Η αλήθεια ειναι πως, όσον αφορά τη ζήτηση και τις προοπτικές απασχόλησης, οι Χημικοί Μηχανικοί δεν διάγουν και τις καλύτερες περιόδους. Διανύουμε τη μεταβιομηχανική περίοδο και αυτό καθ΄ εαυτό το αντικέιμενό τους έχει περιορισμένες ευκαιρίες απασχόλησης. Κύρια απασχόλησή τους είναι η βιομηχανική παραγωγή (ευρύ φάσμα από υλικά μέχρι τρόφιμα), η ενεργειακή χημεία και το περιβάλλον.  Ωστόσο είναι ένα Πολυτεχνικό επάγγελμα με ότι αυτό συνεπάγεται (ανάπτυξη πολύπλευρων δεξιοτήτων και δυνατότητα αξιοποίησης πολλών εναλλακτικών επιλογών).

Αυτή τη στιγμή, ένα μεγάλο μέρος των πτυχιούχων βρίσκουν απασχόληση σαν διοικητικά στελέχη στον ευρύτερο παραγωγικό τομέα, κυρίως όμως με την εξειδίκευσή τους στις περιβαλλοντικές μελέτες (εν δυνάμει μπρούν να τις κάνουν όλοι οι μηχανικοί αλλά στην πράξη αυτή έχει περάσει στα χερια τω Χ.Μ.) και εσχάτως στις ενεργειακές επιθεωρήσεις.

Επειδή όμως σ' αυτή τη ζωή όλα κάνουν κύκλο, δεν ξέρουμε μήπως η πιθανολογούμενη αξιοποίηση κοιτασμάτων του υπεδαφους της πατρίδας μας (και της Κύπρου) και της συνακόλουθης βιομηχανικής ανάπτυξης, σημάνει και την απαρχή της "ανάστασης" του χώρου.

Σε κάθε περίπτωση αν θέλεις να διαβάσεις μια αξιόλογη μελέτη για το θέμα αυτό, που έχει γίνει στο ΕΜΠ κάνε κλικ εδώ.