Τα αδιάβατα θέματα στη Φυσική πέτυχαν το αδιανόητο στις Πανελλήνιες: Μάλλον κάνουν αρνητικό ρεκόρ στο ποσοστό των γραπτών που βαθμολογούνται με άριστα (18-20 ή αλλιώς 90-100 στην εκατοντάβαθμη κλίμακα). Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι τα άριστα γραπτά κυμαίνονται ανάμεσα στο 3,5 % έως 5 %!

Θυμίζουμε, για να έχουμε μια τάξη μεγέθους, ότι πέρσι (2023) τα άριστα γραπτά στο μάθημα της Φυσικής ήταν 16,23% και πρόπερσι (2022) 13,44% πέρυσι). Το 2021 ήταν 16,98, το 2020 ήταν 88%, το 2019 ήταν 16,23% και το 2018 ήταν 13,44%

Εάν τα στοιχεία αυτά επαληθευτούν θα έχουμε σημαντική πτώση (πάνω από 500 μόρια) τόσο στις υψηλόβαθμες και περιζήτητες Πολυτεχνικές Σχολές του 2ου Επιστημονικού Πεδίου όσο και στις Ιατρικές, Οδοντιατρικές, Φαρμακευτικές σχολές κλπ του 3ου Επιστημονικού Πεδίου.

Και αυτό καθώς, δεν έχουμε στα άλλα μαθήματα των δυο Επιστημονικών Πεδίων ορατές διαφοροποιήσεις (στα γραπτά που βαθμολογήθηκαν στην κλίμακα του άριστα 18-20), τέτοιες τουλάχιστον που θα μπορούσαν να καλύψουν τη τεράστια μείωση των άριστων γραπτών στη Φυσική.

Να θυμίσουμε ότι πέρσι κατεγράφη άνοδος και 2ο και 3ο Επιστημονικό πεδίο, με τις δημοφιλείς σχολές (Ιατρική, Μηχανικών Η/Υ, Νομική) να επιστρέφουν σε υψηλά προηγούμενων ετών, όπως πχ η Ιατρική που έπιασε τα 19.000 μόρια. 

πηγη:www.alfavita.gr

Ενημέρωση του Patrea στο PDE-Forum για τη διαδικασία ανακοινώσεων κατανομής διορισμού εκπαιδευτικών για το 2024:

“Για να πραγματοποιηθούν διορισμοί εκπαιδευτικών, πρέπει να υπάρχουν οι σχετικές πιστώσεις.

Για να γίνουν 4ΧΧΧ διορισμοί, αυτές είναι εξασφαλισμένες μέσω των αποχωρήσεων (1 προς 1).

Για να γίνουν κι άλλοι διορισμοί (πέραν των 4ΧΧΧ), πρέπει από κάπου να βρεθούν πιστώσεις. Ένας δημοσιονομικά ουδέτερος τρόπος για αυτό είναι η μετατροπή πιστώσεων (που προέρχονται κάθε χρόνο από εθνικούς πόρους) για προσλήψεις αναπληρωτών, σε πιστώσεις για διορισμούς μόνιμων εκπαιδευτικών. Τώρα θα πει κάποιος: οι προηγούμενοι δεν το είχαν σκεφτεί αυτό; Προφανώς και το είχαν σκεφτεί, αλλά επειδή το εγχείρημα αυτό έχει διαφόρων ειδών δυσκολίες (τεχνικές και όχι μόνο), δεν το επιχείρησαν (εξάλλου υπήρχε προτεραιότητα στην Παιδεία από τις συνολικές αποχωρήσεις του Δημοσίου, οπότε επαναπαύονταν σε αυτό).

Η μετατροπή αυτή, εκτός του ότι είναι μια δύσκολη άσκηση (και όχι βέβαιο ότι θα τελεσφορήσει), δεν είναι 1 προς 1. Δηλαδή, η μείωση στον αριθμό των αναπληρωτών είναι μεγαλύτερη από τον αριθμό διορισμών που μπορούν να δώσουν αυτές οι Χ πιστώσεις. Οπότε αριθμός διορισμών μεγαλύτερος του 4ΧΧΧ σημαίνει ότι συνολικά θα εργαστούν λιγότερα άτομα στην Εκπαίδευση το 2024-2025. Αυτό το σενάριο για άλλους (όσους είναι κοντά στο διορισμό) είναι ευνοϊκό και για άλλους όχι. Πάντως ήδη έχουν γίνει τηλεδιασκέψεις με τους Διευθυντές Εκπαίδευσης για να βγάλουν από τη μύγα ξίγκι στη διαχείριση του προσωπικού".

πηγη:www.alfavita.gr

Από το Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων & Αθλητισμού ανακοινώθηκαν πριν λίγες μέρες οι αποσπάσεις εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης από ΠΥΣΠΕ σε ΠΥΣΠΕ, ΣΜΕΑΕ, ΕΕΕΕΚ, σχολεία ΚΩΦΩΝ - ΤΥΦΛΩΝ και ΚΕΔΑΣΥ, για το διδακτικό έτος 2024-2025, ως ακολούθως:

Σήμερα παρουσιάζουμε πίνακες που απεικονίζουν τις αποσπάσεις ανά περιοχή των Δασκάλων ΠΕ70 και των Νηπιαγωγών ΠΕ60 για το σχολικό έτος 2024-2025. 

Τους πίνακες δημιούργησαν ο Μάνος Καρπετάκης, εκπαιδευτικός ΠΕ70 και ο Δημήτρης Τονίδης, εκπαιδευτικός ΠΕ60 

Δείτε τις αποφάσεις με τα ονόματα

1.Την με αρ. πρωτ 68593/Ε2/19-06-2024 με θέμα : «Αποσπάσεις εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης από ΠΥΣΠΕ σε ΠΥΣΠΕ  για το διδακτικό έτος 2024-2025»  ΕΔΩ 

2.Την με αρ. πρωτ 68602/Ε2/19-06-2024 με θέμα : «Αποσπάσεις Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης σε Σχολικές μονάδες Κωφών, σε σχολικές  μονάδες Τυφλών, σε Σχολικές Μονάδες Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης (Σ.Μ.Ε.Α.Ε.) και σε Εργαστήρια Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης (Ε.Ε.Ε.ΕΚ.) για το διδακτικό έτος 2024-2025» ΕΔΩ 

3.Την με αρ. πρωτ 68573/Ε2/19-06-2024 με θέμα : «Αποσπάσεις εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης στα Κέντρα Διεπιστημονικής Αξιολόγησης,Συμβουλευτικής και Υποστήριξης (ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ.) για το σχολικό έτος 2024-2025» ΕΔΩ 

 πηγη:www.alfavita.gr

Σήμερα, στις 4 μμ , θα συζητηθεί στη Διαρκή Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλή το Σχέδιο  Νόμου του υπουργείου Παιδείας «Κύρωση της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για την αναγνώριση των τίτλων σπουδών σχετικά με την τριτοβάθμια εκπαίδευση στην ευρωπαϊκή περιφέρεια».

Εισηγητές εκ μέρους της ΝΔ θα είναι ο  Χρήστος Καπετάνος και από τον ΣΥΡΙΖΑ η Ράνια Θρασκιά.

