του Τριαντάφυλλου Τρανού προέδρου της Γ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης

Μετά από τις θυελλώδεις αντιδράσεις που ξεσήκωσε παντού η “καινοτομική” απόφαση της Υπουργού Παιδείας να “ζιπάρει” όπως λένε στην τεχνοφιλική ιδιόλεκτό τους οι μυστικοσύμβουλοι της, να συμπιέσει  δηλαδή στο σκληρό δίσκο του αναβαθμισμένου 3^ου Μνημονίου μαθητές, καθηγητές και σχολικές μονάδες σε όλη τη χώρα, η κ. Υπουργός επέλεξε εσκεμμένα την ημέρα της κοινής απεργίας των εργαζόμενων σε Υγεία και Παιδεία ως την καταλληλότερη για να “επανεκκινήσει (sic) την Παιδεία στον τόπο μας”.

Αιφνιδιασμένη από την απρόσμενη αντίσταση του πόπολου στους νεωτερισμούς των συγχωνεύσεων και ανήσυχη από τις τρέχουσες εξελίξεις η κυρία Διαμαντοπούλου επέλεξε από την διαθέσιμη αγορά ως το καταλληλότερο μοντέλο για την διαμόρφωση του νέου λύκειου τον κάπως παλαιότερης είναι αλήθεια τεχνολογίας αλλά δοκιμασμένο στα δύσκολα, ελβετικό σουγιά.

Το νέο φτηνό εκπαιδευτικό πολυεργαλείο, διατίθεται σε ένα μοναδικό ιριδίζον, μεταλλικό γαλαζοπράσινο χρώμα. Ψαλιδίζει την παραπαιδεία, κόβει την παπαγαλία, ακονίζει  τη κριτική σκέψη, ανοίγει τις φιάλες στις οποίες φυλάσσεται όλη  η σοφία του παρελθόντος .Όλες αυτές τις εκπληκτικές δυνατότητες τις παρέχει σε μια θαυμαστή, χρηστική ,ενιαία κατασκευή, με αγγλικό και ελληνικό Μενού, και θέλω να προσέξετε όλοι εδώ κυρίες και κύριοι! Φέρει χαραγμένο στην επιφάνεια , ανεξίτηλο το σύμβολο του Σταυρού!

Είναι βέβαιο ότι το νέο σύστημα, με το οποίο θα δώσουν εξετάσεις οι μαθητές που του χρόνου θα φοιτήσουν στην Α' Λυκείου, θα προκαλέσει έκρηξη των ιδιωτικών δαπανών και επέκταση της φροντιστηριακής εκπαίδευσης και στα πανεπιστήμια. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων έσπευσαν να δηλώσουν, πριν ακόμη τελειώσει η συνέντευξη Τύπου, ότι το σύστημα είναι προς τη σωστή κατεύθυνση ενώ οι φροντιστηριούχοι πανηγυρίζουν και ανασκουμπώνονται για να “ανακάμψουν” από την κρίση.

Νευρική και ανήσυχη ταυτόχρονα, η τετράδα της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου αποφεύγει να εξαγγείλει επίσημα το σύστημα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά προς το παρόν κρυμμένοι στο δεντρόσπιτο του Αμαρουσίου, οι πρόσκοποι με τις τεχνοφιλικές εμμονές που διοικούν το Υπουργείο Παιδείας, διοχετεύουν επιλεκτικά πληροφορίες σε έμπιστους δημοσιογράφους και μετρούν με το βαρόμετρο χειρός και το γιαουρτόμετρο τις αντιδράσεις των θιγομένων στη κοινωνία .

"Όποιος θέλει και μπορεί" ορίζειη δοκιμασία για την απόκτηση του διακριτικού του υψηλότερου τίτλου τιμής του προσκοπισμού και απαιτεί δεξιότητες και ικανότητες του τύπου Πώς να επιβιώσετε αν χαθείτε στη ζούγκλα καιΠροσανατολισμός χωρίς πυξίδα.

Ο υποψήφιος που επιτυχώς ολοκληρώνει την απαιτητική δοκιμασία ονομάζεται, 'Πρόσκοπος του Εθνους' και σε ειδική τελετή του επιδίδεται το διακριτικό σήμα που φέρει στη στολή του, καθώς και το ειδικό περιλαίμιο (μαντίλι).

