Έχουμε ξαναγράψει πως, μια έμμεση παροχή υπηρεσιών σχετικών με την επιστήμη της Ψυχολογίας, είναι η έναρξη επαγγελματικής δρατηριότητας ως "Συμβούλου Ψυχικής Υγείας" για την οποία δεν χρειάζεται κάποιο μεταπτυχιακό (αυτό το γνωρίζουν οι Ψυχολόγοι και προσπαθούν όσο μπορούν μέσω του Συλλόγου τους να το πολεμήσουν αλλά χωρίς κάποιο αποτέλεσμα).

Ως απόφοιτος ΦΠΨ, δεν μπορείς να δηλώνεις πως είσαι "Ψυχολόγος", ωστόσο μέσω των συνεδριών οι οποίες γίνονται κατά την άσκηση της δραστηριότητας, ας μη κρυβόμαστε, όσοι ασκούν αυτό το επάγγελμα θεωρητικά μπορούν να κανουν ότι και οι Ψυχολόγοι.

Το νομικό πλάσιο λειτουργίας του χώρου είναι διαβλητό αλλά και ξεπερασμένο (σκεφθείτε πως στο εξωτερικό οι Ψυχολόγοι μπορούν και παρέχουν τις υπηρεσίες τους μόνο στον τομέα στον οποίο έχουν κάνει Μεταπτυχιακή εξειδίκευση και μάλιστα πολλές φορές μετά από πρακτική άσκηση).

Όσον αφορά τη μεταπτυχική εξειδίκευση, τη θεωρώ απαραίτητη για να αποκτηθεί η εξειδικευμένη και προαπαιτούμενη γνώση, προκειμένου να μπορέσει ο επιστήμονας να παράσχει υπηρεσίας επιπέδου, να δώσει το στίγμα του στην τοπική κοινωνία και να ξεχωρίσει. Νομίζω πως, εξειδικεύσεις στη Σχολική Ψυχολογία (με αυτή ανοίγει και ο δρόμος για διεκδικηση θέσης στα ΚΔΑΥ αλλά και σε πιθανολογούμενες μελλοντικές εξελίξεις στο χώρο της παιδειας) και στις Μαθησιακές Δυσκολίες (θεωρώ πως δίδει πολλές ευκαιρίες για απασχόληση στην αγορά εργασίας) ταιριάζουν πιο πολύ στο προφίλ ενός πτυχιούχου ΦΠΨ.