Το Σχέδιο Νόμου   θα ψηφιστεί στην Ολομέλεια της Βουλής την Πέμπτη 27 Ιουνίου.

Δείτε την Σύμβαση της Λισαβόνας ΕΔΩ

Από το Δεκέμβριο του 2023 ο υπουργός παιδείας Κυριάκος Πιερρακάκης είχε ανακοινώσει στη Βουλή πως θα υπογράψει την Σύμβαση της Λισαβόνας.

Τι είναι η Σύμβαση της Λισαβόνας (Σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας)

Η Σύμβαση της Λισαβόνας (ο πλήρης τίτλος της είναι «Σύμβαση για την αναγνώριση των προσόντων σχετικών με την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση στην Ευρωπαϊκή Περιοχή») είναι μία διεθνής σύμβαση που αναπτύχθηκε από το Συμβούλιο της Ευρώπης σε συνεργασία με την UNESCO.

Αναφέρεται στην ανώτατη εκπαίδευση σε όλον τον ευρωπαϊκό χώρο. Υιοθετήθηκε από εθνικούς εκπροσώπους στη Λισαβόνα τον Απρίλιο του 1997 και τέθηκε σε ισχύ το 1999.

Τι προβλέπει η Σύμβαση της Λισαβόνας

Η εν λόγω Σύμβαση, ανάμεσα σε άλλα, προβλέπει τη δυνατότητα διασύνδεσης ΑΕΙ διαφορετικών χωρών, την αναγνώριση σπουδών μεταξύ των ιδρυμάτων αυτών και την απόδοση πτυχίων σε φοιτητές που ξεκινούν τη φοίτησή τους σε ένα πανεπιστήμιο και την ολοκληρώνουν σε άλλο διαφορετικής χώρας.

Τι σημαίνει, όμως, αυτό πρακτικά; Οτι, για παράδειγμα, ένας αλλοδαπός φοιτητής που φοιτά για δύο χρόνια σε πανεπιστήμιο του Αμστερνταμ ή του Βερολίνου, θα έχει τη δυνατότητα αυτά τα έτη σπουδών να αναγνωριστούν από ένα ελληνικό ΑΕΙ (σ.σ. ή άλλης χώρας που έχει επικυρώσει τη Σύμβαση) και συνεπώς θα μπορεί να γίνει δεκτός σε αυτό για να ολοκληρώσει τις σπουδές του και να λάβει το πτυχίο του από αυτό.

Την ίδια δυνατότητα θα έχουν και οι Έλληνες φοιτητές που θέλουν να συνεχίσουν τις σπουδές που ξεκίνησαν σε κάποιο εγχώριο ΑΕΙ σε άλλο ευρωπαϊκό, εφόσον βέβαια η μητρική χώρα του έχει επικυρώσει τη Σύμβαση.

Η δυνατότητα αυτή, βέβαια, ίσχυε και στο παρελθόν για τους Έλληνες φοιτητές που ήθελαν να αναγνωρίσουν μέρος των σπουδών τους στο εξωτερικό, απλά δεν ήταν ευρέως γνωστή ούτε διαδεδομένη.

Στόχος των παραπάνω, είναι η περαιτέρω διεθνοποίηση των ελληνικών πανεπιστημίων και η σύνδεσή τους με εκείνα άλλων χωρών της Ευρώπης (Ευρωπαϊκής Ενωσης και Συμβουλίου της Ευρώπης).

Τι θα ισχύσει

Τι αλλάζει πρακτικά για τα ΑΕΙ της χώρας μας; Καταρχήν, όσον αφορά στα αγγλόφωνα τμήματα σπουδών (ήδη λειτουργούν στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και άλλα ιδρύματα), θα μπορούν να δεχτούν «μετεγγραφές» αλλοδαπών φοιτητών ΑΕΙ άλλων χωρών που το επιθυμούν, στο μέτρο βέβαια που θα πληρούνται ακαδημαϊκές ή άλλες προϋποθέσεις που θα έχουν εκ των προτέρων θέσει τα πανεπιστήμια «υποδοχής».

Ετσι, όπως προαναφέρθηκε, αναγνώριση περιόδων σπουδών σημαίνει να αναγνωρίζονται, π.χ. τα δύο πρώτα έτη σπουδών που έχει κάνει κάποιος σε άλλη χώρα-μέλος. Συνεπώς, πρέπει να θεσμοθετηθεί η υποχρέωση για αναγνώριση ή αξιολόγηση (assessment) «περιόδων σπουδών» στα αγγλόφωνα προγράμματα σπουδών στην Ελλάδα.

Σε συνέχεια των παραπάνω, εξετάζεται και η πιθανή θέσπιση αυστηρών προϋποθέσεων εισόδου φοιτητών και στα ελληνόφωνα τμήματα ΑΕΙ. Ωστόσο, το πνεύμα της Σύμβασης της Λισαβόνας προτεραιοποιεί τα αγγλόφωνα τμήματα.

Βασικές πρόνοιες της Σύμβασης της Λισαβόνας

♦ Οι κάτοχοι ακαδημαϊκών προσόντων που αποκτήθηκαν σε μία χώρα-μέλος θα έχουν επαρκή πρόσβαση για την αξιολόγηση αυτών των προσόντων σε κάθε άλλη χώρα-μέλος.

♦ Για τον σκοπό αυτό, δεν θα υπάρχει καμία διάκριση των ενδιαφερομένων με βάση το φύλο, τη φυλή, το χρώμα, την αναπηρία, τη γλώσσα, τη θρησκεία, τις πολιτικές απόψεις, την εθνική, εθνοτική ή κοινωνική προέλευση.
Η ευθύνη της απόδειξης ότι ένας ενδιαφερόμενος δεν πληροί τις σχετικές προϋποθέσεις βαρύνει το μέρος που δέχεται την αίτηση προς αξιολόγηση.

♦ Κάθε χώρα θα αναγνωρίζει προσόντα, είτε πρόκειται για πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, είτε για περιόδους σπουδών, είτε για συνέχιση σπουδών προς απόκτηση μεταπτυχιακού ή διδακτορικού τίτλου, ως αντίστοιχα των προσόντων στο δικό της εκπαιδευτικό σύστημα, εκτός αν μπορεί να αποδείξει ότι υπάρχουν ουσιώδεις διαφορές ανάμεσα στα δικά της προσόντα και στα προσόντα όσων αιτούνται αναγνώρισης.

♦  Η αναγνώριση προσόντων ανώτατης εκπαίδευσης που έχουν αποκτηθεί σε μία χώρα-μέλος θα έχει μία ή περισσότερες από τις ακόλουθες συνέπειες: α) Πρόσβαση σε περαιτέρω σπουδές, συμπεριλαμβανομένων των διδακτορικών, με τις ίδιες απαιτήσεις που ισχύουν για υποψήφιους της χώρας-μέλους στην οποία ζητείται η αναγνώριση, β) χρήση ακαδημαϊκών τίτλων που υπόκεινται σε νόμους και κανόνες της χώρας-μέλους στην οποία ζητείται η αναγνώριση. Εξάλλου, η αναγνώριση αυτή θα διευκολύνει την πρόσβαση στην αγορά εργασίας του συνόλου των χωρών που έχουν υπογράψει τη Σύμβαση.