Το “όχι και τόσο νέο λύκειο ”, που σχεδιάζουν οι 'Πρόσκοποι  του Έθνους' των ΜΜΕ και του  Υπουργείου από κοινού, γερασμένο ήδη από τα γενοφάσκια του ,στοχεύει πρεσβυωπικά στην ήδη ληγμένη εκμάθηση ανάλογων  δεξιοτήτων και ικανοτήτων που υποτίθεται πως επιβάλλει η ανύπαρκτη πλέον αγορά εργασίας, ενώ αποκλείει το προσανατολισμό στη στέρεη γενική μόρφωση που δημιουργεί ολοκληρωμένες προσωπικότητες και πολίτες.

Θυμίζουμε πως με ανάλογες διακηρύξεις επιχείρησε να θολώσει τα νερά και ο κ. Γεράσιμος Αρσένης το 1997, ενώ αντί να “κάτσει καλά”, όπως τον προέτρεπαν οι μαθητές και οι μαθήτριες μετέτρεπε το Λύκειο σε διανυκτερεύον εξεταστικό κέντρο και απογείωνε την παραπαιδεία με την καταστροφική συνενοχή των ΜΜΕ.

Και ενώ σύγχυση, ανασφάλεια αλλά και έντονες αντιδράσεις στην ασάφεια και τους κινδύνους που εγκυμονεί το «νέο Λύκειο» χαρακτηρίζουν την επόμενη μέρα, τις ημιτελείς δουλειές του απροετοίμαστου και ανεπαρκούς υπουργείου Παιδείας αναλαμβάνουν πλέον, πότε θορυβώντας και πότε κλαψουρίζοντας, να τις ολοκληρώσουν αζημίως τα παπαγαλάκια και τα κροκοδειλάκια των ΜΜΕ, αυτή η ποικιλόχρωμη φτερωτή και φολιδωτή πανίδα που ενδημεί και ευημερεί στην έρημη χώρα μας, μεταναστεύοντας ανάλογα με τις εποχές και της ανάγκες τις εξουσίας από υπουργείο σε υπουργείο.

Την αδυναμία όμως και την ανεπάρκεια της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου να δώσει  διευκρινίσεις σε μείζονα ζητήματα, όπως είναι η διαβάθμιση της βαρύτητας της αξιολόγησης των μαθητών στο Λύκειο, η ύπαρξη ή όχι βαθμών στα μαθήματα επιλογής, αλλά και η βαθμολογική σημασία της «ερευνητικής εργασίας» ανέλαβε προχθές στη Θεσσαλονίκη να καλύψει η επιθετική, «γιαλατζή» δημοσιογραφία των -παντός καιρού- υπηρετών της εξουσίας. Μεταξύ άλλων προθύμων ο κύριος Αλέκος Τριανταφυλλίδης στην εκπομπή του στη ΕΡΤ 3 για την οποία πληρώνεται αδρά από την Δημόσια Τηλεόραση, άρπαξε την ευκαιρία για να διαφημίσει ιδιωτικά σχολεία και ταυτόχρονα να απαξιώσει και να λοιδωρήσει τη Δημόσια Εκπαίδευση και τους λειτουργούς της.

Αυτά τα απαράδεκτα συνέβησαν χωρίς ούτε μια στιγμή οι προσκεκλημένοι της εκπομπής, η Υφυπουργός Παιδείας και ο αμήχανος καθηγητής κύριος Καζάζης- θιασώτης τουΙnternational Βaccalaureatte -ο οποίος έχει αναλάβει εργολαβικά και με συνοπτικές διαδικασίες  να αξιολογεί θετικά τις εκάστοτε εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις του μεταλλαγμένου ΠΑΣΟΚ όπως την αλήστου μνήμης μεταρρύθμιση Αρσένη, να μπούν έστω στο κόπο να υπερασπιστούν το δημόσιο αγαθό το οποίο υποτίθεται πως υπηρετούν .

Ιδιαίτερα η Υφυπουργός Παιδείας κυρία Εύη Χριστοφιλοπούλου ξεχνώντας τη θεσμική της εξουσία και ιδιότητα συμπεριφέρθηκε για μια ακόμη φορά ως αγανακτισμένη πολίτης ,υιοθετώντας το δόγμα της συλλογικής ευθύνης και μη διστάζοντας να υιοθετήσει τις ανώνυμες καταγγελίες της μόδας, για τα «ιδιαίτερα  των εκπαιδευτικών», ρητά παραδεχόμενη στη συνέχεια κάτω από την πίεση του προέδρου της ΟΛΜΕ πως δεν έχει καν στοιχεία για να τις στηρίξει .

