Δρ Ευστράτιος Παπάνης

Οι οικογένειες παιδιών με αναπηρία βιώνουν

Υψηλότερα ποσοστά συναισθηματικής και σωματικής εξουθένωσης σε σύγκριση με κάθε άλλο τύπο οικογενειακής σύστασης (οικογένειες με υιοθετημένα παιδιά, μόνοι γονείς κλπ)

Δυσαναλογία στην προσπάθεια για απόκτηση πόρων και υπέρμετρη κατανάλωση τους με ελάχιστα αποτελέσματα, που συνοδεύονται από οικονομική αιμορραγία.

Μη διαχειρίσιμα συναισθήματα με υπερβολικές και ξαφνικές διακυμάνσεις, που περιλαμβάνουν αγχος οξύ και χρόνιο, σωματοποίηση συμπτωμάτων, μόνιμη κόπωση, αστάθεια, θυμό, οργή, μοναξιά, αδυναμία, αποφασιστικότητα, περηφάνια, εξιδανίκευση, ιδιαιτερότητα, απομόνωση, ενοχές, ανεπάρκεια.
Η αντιμετώπιση του στιγματισμού και της κοινωνικής κριτικής καθίσταται δυσχερής με αποτέλεσμα να νιώθουν ανυπεράσπιστοι

Δυσκολίες ύπνου, αδυναμία συγκέντρωσης, διαταραχές μνήμης, κατάθλιψη, πονοκεφάλους και ημικρανίες, ευερεθιστότητα.

Έλλειψη χρόνου για αυτοφροντίδα, για προσωπική ανάπτυξη, για κοινωνικές δραστηριότητες και για κατανόηση της δικής τους ψυχολογικής κατάστασης. Χαμηλή ποιότητα ζωής και ικανοποίησης από τη ζωή. Ανικανότητα για αναπαυλα και ξεκούραση.

Αμηχανία και αγανάκτηση για τις γραφειοκρατικές διαδικασίες, τις καθυστερήσεις ή το σχολείο.

Αβεβαιότητα για μέλλον των παιδιών τους ειδικά μετά το δικό τους θάνατο.

Αποστασιοποίηση από το γονεϊκό ρόλο, τραύμα , πνευματική αλλοτρίωση, συναισθηματική αποξένωση και απομάκρυνση από τα παιδιά τους, ανισορροπία και νευρωτισμός.

Οι συνέπειες της αναπηρίας επηρεάζουν κάθε άλλο τομέα της δραστηριότητας, όπως την εργασία και αλληλεπιδρούν με άλλους επιβαρυντικούς παράγοντες (οικονομική δυσπραγία, προβλήματα υγείας, σχέσεις με τον άλλο γονιό κλπ)

Για την αποφυγή ή επιδείνωση των παραπάνω αρνητικών καταστάσεων προτείνονται:

Ενίσχυση των διαδικασιών αυτοφροντίδας, απόκτηση εναλλακτικών ενδιαφερόντων, εξάσκηση στη διαχείριση χρόνου και καθιέρωση διαλειμμάτων, αρωγή στην αλληλεπίδραση με φορείς, με δομές υγείας, με σχολεία, εκπαιδευτικούς και εργαζόμενους στην ψυχική υγεία.

Συμβουλευτική, συνεδρίες ψυχοθεραπείας και ομάδες αλληλοβοήθειας, που αποτελούνται από γονείς παιδιών με αναπηρία και μη, ειδικούς και εθελοντές. Εκπαίδευση στην διαχείριση συναισθημάτων και στην δημιουργία ρεαλιστικών προσδοκιών και στόχων. Έκφραση μέσω τέχνης.

Δημιουργία υποστηρικτικών δικτύων σε προσωπικό, κοινοτικό και δημόσιο επίπεδο. Εκπαίδευση ομάδων πληθυσμού σε καλές πρακτικές για την αναπηρία

ΠΗΓΗ:  psichologia.gr