♦ Ολες οι χώρες θα παρέχουν πληροφόρηση για τα ιδρύματα και τα προγράμματα, τα οποία θεωρούν ότι περιλαμβάνονται στο δικό τους σύστημα ανώτατης εκπαίδευσης.

♦ Ολες οι χώρες θα αναπτύξουν ένα εθνικό κέντρο ενημέρωσης, βασική αποστολή του οποίου είναι να προσφέρει συμβουλές για την ακαδημαϊκή αναγνώριση προσόντων από ιδρύματα της αλλοδαπής σε φοιτητές, απόφοιτους, εργοδότες, ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης και σε άλλα ενδιαφερόμενα μέρη και άτομα.

Η άρση των εμποδίων

Η Ελλάδα αν και κάλυπτε από την αρχή αρκετές από τις παραπάνω πρόνοιες, δεν μπορούσε να επικυρώσει τη Σύμβαση της Λισαβόνας λόγω περιορισμών που είχε υιοθετήσει στο θεσμικό πλαίσιο ακαδημαϊκής αναγνώρισης με τον Ν. 3328/2005 και οι οποίες βρίσκονταν σε αντίθεση με βασικές αρχές της Σύμβασης. Με τον Ν. 4957/2022, που ψηφίστηκε προσφάτως και, μεταξύ άλλων, επέφερε εκσυγχρονισμό των διαδικασιών του ΔΟΑΤΑΠ, ήδη άρθηκαν πολλά εμπόδια.

Κύρια αλλαγή αποτελεί η υιοθέτηση της έννοιας των «ουσιωδών διαφορών», όπως αυτή ορίζεται στη Σύμβαση της Λισαβόνας, αλλά και επιμέρους λεπτομερειών, όπως η απαίτηση που υπήρχε να έχει σπουδάσει κάποιος για τουλάχιστον τα δύο τελευταία χρόνια στο ίδρυμα απονομής του καταληκτικού τίτλου.

Δηλαδή, αν κάποιος είχε σπουδάσει τα τρία πρώτα χρόνια στο MIT και το τέταρτο στο Harvard, η Ελλάδα δεν αναγνώριζε το πτυχίο του.

Αθέατες πλευρές της Σύμβασης της Λισαβόνας: Το πραγματικό διακύβευμα

Ο Κυριάκος Πιερρακάκης φέρνει λοιπόν προς κύρωση στη Βουλή την «ξεχασμένη» εδώ και δεκαετίες Σύμβαση της Λισαβόνας, η οποία θα γίνει το «όχημα» για τη λειτουργία μη κρατικών ΑΕΙ στη χώρα, αφού προβλέπει διατάξεις για την αναγνώριση των πτυχίων τις οποίες η χώρα μας απέφευγε τόσα χρόνια να κυρώσει, ακριβώς επειδή ο ορισµός που δίνει η Σύµβαση για τα ιδρύµατα ανώτατης εκπαίδευσης βρίσκεται σε αντιδιαστολή µε την εθνική της νοµοθεσία.

Η σύμβαση αυτή είναι το ένα από τα δύο «όπλα» στη φαρέτρα της κυβέρνησης στις δίκες που αναμένονται για την παράκαμψη του άρθρου 16. Το δεύτερο, είναι η περίφημη «διαδικασία -ή συμφωνία, ή διακήρυξη- της Μπολόνια», για τη δημιουργία ενιαίου Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΕΧΑΕ) την οποία η Ελλάδα ακολουθεί -με σκαμπανεβάσματα-  εδώ και δεκαετίες, και είναι αυτή που (ουσιαστικά) επέβαλε, πολλά χρόνια και πολλές αντιδικίες μετά, την επαγγελματική αναγνώριση των πτυχίων που δίνουν τα κολέγια.

Η Διακήρυξη της Μπολόνια, η οποία ψηφίστηκε το 1999 -μόλις δυό χρόνια μετά από τη σύμβαση της Λισαβόνας- και εύστοχα χαρακτηρίστηκε ως «το Μάαστριχτ της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης», αποτέλεσε αποφασιστικό βήμα στη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής στρατηγικής για την Ανώτατη Εκπαίδευση. Όπως συγκεκριμένα αναφέρεται στο κείμενο της Διακήρυξης της Μπολόνια, ήρθε σε συνέχεια της Διακήρυξης της Σορβόνης (1998) για την εναρμόνιση της δομής του ευρωπαϊκού συστήματος Ανώτατης Εκπαίδευσης, η οποία «τόνισε ιδιαίτερα τον κεντρικό ρόλο των πανεπιστημίων στην ανάπτυξη της μορφωτικής διάστασης της Eυρώπης. Kαι έδωσε έμφαση στη δημιουργία του Eυρωπαϊκού Xώρου Aνώτατης Eκπαίδευσης, που θα αποτελέσει το κλειδί για την προώθηση της κινητικότητας και της απασχολησιμότητας των Eυρωπαίων πολιτών, αλλά και για τη συνολική ανάπτυξη της Eυρωπαϊκής Hπείρου». Στόχος της Διακήρυξης της Μπολόνια ήταν η βελτίωση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας του ευρωπαϊκού συστήματος Ανώτατης Εκπαίδευσης.

Με βάση λοιπόν τις ευρωπαϊκές νομοθεσίες και οδηγίες που ακολούθησαν τη Μπολόνια, έστειλε την προειδοποιητική επιστολή η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προς το ελληνικό υπουργείο Παιδείας, που αποτέλεσε την βάση στην οποία κινήθηκε η πρώην υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως και προχώρησε το 2019 και 2020 στην αναγνώριση των πτυχίων των ιδιωτικών κολλεγίων, τα οποία με το νόμο 4635/19 διαθέτουν πλέον επαγγελματική ισοτιμία με τα πτυχία των ελληνικών ΑΕΙ, θεωρούνται τυπικό προσόν μόνιμου διορισμού και πρόσληψης αναπληρωτών στη δημόσια εκπαίδευση

Γιατί επιλέγουν να φέρουν ιδιωτικά ΑΕΙ μέσω ...Λισαβόνας

Σύμφωνα με εργασία που εκπόνησε η κ.Φωτεινή Λιόση στο Πανεπιστήμιο Πατρών το 2018 (σ.σ. όσα ακολουθούν είναι αποσπασματα από αυτή την εργασία) , η Σύµβαση για την Αναγνώριση των Τίτλων Σπουδών που αφορούν την Ανώτατη Εκπαίδευση στην Ευρώπη (Convention on the Recognition of Qualifications concerning Higher Education in the European Region), γνωστή ως Σύµβαση της Λισαβόνας (Lisbon Recognition Convention), είναι µια διεθνής σύµβαση που υλοποιήθηκε από το Συµβούλιο της Ευρώπης (Council of Europe) σε συνεργασία µε την UNESCO (United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization). Η Σύµβαση υπεγράφη στις 11 Απριλίου του 1997 στη Λισαβόνα, στην Πορτογαλία, και τέθηκε σε ισχύ δύο χρόνια αργότερα, την 1^η Φεβρουαρίου 1999.

