Τα Χριστούγεννα είναι μια περίοδος χαλάρωσης για όλους τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές πλην αυτών της τρίτης λυκείου. Για τα παιδιά αυτά οι εορταστικές μέρες τους δίνουν τη δυνατότητα από τη μία να αποφορτιστούν από το βάρος των πανελλαδικών αλλά από την άλλη να καλύψουν τυχόν κενά σε βασικά μαθήματα και να ψάξουν τις σχολές που θα δηλώσουν στις πρώτες προτιμήσεις τους.

Κάθε χρόνο σε λίγους μήνες από τώρα οι τηλεοράσεις παίρνουν τη σκυτάλη και αρχίζουν να βομβαρδίζουν τα μυαλά γονέων και μαθητών σχετικά με το ποια σχολή είναι η καλύτερη, σε ποια δεν υπάρχει ανεργία, τι θα πρέπει να προσέξουν οι μαθητές κλπ. ξεκινώντας μια μόδα γύρω από το θέμα.

Το μέλλον των μαθητών όμως δεν είναι μόδα. Η απόφαση που θα πάρουν θα τους συνοδεύει πιθανά σε όλη τους τη ζωή. Θα πρέπει λοιπόν να είναι μια ψύχραιμη, αβίαστη και ψυχρή απόφαση.

Ποια επαγγέλματα έχουν μέλλον;

Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά σε αυτό το ερώτημα και ίσως σε αυτόν τον τομέα πολλές προβλέψεις να εμπεριέχουν ρίσκο.

- Οι ανάγκες για διορισμό σε δημόσιες θέσεις  αλλάζουν από χρόνο σε χρόνο και από κυβέρνηση σε κυβέρνηση.

- Η αναπτυξιακή πολιτική του κράτους είναι σαν το φτερό στον άνεμο χωρίς μακροπρόθεσμο πλάνο. Ποιος μπορεί να βάλει το χέρι τους στη φωτιά ότι οι ανανεώσιμες  πηγές ενέργειας θα συνεχίσουν να αναπτύσσονται και μετά από 10 χρόνια;

- Οι επιδοτήσεις του κράτους βασίζονται σε διεθνείς προσταγές οι οποίες είναι αμφίβολο ποιες θα είναι σε 5-6 χρόνια.

- Τα κλειστά επαγγέλματα γίνονται σε μια νύχτα ανοιχτά και ο ανταγωνισμός από εταιρίες – κολοσσούς καταδικάζει τους απόφοιτους σε ανεργία ή χαμηλούς μισθούς.

Το σίγουρο είναι πως η άσκηση κάποιων επαγγελμάτων γίνεται και θα γίνεται με τον ίδιο τρόπο για πολλά χρόνια. Για παράδειγμα οι ιατροί, οι μηχανικοί, οι δικηγόροι, οι αρχιτέκτονες, οι δάσκαλοι κ.α. . Όταν κάποιος μαθητής ελκύεται από την προοπτική να ανοίξει ιατρείο ή να αγορεύει σε δικαστήρια, ή να εκπονεί μελέτες ή διδάσκει αυτό είναι μια πολύ σημαντική σταθερά.

Όσο και να δυσκολέψουν οι συνθήκες αυτός ο μαθητής όταν αποφοιτήσει θα έχει αντοχές να παλέψει και να αναδειχθεί και ως εκ τούτου θα έχει σημαντικό πλεονέκτημα έναντι όλων των άλλων που επέλεξαν το ίδιο επάγγελμα για λόγους όπως η κοινωνική καταξίωση, η πίεση των γονιών, οι καλές οικονομικές απολαβές (που εξανεμίστηκαν), η κυβερνητική παρότρυνση (που άρθηκε), οι υψηλές βάσεις (που πλέον καταποντίστηκαν) κ.ο.κ.

Ρίχνοντας μια ματιά στις βάσεις από το 2000 μέχρι σήμερα μπορεί ο μαθητήςνα βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα και ίσως να δει τα πράγματα πιο αποστασιοποιημένα και πιο ψυχρά.

Οι βάσεις για όλες τις σχολές είναι δημοσιευμένες στη σελίδα του υπουργείου (Δείτε στο τέλος της δημοσίευσης).

Παρακάτω παραθέτουμε έναν ενδεικτικό συγκριτικό πίνακα βάσεων όχι για να αναδείξουμε καλές και κακές σχολές αλλά για να εξηγήσουμε το φαινόμενο της διακύμανσης. Στο πρώτο μισό του πίνακα φαίνονται ενδεικτικά κάποιες σχολές με μεγάλες αυξομειώσεις στις βάσεις την τελευταία δεκαετία. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Γαλλική φιλολογία που από 15.000 μόρια έπεσε στα 5.700 και μετά ξανά στα 12.000.

Οι μαθητές πρέπει να καταλάβουν ότι οι διαφορές που δημιουργούνται στα μόρια δεν οφείλονται ούτε στο επίπεδο σπουδών, ούτε στην ποιότητα της σχολής. Οφείλονται σε τάσεις που δημιουργούνται κατά καιρούς και προβάλλονται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το παιδαγωγικό του οποίου τα μόρια εκτοξεύθηκαν από 14.500 σε κοντά 19.000 επειδή όλοι οι απόφοιτοι διορίζονταν στο δημόσιο απευθείας.

Στο δεύτερο μισό φαίνονται τα μόρια κάποιων σχολών που έχουν σταθερή αξία στις προτιμήσεις των μαθητών. Αυτός είναι και ο λόγος που οι βάσεις τους παραμένουν σε σταθερά υψηλά όρια. Τη στιγμή που θα ατονίσει το ενδιαφέρον θα πέσουν και τα μόρια. Οι βάσεις δεν είναι κριτήριο για την ποιότητα μιας σχολής και σίγουρα όχι για την επαγελματική αποκατάσταση σε 5 ή 10 χρόνια. Για αυτό κάντε την επιλογή σας με προσοχή, διαύγεια, ψυχραιμία και λίγο συναίσθημα.

Μ. Μακρίδης