Στις αρχές της δεκαετίας που διανύουμε, είχαμε τη μαζική ίδρυση ανά την επικράτεια ολοήμερων δημοτικών σχολείων (4700 δημοτικά αριθμός που αντιστοιχεί στο 85% περίπου του συνόλου) με ταυτόχρονη αύξηση του αριθμού των μαθητών, λόγω της εισροής μεγάλου αριθμού μεταναστών.

Αυτό είχε σαν συνέπεια μέσα σε μια τριετία, να απορροφηθούν οι χιλιάδες άνεργοι δάσκαλοι που υπήρχαν και από τοτε άρχισε να παρουσιάζεται έλλειψη στην εξεύρεση ικανού αριθμού δασκάλων, για να καλυφθούν οι διαθέσιμες θέσεις, έως και σήμερα.

Τα τελευταία 3 χρόνια, άρχισαν σταδιακά να ιδρύονται αρκετά ολοήμερα νηπιαγωγία (2900 νηπιαγωγία, αριθμός που αντιστοιχεί στο 50% περίπου του συνόλου). Παράλληλα έχουμε τη θέσπιση του υποχρεωτικού διετούς κύκλου σπουδών για όλα τα νήπια (όλα τα παιδιά άνω των 5 ετών πρέπει απαραίτητα να εγγράφονται στα νήπια και προνήπια).

Άρα κάποιος λογικά σκεπτόμενος βγάζει το συμπέρασμα πως στους νηπιαγωγούς θα γίνει ότι και με τους δασκάλους. Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική, για έναν πολύ απλό λόγο: η λογική δεν συμβαδίζει με την πολιτική!

Η αλήθεια είναι, πως σήμερα έχουμε περί τους 7.000 άνεργους Νηπιγωγούς (στον τελευταίο ΑΣΕΠ δήλωσαν συμμετοχή 7000 Νηπιαγωγοί για 600 περίπου θέσεις - αναλογία 1:13). Διορίζονται βέβαια υπερτριπλάσιοι περίπου ως αναπληρωτές και ωρομίσθιοι, αλλά αυτό δεν θεμελιώνει από μόνο του δικαίωμα μόνομου διορισμου απλά βοηθά στην σχετική μοριοδότηση. Το κράτος ενώ άνοιξε αρκετα ολοήμερα νηπιαγωγία δεν διόρισε αντίστοιχο αριθμό νηπιαγωγών. Προτίμησε τη μέθοδο της συμπύκνωσης των τμημάτων, της αξιοποίησης του υπάρχοντος δυναμικού και τη χρησιμοποίηση του απαρέδεκτου καθεστώτος της ωρομισθίας (έως 11 το πολύ ώρες την εβδομάδα απασχόληση, με ελάχιστες απολαβές).

Απ' ότι φαίνεται - με βάση τη λογική - θα καλυτερέψουν λίγο τα πράγματα για τους νηπιαγωγούς την επόμενη 5ετία (εφόσον χτιστούν νέα διδακτήρια -πέρυσι δημιουργήθηκε σε πολλές περιοχές σοβαρό πρόβλημα- και αγκαλιάσει η ελληνική οικογένεια το θεσμό - σήμερα μόνο το 34% των παιδιών παρακολουθεί το ολοήμερο πρόγραμμα) λαμβανομένης υπόψη και της αναμενόμενης μαζικής εξόδου για συνταξιοδότηση το 2013. Απ΄ ότι φαίνεται με βάση την πολιτική- με βάση την πολιτική - οι Νηπιαγωγοί δεν θα γίνουν ποτέ ... Δάσκαλοι!

Κατά την άποψή μου λοιπόν, δεν δικαιολογείται σε καμιά περίπτωση η εκτόξευση αυτή των βάσεων που παρατηρήθηκε την τελευταία 3ετία στις σχολές Νηπιαγωγών. Φαίνεται πως ο πολύς κόσμος ποντάρει  πεισσότερο από όσο πρέπει στη λογική.

Βέβαια μπορεί κανείς να αυξήσει κατά πολύ τις πιθανότητες που έχει για απασχολησιμότητα, προσέχοντας τον βαθμό του πτυχίου του και κάνοντας μεταπτυχιακή ή διδακτορική εξειδίκευση, στη διδακτική της νηπιαγωγικής επιστήμης (υπάρχει σημαντική προσαύξηση των μορίων).

Σήμερα ένα νηπιαγωγός με μεταπτυχιακό στην Ειδική Αγωγή διορίζεται άμεσα και απ' οτι φαίνεται αυτό θα συμβεί μελλοντικά και για όσους εξειδικευθούν στη διαπολιτισμική εκπαίδευση.

Τέλος, αν αυτό που πραγματικά αγαπάς είναι η ενασχολησή σου με τα μικρά παιδιά,  μην απορρίπτεις και το ενδεχόμενο της επχειρηματικότητας. Ίσως είναι το μόνο πεδίο το οποίο κανείς δεν μπορεί να  περιχαρακώσει και να το περιορίσει το όνειρό σου, παρά μόνο ο ίδιος σου ο εαυτός.