Έχει κυρωθεί από όλες σχεδόν τις χώρες που είναι µέλη του Συµβουλίου της Ευρώπης αλλά όχι από την Ελλάδα, καθώς κι από χώρες που δεν είναι µέλη του Συµβουλίου, αλλά είναι µέλη της UNESCO,όπως η Αυστραλία, το Ισραήλ, η Λευκορωσία, το Καζακστάν, η Νέα Ζηλανδία, ο Καναδάς, οι ΗΠΑ, το Τατζικιστάν και η Κιργιζία. Η Σύµβαση της Λισαβόνας αποτελεί τη βάση και καθορίζει τα πρότυπα για τις διαδικασίες αναγνώρισης στον Ευρωπαϊκό χώρο (The European Recognition Manual forHigherEducation Institutions, 2016:15) διατηρώντας, παράλληλα, διεθνή εµβέλεια καθώς έχει υπογραφεί κι από κράτη που βρίσκονται εκτός Ευρώπης. Αποτελεί, «ένα νοµικώς δεσµευτικό κείµενο για τις εθνικές αρχές ή τα ιδρύµατα που λαµβάνουν τις αποφάσεις για την αναγνώριση των τίτλων και των περιόδων σπουδών»

Τι θα ισχύσει

Τι αλλάζει πρακτικά για τα ΑΕΙ της χώρας μας; Καταρχήν, όσον αφορά στα αγγλόφωνα τμήματα σπουδών (ήδη λειτουργούν στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και άλλα ιδρύματα), θα μπορούν να δεχτούν «μετεγγραφές» αλλοδαπών φοιτητών ΑΕΙ άλλων χωρών που το επιθυμούν, στο μέτρο βέβαια που θα πληρούνται ακαδημαϊκές ή άλλες προϋποθέσεις που θα έχουν εκ των προτέρων θέσει τα πανεπιστήμια «υποδοχής». Ετσι, όπως προαναφέρθηκε, αναγνώριση περιόδων σπουδών σημαίνει να αναγνωρίζονται, π.χ. τα δύο πρώτα έτη σπουδών που έχει κάνει κάποιος σε άλλη χώρα-μέλος. Συνεπώς, πρέπει να θεσμοθετηθεί η υποχρέωση για αναγνώριση ή αξιολόγηση (assessment) «περιόδων σπουδών» στα αγγλόφωνα προγράμματα σπουδών στην Ελλάδα. Σε συνέχεια των παραπάνω, εξετάζεται και η πιθανή θέσπιση αυστηρών προϋποθέσεων εισόδου φοιτητών και στα ελληνόφωνα τμήματα ΑΕΙ. Ωστόσο, το πνεύμα της Σύμβασης της Λισσαβόνας προτεραιοποιεί τα αγγλόφωνα τμήματα.

Οι 14 ορισμοί για την αναγνώριση πτυχίων 

Η Σύµβαση αποτελείται από 11 µέρη (Sections). Στο πρώτο µέρος (Section IDefinitions) παρουσιάζονται οι ορισµοί που δίνει η Σύµβαση σε δεκατέσσερις όρους, όπως φαίνονται στον πίνακα που ακολουθεί. Οι ορισµοί αυτοί αποτελούν την εννοιολογική βάση στην όποια στηρίζεται η ακαδηµαϊκή αναγνώριση.

Το πραγματικό διακύβευμα

Tελικός στόχος -της Ε.Ε και όχι μόνο της τωρινής ελληνικής κυβέρνησης- είναι ο σταδιακός μετασχηματισμός των τριτοβάθμιων ιδρυμάτων σε επιχειρήσεις παροχής εκπαιδευτικών υπηρεσιών. Τα υπόλοιπα είναι το όμορφο περιτύλιγμα αυτής της κεντρικής στόχευσης. Τα Πανεπιστήμια σύντομα θα καλούνται ευθέως να «βγάλουν το ψωμί τους» μόνα τους. Το υπουργείο Παιδείας εξαναγκάζει τα τριτοβάθμια ιδρύματα να υιοθετήσουν τη συμπεριφορά ιδιωτικής επιχείρησης για να βρουν νέους πόρους, κρατώντας από τη μια τον δίσκο του εράνου και από την άλλη το λιβανιστήρι. Mε το σκιάχτρο της ίδρυσης των ιδιωτικών πανεπιστημίων ωθούνται τα δημόσια να λειτουργήσουν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, να μειώσουν τα χρόνια σπουδών και να στραφούν στην αγορά σε αναζήτηση νέων πηγών εσόδων (δίδακτρα, σύνδεση με επιχειρήσεις, μετατροπή σε επιχειρήσεις πώλησης υπηρεσιών). Οσες διαψεύσεις κι αν κάνει το υπουργείο, μελλοντικά, αν ευοδωθούν οι παραπάνω σχεδιασμοί, το ελληνικό Πανεπιστήμιο θα επιβάλει δίδακτρα. 

πηγη:www.alfavita.gr

Τα αδιάβατα θέματα στη Φυσική πέτυχαν το αδιανόητο στις Πανελλήνιες: Μάλλον κάνουν αρνητικό ρεκόρ στο ποσοστό των γραπτών που βαθμολογούνται με άριστα (18-20 ή αλλιώς 90-100 στην εκατοντάβαθμη κλίμακα). Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι τα άριστα γραπτά κυμαίνονται ανάμεσα στο 3,5 % έως 5 %!

Θυμίζουμε, για να έχουμε μια τάξη μεγέθους, ότι πέρσι (2023) τα άριστα γραπτά στο μάθημα της Φυσικής ήταν 16,23% και πρόπερσι (2022) 13,44% πέρυσι). Το 2021 ήταν 16,98, το 2020 ήταν 88%, το 2019 ήταν 16,23% και το 2018 ήταν 13,44%

Εάν τα στοιχεία αυτά επαληθευτούν θα έχουμε σημαντική πτώση (πάνω από 500 μόρια) τόσο στις υψηλόβαθμες και περιζήτητες Πολυτεχνικές Σχολές του 2ου Επιστημονικού Πεδίου όσο και στις Ιατρικές, Οδοντιατρικές, Φαρμακευτικές σχολές κλπ του 3ου Επιστημονικού Πεδίου.

Και αυτό καθώς, δεν έχουμε στα άλλα μαθήματα των δυο Επιστημονικών Πεδίων ορατές διαφοροποιήσεις (στα γραπτά που βαθμολογήθηκαν στην κλίμακα του άριστα 18-20), τέτοιες τουλάχιστον που θα μπορούσαν να καλύψουν τη τεράστια μείωση των άριστων γραπτών στη Φυσική.

Να θυμίσουμε ότι πέρσι κατεγράφη άνοδος και 2ο και 3ο Επιστημονικό πεδίο, με τις δημοφιλείς σχολές (Ιατρική, Μηχανικών Η/Υ, Νομική) να επιστρέφουν σε υψηλά προηγούμενων ετών, όπως πχ η Ιατρική που έπιασε τα 19.000 μόρια. 

πηγη:www.alfavita.gr 

Τα τελευταία χρόνια οι μαθητές της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που διαγωνίζονται πανελληνίως στο μάθημα της Φυσικής, καθώς και εμείς οι καθηγητές τους ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια πρωτοφανή και λυσσαλέα κακοποίηση του αντικειμένου.