Στην ίδια εκπομπή έσπευσε να εκφράσει την συμπάθειά της στις εμπαθείς και απαξιωτικές απόψεις του κ.Καργάκου για τους μαθητές, τους μετανάστες και τους εκπαιδευτικούς ενώ ταυτόχρονα βιάστηκε να προεξοφλήσει και την επιδοκιμασία σε αυτές και της κυρίας Διαμαντοπούλου,.

Θυμίζουμε πως ο νέος συνοδοιπόρος του Υπουργείου Παιδείας κ. Σαράντος Καργάκος  συμμετείχε και αυτός ως νέος όπως και ο κύριος Πάγκαλος στο εκπαιδευτικό δημοκρατικό  κίνημα του 15% για την παιδεία των ετών 1961-1967 .

Στη συνέχεια υπήρξε μέτοχος επί τριάντα πέντε έτη στα μεγαλύτερα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια των Aθηνών και στους μεγαλύτερους φροντιστηριακούς οργανισμούς, στους οποίους υπήρξε και ιδρυτικό μέλος κι ας παριστάνει τώρα τον αθώο  για τα δεινά και τις πληγές της Δημόσιας Εκπαίδευσης και το φούντωμα της παραπαιδείας.

Τις εκτεταμένες απόψεις του επί παντός διάβασε με τον απαραίτητο για το νέο σχολείο παιδαγωγικό στόμφο ο κύριος Αλέκος  Τριανταφυλλίδης αφαιρώντας προκλητικά και ανερυθρίαστα τον αναγκαίο προς τούτο πολύτιμο τηλεοπτικό χρόνο  από τον τρίτο καλεσμένο της βραδιάς τον πρόεδρο της ΟΛΜΕ ο οποίος μάταια προσπαθούσε να επαναφέρει τη συζήτηση στο θέμα της εκπομπής που ήταν οι αλλαγές στο Λύκειο.

Καμιά σοβαρή αλλαγή στην Εκπαίδευση δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς την αναγκαία αύξηση των δαπανών για την παιδεία, την ουσιαστική πολύπλευρη στήριξη και επιμόρφωση των εκπαιδευτικών και τον αναπροσανατολισμό των προτεραιοτήτων της Εκπαίδευσης στις πραγματικές και πιεστικές ανάγκες που αντιμετωπίζουν οι κοινωνικές ομάδες που αποτελούν τα πρώτα θύματα της κρίσης. Γι αυτές τις ομάδες που πλήττονται άμεσα και άγρια από την οικονομική και κοινωνική κρίση Κυβέρνηση και Υπουργείο Παιδείας δεν εφαρμόζουν καμιά αντισταθμιστική εκπαιδευτική και κοινωνική πολιτική. Κάτω όμως από αυτές τις συνθήκες παρεμποδίζεται η τακτική φοίτηση των πιο φτωχών παιδιών στο σχολείο, δημιουργούνται κενά στη μόρφωση τους και τελικά ενισχύονται φαινόμενα όπως η νεανική παραβατικότητα, η σχολική βία, ο λειτουργικός αναλφαβητισμός, η σχολική αποτυχία και η εγκατάλειψη του σχολείου.

Τα φαινόμενα αυτά ,σύμφωνα με τα στοιχεία της Ετήσιας Έκθεσης του ΚΑΝΕΠ της ΓΣΣΕ η οποία έχει αρμοδίως κοινοποιηθεί στο θεόκουφο και αδιάφορο Υπουργείο Παιδείας, παίρνουν πλέον ραγδαία καταστροφικές διαστάσεις.

Τα αναγκαία όμως μέτρα αντισταθμιστικής εκπαιδευτικής και κοινωνικής πολιτικής  έχουν θυσιαστεί προ πολλού από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας για να εξυπηρετηθεί η ζάμπλουτη, κυνική και διεφθαρμένη άρχουσα ελίτ και η πολιτική της, μια πολιτική  η οποία επιδιώκει να φορτώσει στις πλάτες της κοινωνίας το φτηνό και ιδιωτικοποιημένο στην ουσία σχολείο.