Της Ιωαννας Φωτιαδη

Θα μπορούσε να είναι συνάντηση παλιών συμφοιτητών από το Πολυτεχνείο. Ωστόσο, το ραντεβού μηχανικών χθες σε κεντρικό ξενοδοχείο των Αθηνών δεν είχε εορταστικό χαρακτήρα. Νέοι και μεσήλικες, απόφοιτοι όλων των πολυτεχνικών τμημάτων, παρακολούθησαν με περισσό προβληματισμό την ενημέρωση για θέσεις εργασίας σε γερμανικές εταιρείες, που οργάνωσαν οι υπηρεσίες Eures Ελλάδας και Γερμανίας.

Οπως μας εξηγεί η κ. Κατερίνα Φλάκα, επικεφαλής του ελληνικού Eures, που ανήκει στον ΟΑΕΔ και είχε οργανώσει προ καιρού ανάλογη εκδήλωση για γιατρούς, γίνεται ουσιαστικά ένα «πάντρεμα» της προσφοράς και της ζήτησης επαγγελματιών εντός Ε.Ε. Η Γερμανία έχει κάνει επίσημο κάλεσμα σε Ελληνες και Ισπανούς μηχανικούς που έχουν δοκιμαστεί από την υψηλή ανεργία στις πατρίδες τους, ενώ οι Γερμανοί μηχανικοί, όπως φημολογείται, «διαρρέουν» προς τις ΗΠΑ ένεκα παχυλών μισθών.

«Εχω εντυπωσιαστεί με το καλό επίπεδο γερμανικών πολλών εκ των ενδιαφερομένων» δηλώνει στην «Κ» η Rabea Malchow, σύμβουλος Eures της Γερμανίας. «Οι περισσότεροι προσδοκούν να βρουν δουλειά στο κοσμοπολίτικο Βερολίνο. Ομως, προς απογοήτευσή τους, θέσεις μηχανικών δεν υπάρχουν στην πρωτεύουσα».

Οι μονάδες που χρειάζονται μηχανικούς εντοπίζονται γεωγραφικά στη νότια Γερμανία -στα περίχωρα της Στουτγκάρδης, του Μονάχου, της Νυρεμβέργης και βόρεια στο κρατίδιο της Ρηνανίας-Βεσταφαλίας, «όπου υπάρχουν, όμως, δραστήριες ελληνικές κοινότητες». Οι ίδιες πόλεις, δηλαδή, που προ δεκαετιών υποδέχθηκαν τους Ελληνες Gastarbeiter, σήμερα καλούν πτυχιούχους μηχανικούς.

Η 28χρονη γερμανομαθής Ελευθερία, μηχανολόγος - μηχανικός με διδακτορικό στο ΕΜΠ, δεν «μασάει» τα λόγια της. «Εργάζομαι εδώ, αλλά αν μου ανοίξει μια πόρτα εκεί, δεν πρόκειται να μείνω στην Ελλάδα». Μπορεί η Ελευθερία να δουλεύει, η πλειονότητα, όμως, των παρευρισκομένων είναι άνεργοι, σε πολλούς μάλιστα δεν δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να δουλέψουν.

Στην από πίσω σειρά, ο 26χρονος Νίκος, πολιτικός μηχανικός, έχει έρθει από την Κρήτη. «Η οικοδομική δραστηριότητα έχει πέσει κατακόρυφα στα μέρη μας» εξηγεί «ήθελα να ανοίξω δικό μου γραφείο, αλλά οι πολιτικοί μηχανικοί κλείνουν τα γραφεία τους ο ένας μετά τον άλλον». «Αγκάθι» για τον Νίκο είναι ότι έχει αφήσει τα γερμανικά από το σχολείο.

Με ανακούφιση άκουσε ο 28χρονος Ανδρέας ότι μπορεί να γίνει δεκτός στο τμήμα έρευνας και ανάπτυξης -που είναι το αντικείμενο του μεταπτυχιακού του- μόνο με αγγλικά. «Ψάχνω ενάμιση χρόνο δουλειά» λέει με πικρία, «στέλνω βιογραφικά παντού. Οι ελληνικές εταιρείες δεν απαντούν καν και όταν το κάνουν μου ζητούν προϋπηρεσία».

Πλάι του, ο παλιός συμφοιτητής του Απόστολος, άρτι αφιχθείς από το master στην Αγγλία, δεν κρύβει την οργή του «είμαστε οι μεγάλοι χαμένοι: όχι μόνο δεν μπορούμε να πάρουμε επίδομα ανεργίας, αλλά πληρώνουμε και συνδρομή στο ΤΣΜΕΔΕ».