Ποτέ στο παρελθόν δεν είχε υπάρξει τέτοια τιμωρητική διάθεση εκ μέρους των επιτροπών που βγάζουν τα θέματα της Φυσικής προς τους υποψήφιους μελλοντικούς επιστήμονες.

Θέματα υπερβολικά σε εκφωνήσεις, στα όρια του «εκτός ύλης», απαιτητικά ως προς την επίλυση τόσο σε θέμα χρόνου όσο και έκτασης….πραγματικά ένας μαραθώνιος για τον ήδη κουρασμένο και αγχωμένο μαθητή.

Χρόνια τώρα οι καθηγητές Φυσικής της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης φωνάζουμε προς τους φίλτατους και εκλεκτούς συναδέλφους της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης να «καλμάρουν» τις απαιτήσεις τους και να δώσουν βάση στην σφαιρική γνώση της Φυσικής και όχι στην κατανόηση μερικών τμημάτων της επιστήμης μας, τα οποία μάλιστα βιαίως προσπαθούν τα παιδιά να κατανοήσουν σε βάθος μέσα σε λιγότερο από οκτώ μήνες προετοιμασίας. 

Η Φυσική είναι το ωραιότερο μάθημα που μπορεί να διδαχθεί ένα παιδί, για τον απλούστατο λόγο ότι εξηγεί τα πάντα για τη φύση. Από το γιατί βγαίνει το ουράνιο τόξο μέχρι την επικινδυνότητα μιας πυρηνικής έκρηξης και μέχρι το γιατί το καλοκαίρι ζεσταινόμαστε περισσότερο παρά το γεγονός ότι η Γη βρίσκεται στη μεγαλύτερη απόσταση της από τον Ήλιο.

Εφόσον λοιπόν θέλουμε να λέμε ότι τα Πανεπιστήμιά μας βρίσκονται σε ισάξια -αν όχι καλύτερη- θέση από τα αντίστοιχα Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια πανεπιστήμια, μήπως να ξαναβλέπαμε και την περίπτωση οι Εισαγωγικές Εξετάσεις να αποκτήσουν μια αντίστοιχη Ευρωπαϊκή (ή και παγκόσμια) κουλτούρα, στα πρότυπα ενδεχομένως και του Παγκόσμιου Απολυτηρίου (IB); 

Συγκεκριμένα μιλώντας για το μάθημα της Φυσικής, το οποίο περιλαμβάνει πλήθος ενοτήτων που άπτονται πολλών φαινομένων της καθημερινότητας μας, θα ήταν προτιμότερο να γίνεται μια απλή μελέτη κάθε ενότητας, με τους βασικούς τύπους, οι οποίοι στη συνέχεια θα εξετάζονται ίσως και με τη μορφή των ερωτήσεων πολλαπλών επιλογών. Έτσι θα εξασφαλιστεί αφενός μια σφαιρική γνώση των κυριότερων ενοτήτων της Φυσικής - άρα καλύτερη γνωστική βάση για έναν πρωτοετή φοιτητή – και αφετέρου το σύστημα πολλαπλών επιλογών αίρει την υποχρεωτικότητα να επιδείξει ο υποψήφιος ότι ξέρει να λύνει και να σχεδιάζει με συγκεκριμένο τρόπο τις ασκήσεις. Αυτό θα ήταν ιδιαίτερα απελευθερωτικό κυρίως για τους μαθητές που δυσκολεύονται να έχουν οργανωμένο γραπτό.

Εν κατακλείδι, είναι αναγκαίο να αλλάξουμε επιτέλους νοοτροπία και να αντιμετωπίζουμε την εισαγωγή στα Πανεπιστήμια ως εφαλτήριο μιας επιστημονικής σταδιοδρομίας και όχι σαν τρόπαιο ενός εξαντλητικού μαραθωνίου επίδειξης γνώσεων και λύσης ασκήσεων.

*Η Αγγελικής Δαρσινού είναι φυσικός MSC

Πηγή : alfavita.gr 

Εν αναμονή των βαθμολογιών των υποψηφίων στα μαθήματα των Πανελλαδικών Εξετάσεων, αλλά και τη μετέπειτα συμπλήρωση του Μηχανογραφικού Δελτίου, το ενδιαφέρον πλέον αρχίζει να στρέφεται γύρω από τη συζήτηση σχετικά με τις περιζήτητες σχολές, τις σχολές που μπορούν να εξασφαλίσουν επαγγελματική αποκατάσταση στους αποφοίτους τους, αλλά και τα επαγγέλματα που σε τέσσερα -και πλέον- χρόνια από τώρα θα είναι εκείνα που θα «κυριαρχήσουν» στην αγορά εργασίας.

Μέχρι το τέλος της εβδομάδας, στις 28 Ιουνίου 2024, οι υποψήφιοι των ΓΕΛ και ΕΠΑΛ που επιθυμούν την είσοδο τους στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση θα πρέπει να έχουν απευθυνθεί στα λύκειά τους, προκειμένου να αποκτήσουν τον προσωπικό τους κωδικό ασφαλείας, με τον οποίο θα μπορούν να καταθέσουν ηλεκτρονικά το Μηχανογραφικό του Δελτίο.

Σε αυτό το διάστημα -και μέχρι να ανοίξει η πλατφόρμα για την υποβολή του Μηχανογραφικού- είναι πολύ σημαντικό, οι υποψήφιοι να ερευνήσουν με περισσότερη λεπτομέρεια τα χαρακτηριστικά των σχολών που τους ενδιαφέρουν, πέραν από την κατάταξή τους με βάση τις βάσεις εισαγωγής.

Το ΑΠΕ-ΜΠΕ συνομίλησε με τον Γεώργιο Δουκίδη, καθηγητή Ηλεκτρονικού Επιχειρείν του Τμήματος Διοικητικής Επιστήμης και Τεχνολογίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, το κορυφαίο τμήμα στις βάσεις εισαγωγής στην επιστημονική κατεύθυνση Οικονομικών και Πληροφορικής.

Ο κ. Δουκίδης ξεκαθάρισε ότι οι προπτυχιακές σπουδές δεν καθορίζουν αποκλειστικά τη μετέπειτα επαγγελματική διαδρομή και επεσήμανε ότι τα «κλειδιά» του μέλλοντος για μία επιτυχημένη επαγγελματική διαδρομή είναι η εξειδίκευση (upskilling) και η επανειδίκευση (reskilling).

Επίσης, παρέθεσε δέκα παράγοντες με βάση τους οποίους οι υποψήφιοι μπορούν να αξιολογούν ακαδημαϊκά και συνολικά ένα τμήμα ή μία σχολή, καθώς επίσης και τρεις συμβουλές για τον τρόπο με τον οποίο οι υποψήφιοι μπορούν να επιλέξουν τις σχολές και τα τμήματα στο Μηχανογραφικό τους Δελτίο.

Τρεις συμβουλές για την επιλογή σχολών στο Μηχανογραφικό

Σύμφωνα με τον κ. Δουκίδη, τρία βασικά πράγματα είναι εκείνα που θα πρέπει να έχουν στο νου τους οι υποψήφιοι:

Να επιλέξουν το γνωστικό αντικείμενο που τους ενδιαφέρει τώρα ή/και στο οποίο έχουν κάποιο ταλέντο, χωρίς να προβληματίζονται για το επάγγελμα που θα κάνουν αργότερα.

