Οι «κόκκινες» γραμμές του υπουργείου Παιδείας όσον αφορά στις αλλαγές στα πανεπιστήμια έχουν πλέον διαφανεί. Οι περισσότεροι εκπρόσωποι κομμάτων αλλά και οι πρυτάνεις έχουν καταλάβει, όπως είπαν στην «Κ.Ε.», ότι το παιγνίδι για το υπουργείο παίζεται σε δύο τομείς: Στη διοίκηση και τη χρηματοδότηση των πανεπιστημίων.
 Ετσι, το υπουργείο φέρεται αποφασισμένο να βρει τρόπους να ξεπεράσει το «σκόπελο» του Συντάγματος και να καθιερώσει τα συμβούλια διοίκησης, που θα είναι ουσιαστικά το κύριο όργανο των ιδρυμάτων. Για τη σύνθεσή τους υπάρχουν διάφορα σενάρια.

Το επικρατέστερο είναι εκείνο που θέλει να αποτελείται από 15 μέλη, από τα οποία 8 θα είναι εκλεγμένοι καθηγητές του κάθε ιδρύματος και πέντε προσωπικότητες εκτός πανεπιστημίου, ενώ θα συμμετέχει ένας εκπρόσωπος των φοιτητών και ένας των διοικητικών.

Υπάρχουν και προτάσεις για σύνθεση συμβουλίου, ανάλογα με το μέγεθος κάθε ιδρύματος. Ενα πανεπιστήμιο δηλαδή μπορεί να έχει από 15 μέχρι... 40 μέλη, ανάλογα με τους αριθμούς διδασκόντων και διδασκομένων. Αυτό το συμβούλιο θα εκλέγει με διεθνή διαγωνισμό έναν πρόεδρο με πενταετή θητεία και υπερεξουσίες, αφού θα αποφασίζει για τη στρατηγική, τα οικονομικά, ακόμη και για την άρση του ακαδημαϊκού ασύλου.

Αλλα σενάρια θέλουν εκλογή πρύτανη που θα έχει μόνο ακαδημαϊκές αρμοδιότητες και θα γίνεται από την πανεπιστημιακή κοινότητα, ενώ άλλοι προτείνουν πρόεδρος και πρύτανης να είναι το ίδιο πρόσωπο.

Δεύτερη «κόκκινη γραμμή» για το υπουργείο, είναι τα οικονομικά. Μέχρι τώρα διαφαίνεται ότι θα εξακολουθήσει η κρατική χρηματοδότηση η οποία όμως θα είναι συνεχώς μειούμενη, ενώ θα δίδεται η δυνατότητα στα ιδρύματα να βρίσκουν τα ίδια πόρους συντήρησης και ανάπτυξης. Οπως λένε οι καθηγητές, θα μπορούν δηλαδή τα ΑΕΙ να ιδρύουν ιδιωτικά κολέγια και ινστιτούτα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό με τη μέθοδο του «franchising». Θα μπορούν επίσης να συνάπτουν συμβάσεις με εταιρείες, ενώ ανοίγει ο δρόμος ακόμη και για δίδακτρα από τους προπτυχιακούς φοιτητές.

Τρίτη «κόκκινη γραμμή» είναι η κατάργηση των τμημάτων και η καθιέρωση σχολών. Το υπουργείο θέλει να ξεπεράσει την απόλυτη εξειδίκευση, που κυριαρχεί σήμερα και σε ορισμένες περιπτώσεις φτάνει στο σημείο να υπάρχουν τμήματα με ασαφή και στενά επιστημονικά αντικείμενα. Θέλει δηλαδή να δημιουργήσει επιστήμονες που θα έχουν όσο γίνεται πλατύτερες γνώσεις. Το ερώτημα είναι πώς θα κατανέμονται οι φοιτητές για παράδειγμα στη σχολή επιστημών υγείας που θα περιλαμβάνει την ιατρική, τη φαρμακευτική, τη νοσηλευτική.

Ορισμένοι καθηγητές είπαν στην «Κ.Ε.» ότι έτσι θα αναπτυχθεί ακόμη περισσότερο η οικογενειοκρατία, ενώ δεν αποκλείεται να χρησιμοποιείται «μαύρο χρήμα» για την εγγραφή ενός φοιτητή σε τομείς υψηλής ζήτησης.

Από την άλλη πλευρά όμως το υπουργείο δεν φαίνεται να επιμένει σε θέματα όπως η κατάργηση της βαθμίδας του λέκτορα, ή δεν ακουμπάει ζητήματα που έχουν σχέση με τους φοιτητές και τις σπουδές (διάρκεια, προαπαιτούμενα κ.λπ.).

Σύμφωνα με πληροφορίες, μετά τις 15 Ιανουαρίου θα φέρει και πάλι στη δημοσιότητα νέο κείμενο το οποίο θα υποστηρίξει ότι είναι προϊόν διαλόγου και στη συνέχεια θα προχωρήσει στην κατάρτιση του νομοσχεδίου.