Τα πανεπιστήμια είναι ο μόνος χώρος όπου ασκείται η «άμεση δημοκρατία» στην πράξη. Αυτή η δημοκρατία είναι τόσο άμεση που κάθε τι άλλο έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Οταν υπάρχουν γενικές συνελεύσεις δεν γίνονται μαθήματα και όταν γίνονται μαθήματα διακόπτονται για να ανακοινωθούν οι γενικές συνελεύσεις.

Βεβαίως οι συνελεύσεις μόνο γενικές δεν είναι -τρεις και οι φοιτητοπατέρες συμμετέχουν- αλλά ένας συνδυασμός τραμπουκισμού, φόβου ή/και αδιαφορίας των καθηγητών και δημοκρατικών τάχαμου ευαισθησιών των υπολοίπων, οι φοιτητοπατέρες κατόρθωσαν να κουρσέψουν ολόκληρη τη διαδικασία. Εγιναν κάτι σαν κράτος εν κράτει στα ΑΕΙ. Κανονίζουν από τις εγγραφές των πρωτοετών, μέχρι τις σημειώσεις των μαθημάτων και το ωράριο λειτουργίας των πανεπιστημίων. Και αν κάποιος έχει αντίρρηση, πίπτει ράβδος, όπως έγινε πολλάκις τα τελευταία χρόνια σε βάρος θαρραλέων και σεβάσμιων πανεπιστημιακών. Στην ουσία, οι φοιτητοπατέρες συγκρότησαν με την ανοχή όλων μας (αλλά πρωτίστως της πολιτείας και των ακαδημαϊκών αρχών) ένα παρακράτος εντός των ΑΕΙ. Προσοδοφόρο για τους ίδιους, καταστροφικό για τα πανεπιστήμια. Οι ίδιοι παίρνουν πτυχία και μεταπτυχιακά συχνάζοντας στα τραπεζάκια των φοιτητικών παρατάξεων, αλλά φυσικά τα πτυχία όλων χρόνο με τον χρόνο υποβαθμίζονται.

Ο νέος νόμος για τα ΑΕΙ τελειώνει αυτή την ιδιότυπη ομηρία της εκπαιδευτικής διαδικασίας από τους φοιτητοπατέρες. Οι τελευταίοι φυσικά αντέδρασαν με τον συνήθη δημοκρατικό τραμπουκισμό τους. Εκαναν μάνι-μάνι συνελεύσεις μεταξύ τους και «δημοκρατικά» αποφάσισαν να κλείσουν τις σχολές· με τη βοήθεια κάποιων πρυτάνεων, οι οποίοι μέχρι τώρα εκλέγονταν συναλλασσόμενοι μαζί τους.

Μόνο που φέτος τους περίμενε μια έκπληξη. Απηυδισμένοι από την «επαναστατική (με το αζημίωτο) θέρμη» των συνδικαλιστών, πολλοί φοιτητές αυτοοργανώθηκαν μέσω των κοινωνικών δικτύων και διεκδίκησαν το δικαίωμα στο μέλλον τους. Κατέβηκαν στις γενικές συνελεύσεις, τις έκαναν μαζικότερες και σε κάποιες περιπτώσεις τις κέρδισαν. Φευ! Υπολόγιζαν χωρίς τα παρατράγουδα της «άμεσης πανεπιστημιακής δημοκρατίας».

Ετσι, στη νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών «στο τέλος της διαδικασίας και ενώ το ενιαίο πλαίσιο για ανοιχτή σχολή προηγούνταν κατά 27 ψήφους, μέλη των ΕΑΑΚ προσέθεσαν 38 ψήφους στο πλαίσιο για κατάληψη που υποτίθεται ανήκαν στο προεδρείο και άρχισαν να σβήνουν τα αποτελέσματα της ανοιχτής σχολής, αυξάνοντας τη διαφορά σε 20 ψήφους! Η απάντηση στις διαμαρτυρίες μας ήταν να πετάξουν έξω από την αίθουσα τους ανεξάρτητους και τη ΔΑΠ».

Το συμπέρασμα των φοιτητών που υπογράφουν την καταγγελία είναι γνωστό: «Οι αριστερές παρατάξεις, που τόσο κόπτονται για το καλό του πανεπιστημίου, για τις συλλογικές διαδικασίες και για την ισχύ των αποφάσεων του φοιτητικού συλλόγου, έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο. Οταν ο Φ.Σ. λαμβάνει αποφάσεις με τις οποίες διαφωνούν, θα νοθεύσουν τα αποτελέσματα, θα τραμπουκίσουν αντιφρονούντες και θα σπάσουν τη διαδικασία με αθέμιτα μέσα».

Το ερώτημα είναι τι θα κάνουν οι καθηγητές του πανεπιστημίου και ο πρόεδρος της σχολής κ. Φορτσάκης, στον οποίο απευθύνεται αυτή η ανοιχτή επιστολή.

Tου Πασχου Μανδραβελη