Στην κατάταξη των τμημάτων στο Μηχανογραφικό, να μη λάβουν υπ' όψιν μόνο την κατάταξη στις λίστες των βάσεων εισαγωγής, αλλά να κάνουν μια οργανωμένη αξιολόγησή τους.

Η επιλογή πανεπιστημιακού τμήματος στην ηλικία των 18 ετών δεν προσδιορίζει το μοναδικό επάγγελμα που θα κάνουμε στον εργασιακό βίο μας, αλλά είναι η αρχή για μια γνωσιακή διαδρομή συνεχούς μάθησης, διαδοχικών απαιτήσεων για μερική ή ριζική επανειδίκευση και πολλών ευκαιριών για διαφορετικά επαγγέλματα ή/και ειδικεύσεις.

Πώς αξιολογούμε μία σχολή ή ένα τμήμα;

Η κατάταξη των τμημάτων και των σχολών με βάση τις βάσεις εισαγωγής είναι, σύμφωνα με τον κ. Δουκίδη, ένας «ασφαλής τρόπος επιλογής», γιατί περιλαμβάνει τις απόψεις και τις επιλογές χιλιάδων υποψηφίων. Παράλληλα, όπως επεσήμανε, μία ιστορική διερεύνηση των βάσεων αναδεικνύει και τη δυναμική εξέλιξη των τμημάτων και τη προοπτική τους για το μέλλον.

Ωστόσο, υπάρχουν δέκα παράγοντες, με βάση τους οποίους κάθε υποψήφιος μπορεί να αξιολογήσει αντικειμενικά και συνολικά τα τμήματα και τις σχολές, επισκεπτόμενος τις ιστοσελίδες τους.

· Σύγχρονο και επίκαιρο πρόγραμμα σπουδών με πολλαπλές κατευθύνσεις και διεπιστημονική προσέγγιση σπουδών.

· Αναγκαία εκπαιδευτικά εργαστήρια και ύπαρξη φροντιστηρίων και εργασιών σε μεγάλο πλήθος μαθημάτων.

· Σύνδεση με την αγορά εργασίας, δυνατότητα για επαγγελματική πιστοποίηση γνώσεων/δεξιοτήτων και οργανωμένη πρακτική άσκηση σε επιχειρήσεις/οργανισμούς.

· Ακαδημαϊκές πρωτοβουλίες φοιτητών (οργάνωση επιστημονικού συνεδρίου, φοιτητικοί σύλλογοι επιστημονικής επικέντρωσης, συμμετοχή και διακρίσεις φοιτητών σε διαγωνισμούς).

· Διεθνής δικτύωση/συνεργασίες με πανεπιστήμια του εξωτερικού και οργανωμένο πρόγραμμα Erasmus για φοίτηση σε ευρωπαϊκά πανεπιστήμια.

· Λειτουργία ερευνητικών εργαστηρίων, ύπαρξη διδακτορικού προγράμματος και συμμετοχή σε διεθνή ανταγωνιστικά ερευνητικά προγράμματα.

· Οργάνωση μεταπτυχιακών προγραμμάτων σε σύγχρονα επιστημονικά αντικείμενα με καλές προοπτικές απασχόλησης.

· Ακαδημαϊκή ποιότητα των καθηγητών με δημοσιεύσεις σε κορυφαία επιστημονικά περιοδικά και διεθνής αναγνώριση του έργου τους σε διεθνή συνέδρια και επιστημονικούς συνδέσμους.

· Οργάνωση επιστημονικών συνεδρίων και επαγγελματικών εκδηλώσεων για τους φοιτητές και ερευνητές.

· Αξιολόγηση του τμήματος και των μεταπτυχιακών προγραμμάτων του από την Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΕΘΑΑΕ) και άλλους διεθνούς οργανισμούς.

Υπάρχουν «σχολές του μέλλοντος»;

Συχνά, ψάχνοντας τις σχολές και τα τμήματα που οδηγούν σε ευκολότερη επαγγελματική αποκατάσταση, τείνουμε να αναφερόμαστε σε «σχολές του μέλλοντος». Τι καθιστά, όμως, πραγματικά μία σχολή, «σχολή του μέλλοντος»;

«Οι πανεπιστημιακές σχολές του μέλλοντος είναι αυτές που δίνουν τα αναγκαία εφόδια στους φοιτητές τους ώστε να είναι συνεχώς ανταγωνιστικοί στην αγορά εργασίας κατά τη διάρκεια του εργασιακού τους βίου», τόνισε ο κ. Δουκίδης.

Όπως είπε, τα βασικά χαρακτηριστικά τους είναι τρία: διεπιστημονική/υβριδική προσέγγιση, έμφαση στις ποιοτικές δεξιότητες και αξιοποίηση των ψηφιακών τεχνολογιών.

«Για παράδειγμα στο τμήμα "Διοικητικής Επιστήμης και Τεχνολογίας" δίνουμε έμφαση σε τρεις επιστημονικές προσεγγίσεις ταυτόχρονα: εφαρμοσμένα μαθηματικά στην επίλυση επιχειρηματικών προβλημάτων, ψηφιακές τεχνολογίες για το μετασχηματισμό των επιχειρήσεων και οργανωσιακές σπουδές για την αντιμετώπιση των επιχειρηματικών προκλήσεων. Ο συνδυασμός αυτός είναι πολύ απαιτητικός για ένα νέο επιστήμονα, αλλά θεωρούμε ότι είναι αναγκαίος. Παράλληλα, για να λειτουργεί αποδοτικά ένας εργαζόμενος στο πολύπλοκο πλέον εργασιακό περιβάλλον θα πρέπει να αναπτύξει αρκετά νωρίς χαρακτηριστικές ποιοτικές δεξιότητες όπως είναι η ομαδικότητα, η επικοινωνία, η επίλυση προβλημάτων, η προσαρμοστικότητα, η συναισθηματική νοημοσύνη, η καινοτομία και η δημιουργικότητα», είπε και εξήγησε ότι η ανάπτυξη αυτών των δεξιοτήτων σε εκπαιδευτικό περιβάλλον είναι πιο εύκολη, γιατί επιτρέπει πειραματισμούς και σταδιακή πρόοδο.

Εξειδίκευση και επανειδίκευση: τα «κλειδιά» του μέλλοντος

Πλέον, έχουν αλλάξει τα δεδομένα: Οι προπτυχιακές σπουδές δεν οδηγούν σε έναν επαγγελματικό μονόδρομο και η δια βίου μάθηση κερδίζει έδαφος σε ακαδημαϊκό επίπεδο, με τα Κέντρα Δια Βίου Μάθησης των ελληνικών πανεπιστημίων να προσφέρουν περισσότερα από 1.400 βραχυχρόνια εξειδικευμένα προγράμματα.

«Οι προπτυχιακές σπουδές δεν καθορίζουν αποκλειστικά την επαγγελματική διαδρομή ενός νέου επιστήμονα», επιβεβαίωσε ο κ. Δουκίδης και πρόσθεσε ότι «οι επιλογές για σπουδές μετά το πρώτο πτυχίο είναι πολλαπλές».

Οι επιλογές αυτές, δίνουν τη δυνατότητα για εξειδίκευση (upskilling) και επανειδίκευση (reskilling).

