Πρώτα από όλα να σας συγχαρώ αφ'ενος για την δημιουργία του πόστ και αφ'ετέρου για την άμεση συμμετοχη σας.Σας ευχαριστώ και για τα καλά λογια, αλλά κυρίως επειδή έτσι μπορούμε να καταλάβουμε και την αγωνία των γονέων μας.Και η μάνα μου η καημένη καθημερινά αγωνιά για το καλό εμένα και του αδερφού μου,δουλευει μαζί και ο πατέρας μου για να μπορούν να μας παρέχουν τα απαραίτητα για να μην στεναχωριόμαστε και να περνάμε καλά.
Ε λοιπόν αυτό πιστευω πρέπει να κάνει κάθε νέος,να σκέφτεται τι κάνει χαρούμενο τον κάθε γονιο,τι περηφανο και τι τον στεναχωρει.Ετσι κάθε παιδί θα καταλάβει ότι και αυτό παραλληλα στεναχωριέται με την στεναχώρια των γονέων του! Αρα ,συμπεραίνουμε πως για να καταφέρουμε να εξελιχθούμε χρειαζόμαστε και την συμπαρασταση των γονέων μας ,χαιρονται όταν είμαστε χαρούμενοι και όταν πετυχαίνουμε.Οι σχέσεις είναι αλληλοεξαρτώμενες .
Ακούω απο μερικά παιδιά εδώ πέρα ,ότι οι γονείς φταίνε που κόβουν τα φτερά των νέων,που τους εμποδίζουν να επιλέξουν αυτό που αγαπούν.Αυτό είναι λάθος επειδή με το παιδί έτσι και ο κάθε γονέας αγωνιά .Ο γονέας συμβουλευει γιατί θέλει το καλύτερο για το παιδί του,δεν τοποθετεί προσκόμματα στην εξέλιξη του παιδιου.Του δείχνει διεξόδους,επιλογές και εκείνος/η μετά λαμβάνει την σκυτάλη ...Δεν μας αναγκάζουν(!) ,απλά μας δίνουν το δικαίωμα επιλογής.
Μην τους παραγκωνίζετε,ακούστε τις συμβουλες τους!
Όπως μου λένε και μένα οι γόνεις μου : "Κάτι παραπάνω ξέρουμε ".

Άντε καλή αρχή σε όλους και Υγεία πάνω από όλα ! :)

Με εκτίμηση,
Άγης