης της ΓΣΕΕ Μιχ. Κουρουτός, που μας είπε: «Η ισοτίμηση των πτυχίων των κολεγίων με αυτά των δημόσιων ΑΕΙ και ΤΕΙ ανοίγει τις πύλες της ασύδοτης ιδιωτικοποίησης της ανώτατης εκπαίδευσης και της εισαγωγής των νόμων της αγοράς στα πανεπιστήμια». Είναι εμφανές πως το νεοφιλελεύθερο δόγμα, που απαιτεί την πλήρη ιδιωτικοποίηση της παιδείας, επιβάλλει στην ελληνική κυβέρνηση να υποβαθμίσει και να απαξιώσει το ελληνικό πανεπιστήμιο, ώστε να ανοίξει δρόμο για τη fast food "ανώτατη" εκπαίδευση των ιδιωτικών ιδρυμάτων.

»Η απελευθέρωση, πλέον, των ιδιωτικών σχολείων και των φροντιστηρίων ισχύει και για τα κολέγια, με αποτέλεσμα ο οποιοσδήποτε έχων οικονομική επιφάνεια να μπορεί να "πουλήσει" παιδεία. Η "απελευθέρωση" αυτή είναι αδιανόητη για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, όπου δεν υφίσταται εκπαιδευτικός οργανισμός χωρίς αυστηρά προσδιορισμένο από το νόμο πλαίσιο λειτουργίας και διοίκηση σχετική με την εκπαίδευση».

Στη χώρα μας, όμως, η λειτουργία των κολεγίων γίνεται με αδιαφανείς όρους. Τα κτίρια είναι σε πολλές περιπτώσεις ακατάλληλα, οι βιβλιοθήκες πανεπιστημιακού επιπέδου σχεδόν ανύπαρκτες, έρευνα δεν υπάρχει, οι διδάσκοντες λίγες φορές διαθέτουν τα απαραίτητα ουσιαστικά και τυπικά προσόντα και οι φοιτητές, που συνήθως έχουν σχολικά απολυτήρια κάτω από τη βάση, καλούνται να παρακολουθήσουν ξενόγλωσσες σπουδές χωρίς γνώση ξένης γλώσσας. Ολα αυτά χρωματίζουν μια ζοφερή εικόνα ενός δήθεν πανεπιστημίου που ουσιαστικά μοιράζει πτυχία με αμοιβή.