«Η μεν εξειδίκευση καλύπτει τις πολλές εξειδικεύσεις που εμφανίζονται πλέον στα περισσότερα επαγγέλματα και δεν μπορούν να καλυφτούν στο πρώτο πτυχίο. Για παράδειγμα, ένας απόφοιτος πληροφορικής μπορεί να ειδικευτεί στη κυβερνοασφάλεια. Η επανειδίκευση καλύπτει την εργασιακή αποκατάσταση πτυχιούχων από θεωρητικές κυρίως σχολές ή/και με υψηλά ποσοστά ανεργίας που όμως έχουν σημαντικές βασικές γνώσεις και δεξιότητες για νέες ειδικότητες σε υψηλή ζήτηση. Για παράδειγμα, ένας απόφοιτος μαθηματικός μπορεί να επανειδικευτεί στον προγραμματισμό εφαρμογών πληροφορικής», εξήγησε ο κ. Δουκίδης.

Η επανειδίκευση μπορεί να ιδωθεί ως μία δεύτερη ευκαιρία κατάλληλου επαγγελματικού προσανατολισμού, καθώς ακόμα και εάν οι προπτυχιακές σπουδές αφορούν, για παράδειγμα, τις Ανθρωπιστικές Σπουδές, υπάρχουν δρόμοι προς ένα επάγγελμα στον κλάδο της Πληροφορικής. Όπως ανέφερε ο κ. Δουκίδης, ένας απόφοιτος σχολής ψυχολογίας μπορεί να επανειδικευτεί στη διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού, ένας απόφοιτος φιλοσοφικής στο ψηφιακό μάρκετιγκ, ένας απόφοιτος βιολογίας στην ανάλυση μεγάλου όγκου δεδομένων και ένας μηχανικός στη διαχείριση κινδύνου.

Πηγή : alfavita.gr 

Κάθε χρόνο κατά το μήνα Ιούνιο, όλη η Ελληνική κοινωνία ασχολείται με τα θέματα των Πανελλήνιων Εξετάσεων ( πιο σωστά Διαγωνισμών ). Αν ήταν εύκολα, δύσκολα, εντός ή εκτός διδακτέας ύλης, αν παρόμοια είχαν δημοσιευθεί σε διάφορα sites κλπ. Κανείς όμως οργανωμένος φορέας όπως κόμματα, συνδικαλιστικές και επιστημονικές οργανώσεις,  σύλλογοι γονέων κλπ δεν αμφισβήτησε ποτέ το αδιάβλητο εν γένει του μηχανισμού εισαγωγής στα ΑΕΙ. Όλοι πιστεύουν ότι ο μηχανισμός αυτός που μέρος του είναι οι Πανελλήνιες Εξετάσεις, είναι ο πιο αδιάβλητος θεσμός της Ελληνικής κοινωνίας. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Αρκετοί συμπολίτες μας καταναλώνουν μεγάλη ενέργεια και επινοητικότητα για να βρουν «τρύπες» της νομοθεσίας ώστε με παράνομα και ανήθικα μέσα να πετύχουν το στόχο τους. Είναι απορίας άξιο πως το κάθε νομοθέτημα που έχει συνταχθεί με τις πιο αγαθές προθέσεις, μπορεί να παίξει εν τέλει έναν εντελώς διαφορετικό ρόλο από αυτόν για τον οποίο συντάχθηκε. Αυτό που ισχύει στους διάφορους τομείς της κοινωνικής μας ζωής, ισχύει και στο χώρο της Παιδείας. Με αποτέλεσμα το αδιάβλητο εισαγωγής στα ΑΕΙ  να παρουσιάζει «τρύπες».  Μερικές από τις «τρύπες» του συστήματος είναι οι παρακάτω:

Εισαγωγή μέσω των Εσπερινών Λυκείων:

Τα Εσπερινά Λύκεια έχουν ιδρυθεί για να καλύψουν τις εκπαιδευτικές ανάγκες εργαζόμενων μαθητών. Τι πιο ανθρωπιστικό για έναν νομοθέτη να δώσει μία ευκαιρία σε κάποιους αριστούχους εργαζόμενους μαθητές ώστε να μπορούν  να εισαχθούν με ένα ποσοστό και με ειδικές εξετάσεις σε διάφορες σχολές των ΑΕΙ. Αυτό το ευεργετικό και καθ’ όλα σωστό νομοθέτημα το εκμεταλλεύτηκαν κάποιοι επιτήδειοι ώστε να βοηθήσουν τα τέκνα τους να περάσουν στα ΑΕΙ από αυτή την “τρύπα”. Έτσι είδαμε τέκνα καθηγητών, γιατρών, δικηγόρων, διευθυντών της εκπαίδευσης και της διοίκησης κλπ να μεταγράφονται σε Εσπερινά Λύκεια με πλαστά έγγραφα ενσήμων εργασίας και να εισάγονται σε Ιατρικές, Οδοντιατρικές και Πολυτεχνικές σχολές, στερώντας στην ουσία αυτές τις θέσεις από τους πραγματικά δικαιούχους εργαζόμενους μαθητές.  

Εισαγωγή μέσω των ΕΠΑΛ

Η πιο κατάπτυστη Υπουργική απόφαση του Υπουργείου Παιδείας των τελευταίων δεκαετιών είναι κατά τη γνώμη μου η Φ.153/156280/Α5/20-9-2018 Φ.Ε.Κ 4195. Με την αιτιολογία να κάνουν πιο ελκυστικά τα ΕΠΑΛ οι τότε αξιωματούχοι του Υπουργείου ψήφισαν τον παραπάνω νόμο ο οποίος προβλέπει την κάλυψη 5% των θέσεων των ΑΕΙ από απόφοιτους των ΕΠΑΛ χωρίς τη συμμετοχή τους στις Πανελλήνιες εξετάσεις των ΓΕΛ. Έτσι από τους 1000 περίπου φοιτητές που εισάγονται κάθε χρόνο στην Ιατρική σε όλη τη χώρα, οι 50 ήταν απόφοιτοι των ΕΠΑΛ και μάλιστα συγκεκριμένων ειδικοτήτων που διδάσκονταν το μάθημα Υγείας, όπως π.χ οι μαθητές του τομέα Κομμωτικής!!!. Οι 50 αυτοί μαθητές των ΕΠΑΛ κλέβουν επί της ουσίας ισάριθμες θέσεις από υποψήφιους των ΓΕΛ οι οποίοι μένουν από αυτές τις σχολές με Μ.Ο 18 και άνω. Οι συντάκτες του νομοσχεδίου που σκέφτηκαν αυτόν τον τρόπο για την αναβάθμιση των ΕΠΑΛ, προφανώς καθοδηγήθηκαν από προσωπικά τους κόμπλεξ και όχι από την ανάγκη αναβάθμισης της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης της χώρας μας.

Ο νόμος αυτός δημιούργησε μία «τρύπα» από την οποία μαθητές των ΓΕΛ , με την κατάλληλη καθοδήγηση, μεταγράφτηκαν στα ΕΠΑΛ ώστε να πραγματοποιήσουν πιο εύκολα τα όνειρά τους για μια θέση σε Ιατρικές Οδοντιατρικές και Πολυτεχνικές σχολές.

Άλλαξε η κυβέρνηση και ήρθε το κόμμα της «αριστείας». Θα περίμενε κανείς ότι το πρώτο που θα έκανε θα ήταν να καταργήσει αυτόν τον επαίσχυντο νόμο. Αμ δε. Τον διατήρησε χωρίς καμία απολύτως αιδώ και επιπλέον αύξησε και το ποσοστό στο 6%.

Εισαγωγή μέσω των διακριθέντων στον αθλητισμό

Τι πιο φυσιολογικό να βοηθάει ένα κράτος κάποιους διακριθέντες αθλητές που με τις διακρίσεις τους μας κάνουν όλους περήφανους αλλά και που διαφημίζουν διεθνώς τη χώρα μας. Και εν τέλει να μεριμνά για την Πανεπιστημιακή τους μόρφωση και καριέρα. Αυτή ακριβώς την ευεργετική διάταξη την εκμεταλλεύτηκαν κάποιοι επιτήδειοι ώστε με την ολιγόλεπτη συμμετοχή των τέκνων τους σε εθνικές ομάδες από κάποια σπάνια αθλήματα,  να απολαύσουν των ευεργετημάτων του νόμου,  λαμβάνοντας κάποιες επιπλέον μονάδες. Η «τρύπα» αυτή τελικά μετατράπηκε σε ολόκληρη βιομηχανία.

Εισαγωγή μέσω της διάκρισης σε Επιστημονικούς Διαγωνισμούς

Ο νόμος αναφέρει ( και πολύ ορθά ) ότι εάν ένας μαθητής ή μία ομάδα μαθητών διακριθεί σ’ έναν Πανευρωπαϊκό ή Παγκόσμιο επιστημονικό διαγωνισμό καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση και παίρνοντας το χρυσό, τη δεύτερη παίρνοντας το αργυρό ή την τρίτη παίρνοντας το χάλκινο, τότε μπορεί να εισαχθεί στην αντίστοιχη σχολή χωρίς εξετάσεις. Πχ αν ο διαγωνισμός είναι στα Μαθηματικά, μπορεί να εισαχθεί στο Μαθηματικό τμήμα χωρίς εξετάσεις. Σε πολλούς όμως Διαγωνισμούς, τα χρυσά τα αργυρά και τα χάλκινα μετάλλια δίνονται με ποσοστά. Έτσι ένας μαθητής ή μία ομάδα μαθητών μολονότι έχει καταταγεί για παράδειγμα 40ος μπορεί να πάρει χάλκινο μετάλλιο. Δικαιούται αυτός ή τα μέλη αυτής της ομάδας των ευνοϊκών διατάξεων; Το ερώτημα τέθηκε στο Υπουργείο Παιδείας όταν ήταν Υπουργός η  Κα Κεραμέως από την Επιστημονική Ένωση που διοργανώνει έναν από τους πολλούς Ευρωπαϊκούς Διαγωνισμούς. Δεν δόθηκε ποτέ απάντηση. Άλλη λοιπόν μια «τρύπα» του συστήματος.

Η δομή του 1ου θέματος των Πανελληνίων Εξετάσεων

Εθιμοτυπικά και όχι γιατί αναφέρεται στο νόμο, το πρώτο θέμα των Πανελληνίων Εξετάσεων είναι πάντα κλειστού τύπου. Πιο συγκεκριμένα αποτελείται από 4 υποθέματα που το καθένα περιλαμβάνει 4 ερωτήσεις που η μία είναι η σωστή. Ο μαθητής θα πρέπει να τσεκάρει τη σωστή απάντηση από το κάθε υποθέμα. Αποτελείται και από ένα 5ο υποθέμα με 5 επιμέρους ερωτήσεις σωστού λάθους. Λόγω της φύσης αυτού του θέματος, το οποίο σημειωτέον παίρνει 25 μονάδες στις 100, αρκετοί μαθητές αντιγράφουν, αφού είναι εύκολη η αντιγραφή μέσω ενός προ συνεννοημένου νοηματικού κώδικα. Έτσι οι έντιμοι μαθητές βρίσκονται σε μειονεκτική θέση αφού τις 25 αυτές μονάδες τις καρπώνονται ακόμη και οι μαθητές που δεν γνωρίζουν τις σωστές απαντήσεις, αρκεί να έχουν το θράσος να τις αντιγράψουν. Αυτό είναι γνωστόν τοις πάσι. Παρόλα αυτά το Υπουργείο συνεχίζει να εφαρμόζει αυτή τη δομή εξέτασης για το πρώτο θέμα, χαρίζοντας ένα μπόνους βαθμολογίας στους μαθητές που έχουν το θράσος της αντιγραφής. Ίσως η τακτική αυτή του Υπουργείου να έχει ως στόχο την πλασματική αύξηση του μέσου όρου της βαθμολογίας. Γιατί ένας χαμηλός μέσος όρος, είναι αποκαλυπτικός για το χαμηλό ποιοτικό επίπεδο σπουδών της Β/θμιας εκπαίδευσης.  

Η ανωνυμία των θεματοδοτών

Εδώ και αρκετά χρόνια έχει καθιερωθεί να μην ανακοινώνονται τα ονόματα των θεματοδοτών μετά το πέρας τον εξετάσεων, με το σκεπτικό την προσωπική τους προστασία. Αλίμονο όμως αν το κράτος υπό το φόβο της χειροδικίας κάποιων στελεχών να τα κρατάει σε ανωνυμία. Φανταστείτε αυτός ο παραλογισμός να επεκτείνεται και στους Δικαστικούς, ή στους Χειρουργούς Δημόσιων Νοσοκομείων. Αυτή η ανωνυμία κινεί δικαιολογημένες πιθανά υποψίες σχετικές με το αδιάβλητο των εξετάσεων. Γιατί η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια. Θα πρέπει να φαίνεται και τίμια. Αν για παράδειγμα αποκαλυφθούν τα ονόματα των θεματοδοτών των τελευταίων ετών και βρεθεί ότι ανήκουν σε έναν στενό κύκλο γεωγραφικών περιοχών ακόμη και σχολείων, τότε για ποιο αδιάβλητο των Πανελληνίων Εξετάσεων θα μπορούσαμε να συζητάμε; Από την άλλη, κάποιοι επιτήδειοι, αφήνουν εσκεμμένως να διαρρεύσει η φήμη ότι ανήκουν στους θεματοδότες ( αλήθεια ή ψέμα κανένας δεν μπορεί να γνωρίζει) ώστε οι τιμές από τα ιδιαίτερά τους να εκτινάσσονται στα ύψη.

Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι οι «τρύπες» που έχουν ανοιχτεί είναι τόσες πολλές, που το αδιάβλητο και το σουρωτήρι έχουν γίνει έννοιες ταυτόσημες. Η μόνη θεραπεία νομίζω  ότι είναι να πάψουμε να σιωπούμε με οποιοδήποτε προσωπικό κόστος.

Γι αυτό αφιερώνω το  ποίημα Σώπα  μη μιλάς του Αζίζ Νεσίν στους αναγνώστες του παραπάνω σημειώματος.

* Μουρούζης Παναγιώτης, Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός, Φυσικός Ρ/Η

Πηγή : alfavita.gr